Τον καιρό που διάφοροι "επαναστάτες" βρήκαν την ευκαιρία να καπηλευθούν το φόνο του Αλέξη Γρηγορόπουλου και να προβούν σε πλιάτσικο σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, βγήκε από το πουθενά ο γνωστός και μη εξαιρετέος βο(υ)λευτής του (ουδόλως ακροδεξιού, όπως βγαίνουν τα στελέχη του και δηλώνουν παντού και σε όλους τους τόνους) ΛΑ.Ο.Σ. και ζητούσε η κουκούλα να γίνει "ιδιώνυμο". Και μόνο το άκουσμα της λέξης "ιδιώνυμο" αρκεί για να προκαλέσει ανατριχίλα σε ανθρώπους που έζησαν σε παλιότερες εποχές, τότε που έπρεπε να έχεις πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων για να βρεις δουλειά και να μη σε τρέχουν στα ξερονήσια.
Όχι ότι έπαψε ποτέ να απαιτείται πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων στη Χώρα της Φαιδράς Πορτοκαλέας... Στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, αν δεν είσαι κομματόσκυλο της ΔΑΠ ή της ΠΑΣΠ, θα περνάς πάντα με μεγαλύτερη δυσκολία τα μαθήματα, καθώς οι προαναφερθέντες - εντελώς συμπτωματικά - έχουν συχνά πρόσβαση στα θέματα που θα πέσουν και καταφέρνουν με το θράσος τους να έχουν ασυλία όταν αντιγράφουν, όπως έχω διαπιστώσει όταν έκανα επιτηρήσεις στο Πολυτεχνείο Κρήτης ως μεταπτυχιακός. Από την άλλη, αν δεν είσαι της ("φοιτητικής" συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ) ΕΑΑΚ, κινδυνεύεις να φας το ξύλο της χρονιάς σου έτσι και τολμήσεις να εκφραστείς κατά της "αριστερής" αυτής παράταξης που δεν είναι τίποτε άλλο παρά ακροδεξιά μπογιατισμένη με κόκκινο χρώμα. Κι όπως η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ έχουν μπράβους κυρίως από νυχτομάγαζα, έτσι και η ΕΑΑΚ έχει τα δικά της κατοικίδια, τα οποία χρησιμοποιεί ως "δύναμη κρούσης". Αν τολμήσεις δε να είσαι ανοιχτά άθεος ή αγνωστικιστής, δεν θα περάσεις καθόλου καλά στο δημόσιο τομέα του νεοβυζαντινού μας κρατιδίου.
Εν τω μεταξύ, βεβαίως, οι μάσκες και των "αριστερών" και των "επαναστατών" πέφτουν και υπάρχει πάρα πολύς κόσμος που είναι τρομερά δυσαρεστημένος όχι μόνο με την παντελώς ανίκανη κυβέρνηση, αλλά και με όλο το παρακράτος που καλλιεργεί αυτό το κλίμα τρομοκρατίας - το μεν δεξιό παρακράτος για να οδηγήσει στην περιστολή των ελευθεριών μας, το δε "αριστερό" για να οδηγήσει στην... "κατάλυση του αστικού κράτους" ή στη γενίκευση της - όποιας - εξέγερσης μέσω της περιστολής των ελευθεριών των πολιτών. Ναι, έχω το... "θράσος" να αποκαλώ παρακρατικούς όλους αυτούς τους βανδάλους και τους θεωρώ χυδαιότατους λεχρίτες που καπηλεύονται την κοινωνική αγανάκτηση για να μπορέσουν να βρουν ιδεολογικό άλλοθι για τον "επαναστατικό" τους φασισμό - γιατί το να στρέφεσαι κατά του κοινωνικού συνόλου και να δυσχεραίνεις τη ζωή των συμπολιτών σου (ασχέτως αν το κάνεις εν ονόματι θρησκείας, ποδοσφαιρικής ομάδας, "συνδικαλισμού", "εξέγερσης" ή... τήρησης της "ησυχίας, τάξης και ασφάλειας") είναι ΦΑΣΙΣΜΟΣ και δεν υπάρχει ΚΑΝΕΝΑ "ναι μεν αλλά".
Πάμε τώρα στην "ποινικοποίηση της κουκούλας". Αυτή ήταν μια σαφέστατα σπασμωδική ενέργεια εκ μέρους του υπουργού δικαιοσύνης και μια αβάντα πρώτης τάξεως προς το ΛΑ.Ο.Σ. Λυπάμαι πάρα πολύ που το λέω, αλλά η κυβέρνηση δείχνει ότι όχι απλά δεν έχει τον έλεγχο της κατάστασης, αλλά άγεται και φέρεται από μια παράταξη της οποίας οι κινήσεις έχουν δείξει ψηφοθηρικό τυχοδιωκτισμό (θυμηθείτε την υποψηφιότητα της... Έφης Σαρρή). Η ενέργεια αυτή ούτε καν ως κίνηση εντυπωσιασμού δε μπορεί να αξιολογηθεί, καθώς οποιοσδήποτε νουνεχής άνθρωπος καταλαβαίνει αφ'ενός μεν τον κίνδυνο εξαπόλυσης κυνηγιού μαγισσών (σαν αυτό που αντιμετωπίζει όποιος κρατά φωτογραφική μηχανή στην Αγγλία), αφ'ετέρου το νομικό και πρακτικό αδιέξοδο αυτού του μέτρου. Χώρια που είναι και υποκριτικό, γιατί στο τέλος θα οδηγήσει τον κόσμο να ταυτιστεί με τους μπαχαλάκηδες.
Γιατί μιλώ για υποκρισία; Δείτε λίγο το πολύ εύστοχο άρθρο του Ροΐδη. Ενώ έσπευσαν να... ποινικοποιήσουν την κουκούλα (προσθέτοντας έναν ακόμα μη εφαρμόσιμο νόμο, αντί να εφαρμόσουν τους υπάρχοντες), δεν έχουν κάνει τίποτα για να αντιμετωπισθούν τα κάθε λογής λαμόγια που λυμαίνονται τη χώρα, οπότε χάνεται το όποιο ηθικό έρεισμα. Δικαίως ρωτά ο πολίτης: "αντί να τρέχετε τώρα να κάνετε τέτοιες εξυπνάδες, δε μπορούσατε να μαζέψετε τα λαμόγια και τους νταβατζήδες που σεμνά και ταπεινά λέγατε τότε στου Μπαϊρακτάρη;".
Η εμπειρία όμως έχει δείξει ότι τέτοια μέτρα δεν είναι καν ημίμετρα και σαφώς δεν αποδίδουν τίποτα. Ας δούμε, π.χ., το παράδειγμα της Γερμανίας, όπως το αναφέρει η Deutsche Welle:
Η γερμανική εμπειρία ποινικοποίησης της κουκούλαςΌπως καταλαβαίνετε, οι υπεραπλουστεύσεις του υπουργού δικαιοσύνης ανοίγουν τους ασκούς του Αιόλου και ρίχνουν νερό στο μύλο του τυχοδιωκτισμού του ΛΑ.Ο.Σ. και των "επαναστατών" που ονειρεύονται ένα αντάρτικο πόλεων για να παραστήσουν τους "ήρωες". Και, βεβαίως, δεν προστατεύονται έτσι οι φιλήσυχοι πολίτες... Ξέρετε: αυτοί που, χωρίς αυτούς, αλλά ΓΙΑ αυτούς (λέμε τώρα), γίνονται πόλεμοι, "επαναστάσεις", "εξεγέρσεις" κλπ κι οι μεν (οι γραβατωμένοι) πάνε να τους "προστατέψουν", οι δε (οι κουκουλοφόροι) να τους "ελευθερώσουν", ενώ αυτοί θέλουν να ξέρουν ότι αύριο θα έχουν δουλειά, θα μπορούν να πληρώσουν το νοίκι και τα έξοδα διαβίωσης της οικογένειάς τους κι ότι δε θα βρεθεί κανένας "απαλλοτριωτής" ή παρακρατικός ή εγκληματίας να τους ξεκοιλιάσει. Είναι ο κοσμάκης με τα πεζά όνειρα και τις πεζές επιθυμίες, που τον έχουν βάλει στη μέση οι παρακρατικοί, δεξιοί κι "αριστεροί" (και "αντιεξουσιαστές") και τον βαράνε διαρκώς.
Την ώρα που η Ελλάδα συζητά την ποινικοποίηση της κουκούλας, η Γερμανία την εφαρμόζει επί 20 χρόνια. Η αποτίμηση της γερμανικής εμπειρίας: η απαγόρευση της κουκούλας είναι αναποτελεσματική και προβληματική η εφαρμογή της
Η Γερμανία είναι μία από τις λίγες χώρες που εφαρμόζουν το σχετικό μέτρο στην αυστηρότερη ίσως εκδοχή του. Ο Χέριμπερτ Πράντλ, νομικός, αρχισυντάκτης του τμήματος εσωτερικής πολιτικής της εφημερίδας Süddeutsche Zeitung επισημαίνει ότι «η πράξη έδειξε ευθύς εξαρχής πως όταν επεμβαίνει η αστυνομία και προσπαθεί να συλλάβει κάποιους κουκουλοφόρους η υπόθεση κλιμακώνεται και πως από την άποψη της τακτικής της αστυνομίας είναι αντιπαραγωγικό».
Το άρθρο 17α του Νόμου περί συγκεντρώσεων και διαδηλώσεων στη Γερμανία αναθεωρήθηκε το 1989 απαγορεύοντας σε όσους συμμετέχουν σε ανοιχτές συγκεντρώσεις και δημόσιες διαδηλώσεις «τη χρήση αντικειμένων που προορίζονται για την παρεμπόδιση της εξακρίβωσης της ταυτότητας» του διαδηλωτή. H αναθεώρηση έγινε από την τότε κεντρο-δεξιά κυβέρνηση Χέλμουτ Κολ με φόντο τις διαδηλώσεις των αντιπάλων της ατομικής ενέργειας στο Βάκερστντορφ της Βαυαρίας.
Βοηθάει την αστυνομία, όχι τη δικαιοσύνη
«Πολύ σύντομα ανέκυψαν περίεργες διαμάχες για τους όρους», λέει ο κ. Πραντλ. «Πότε κάποιος είναι κουκουλοφόρος; Όταν προστατεύομαι; Όταν φορώ ένα χοντρό άνορακ και ένα κράνος μηχανής για να προστατευτώ από τα γκλοπς των αστυνομικών; Όλα αυτά οδήγησαν πολύ γρήγορα στο να έχουμε βεβαίως έναν νόμο, αλλά η πρακτική δυνατότητα εφαρμογής του να είναι περίπου στο μηδέν. Σε τελική ανάλυση ο νόμος δίνει λιγότερες δυνατότητες στην ποινική δικαιοσύνη και περισσότερες στην αστυνομία για να επεμβαίνει. Πόσο μάλλον που έχουμε κάνει την εμπειρία ότι στα δικαστήρια η τεκμηρίωση και η τιμωρία είναι άκρως προβληματική».
Η νομική χρησιμότητα της απαγόρευσης αμφισβητήθηκε ήδη από τα δικαστήρια. Η νομολογία διόρθωσε ουσιαστικά στην πορεία την απαγόρευση, που σε μερικές περιπτώσεις είχε οδηγήσει σε τραγελαφικές καταστάσεις με ορισμένους αστυνομικούς να θεωρούν κάποιους κουκουλοφόρους και να τους συλλαμβάνουν ενώ άλλοι στους ίδιους κουκουλοφόρους να δείχνουν ανοχή.
Περιττή η ειδική διάταξη
Στην επισήμανσή ότι η Ελλάδα προσανατολίζεται σε ένα ηπιότερο μοντέλο, με την κουκούλα να εκλαμβάνεται ως επιβαρυντικό στοιχείο σε τελεσθέν αδίκημα, ο Πραντλ θεωρεί εντελώς περιττή τη θέσπιση ειδικής διάταξης. «Εάν πρόκειται να θεωρηθεί μόνο επιβαρυντικό στοιχείο, πιστεύω ότι δεν χρειάζεται ειδική διάταξη. Πάντα ένας δικαστής μπορεί να το λάβει υπόψη. Σίγουρα και στην Ελλάδα για τα ποινικά αδικήματα δεν υπάρχουν φιξ ποινές. Για τα αδικήματα που διαπράττει ένας διαδηλωτής προβλέπεται η ανώτατη ποινή, φυλάκιση ενός ή δύο χρόνων, και η κατώτατη. Σε αυτό το πλαίσιο, ο δικαστής όταν αναζητά την ενδεδειγμένη ποινή, μπορεί πάντα να συνυπολογίσει τις ειδικές συνθήκες, όπως η κουκούλα, ως επιβαρυντικό στοιχείο. Χρημάτισα δικαστής προτού γίνω δημοσιογράφος. Μπορώ σε κάθε περίπτωση να το συνυπολογίσω, δεν χρειάζομαι ειδική απαγόρευση.», λέει ο Πραντλ.
Δαμόκλειος σπάθη
Η γερμανική εμπειρία δείχνει ότι η ποινικοποίηση της κουκούλας είναι ένα ακόμα μέτρο στην κατεύθυνση της περιστολής βασικών δικαιωμάτων. «Διότι, εάν ποινικοποιήσω την κουκούλα, αν ανεβάσω τον πήχη της απαγόρευσης, τότε επικρέμεται τρόπον τινά μία δαμόκλειος σπάθη πάνω από ένα θεμελιώδες δικαίωμα. Δεν μπορώ να λέω 'ναι μπορείτε να ασκήσετε το δικαίωμά σας, αλλά προσοχή εδώ έχω μια απαγόρευση, εκεί έχω μια άλλη απαγόρευση'. Με αυτό τον τρόπο αποτρέπονται οι πολίτες από την άσκηση ενός θεμελιώδους δικαιώματος», λέει ο Χέριμπερτ Πραντλ, όταν για παράδειγμα κάποιος σκέφτεται να πάει σε μια διαδήλωση για να μην τον «πάρει η μπάλα» όντας δίπλα σε κάποιο κουκουλοφόρο.Γιώργος Παππάς
Δεν προστατεύεται όμως έτσι ο πολίτης...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου