First they came.

 First they came for the Socialists, and I did not speak out-- Because I was not a Socialist.

Then they came for the Trade Unionists, and I did not speak out-- Because I was not a Trade Unionist.

Then they came for the Jews, and I did not speak out-- Because I was not a Jew.

Then they came for me--and there was no one left to speak for me. 

Martin Niemöller

 

 

Πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα, θέσεις και συζήτηση. Σχετικά με τη 13/2/2012 και γενικότερα.

Χτες, το γεγονός της ημέρας το οποίο πυροδότησε τις όποιες αντιδράσεις εκ μέρους των πολιτών, ήταν η ψήφιση του μνημονίου 2. Με αυτό έρχεται μια σειρά νέων μέτρων τα οποία, σύμφωνα με τις λογικές αναλύσεις και προβλέψεις διάφορων ατόμων και οργανώσεων σχετιζόμενων με τα οικονομικά κυρίως ζητήματα, θα οδηγήσουν αναμφίβολα σε μια οικονομική ύφεση την Ελλάδα η οποία θα διατηρηθεί για χρόνια με μεγάλο κόστος σε ανθρώπινες ζωές και ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Φυσικά υπάρχει και η αντίθετη άποψη της κυβέρνησης πως μόνο αυτή είναι η λύση στην ύφεση και το ατράνταχτο επιχείρημα του κ. Παπαδήμου πως "το 2014 η Ελλάδα θα έχει ανάπτυξη της τάξης του 3%"... Το θέμα είναι πως ακόμα και η Ελλάδα να έχει τέτοια ανάπτυξη, πως διασφαλίζεται η επιβίωση ορισμένων(μεγάλης μερίδας) πολιτών και η εργασιακή τους "τιμή" και αξιοπρέπεια; Γιατί άλλο να έχεις ανάπτυξη με πολίτες που έχουν κάποια στάνταρ στην εργασία τους και άλλο να έχεις ένα στρατό από φθηνά εργατικά χέρια, ο οποίος στρατός θα έχει απολέσει βασικά στάνταρ αξιοπρεπούς ζωής. Φαίνεται να θυσιάζονται όλα το βωμό της απρόσωπης "ανάπτυξης" με κάθε κόστος, χωρίς να λαμβάνει κανείς υπόψη πως αυτοί που θα τα υποστούν αυτά δεν είναι άβουλα όντα και στην ουσία συνθέτουν το κράτος. Το κράτος είναι ένας μηχανισμός ο οποίος λειτουργεί με βάση(υποτίθεται) το καλό των πολιτών που το συνθέτουν(ντόπιων, ομογενών και αλλοδαπών) και όχι κάτι το αόριστο, άφθαστο και απόμακρο. Μένει να το συνειδητοποιήσει ο κόσμος αυτό και να αλλάξει τον τρόπο σκέψης του αναφορικά με ορισμένες καταστάσεις. Αυτά βέβαια λίγο πολύ τα έχει ο περισσότερος(ελπίζω) κόσμος υπόψη του.

Ένα τραγικό λάθος που κάνει ο εκλεγμένος αλλά μη αποδεκτός(;) πλέον κρατικός μηχανισμός, είναι πως φαίνεται να μην καταλαβαίνει ΤΙΠΟΤΑ. Αρχικά δεν καταλαβαίνει το πως το κράτος οφείλει να συμπεριφέρεται. Οι σημερινοί συντελεστές του κρατικού μηχανισμού συμπεριφέρονται ως άβουλα όντα και πιόνια ενός γενικότερου ευρωπαϊκού και αμερικανικού παιχνιδιού. Παίζουν ακριβώς και πολύ "σωστά" το παιχνίδι των κύριων δυνάμεων του παγκόσμιου στερεώματος, δεν χρησιμοποιούν σωστά τα χαρτιά τους και δεν υπολογίζουν καθόλου τους πολίτες που "εκπροσωπούν". Για να μη μακρηγορώ ανούσια, ένα από τα τεράστια λάθη είναι οι ΠΑΡΑΛΟΓΕΣ περικοπές(όλων των ειδών), με τελείως επιφανειακά κριτήρια και με άδικη κατανομή του "βάρους" που θα πρέπει κάθε πολίτης να σηκώσει. Δεν είναι δυνατόν λοιπόν να μη διαχωρίζεται δημόσιος από δημόσιο υπάλληλο καθώς οι διαφορές στην εργασία είναι μεγάλες όπως θα έπρεπε να είναι και οι περικοπές στους μισθούς του καθενός. Φυσικά και ο εργαζόμενος του ιδιωτικού τομέα έχει τα ανάλογα προβλήματα και σε πολλές περιπτώσεις μεγαλύτερα. Δε θα αναφέρω παραδείγματα καθώς ο αναγνώστης ενδεχομένως να στοχεύσει σε αυτά και να παραπλανηθεί.

Άλλο μεγάλο πρόβλημα είναι η έλλειψη αναστήματος της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Κανείς δε φαίνεται διατεθειμένος να κινηθεί μακροπρόθεσμα και ίσως και να "θυσιαστεί" πολιτικά αναλαμβάνοντας μια πολιτική ουσίας και όχι μια πολιτική "σωτηρίας". Αυτό που θέλω να πω είναι πως στο σημείο που έχει φτάσει το κράτος αυτό και οι δύο επιλογές που έχει(αν δεχθούμε πως είναι ή μνημόνιο ή χρεωκοπία) θα έχουν σημαντικό αντίκτυπο στη λειτουργία του κράτους και στην επιβίωση των πολιτών. Αλλά κάποια από τις επιλογές αυτές διασφαλίζει τη διατήρηση της περιβόητης κρατικής(εθνικής) κυριαρχίας, την ύπαρξη ανεξαρτησίας - πολιτικής(στο βαθμό που γίνεται στο σύγχρονο κόσμο), οικονομικής, κοινωνικής κτλ. Αντί αυτού, κάθε ένας "σημαίνων" πολιτικός της Ελλάδας, χωρίς καμία εξαίρεση, αδυνατεί λόγω έλλειψης χαρακτήρα και προσωπικότητας να αναλάβει κάτι τέτοιο. Σκοπός όλων φαίνεται να είναι η διατήρηση των "καλών" σχέσεων με ορισμένα κράτη και μηχανισμούς και η διασφάλιση της προσωπικής τους επιβίωσης και πολυτελούς τους διαβίωσης εις βάρος, ουσιαστικά, λιγότερο "τυχερών" πολιτών του κράτους. Η εμπιστοσύνη στο πρόσωπο τους εμφανώς έχει χαθεί από μεγάλη(ίσως τη μεγαλύτερη) μερίδα του κόσμου αλλά αυτό δε λαμβάνεται υπόψη. Καθότι εκλεγμένοι, έχουν την εντύπωση πως απολαμβάνουν το θεϊκό δικαίωμα της διακυβέρνησης ενός λαού που παραπαίει, αποπροσανατολίζουν ισχυριζόμενοι πως δέχονται την κριτική και αφουγκράζονται τη "λαϊκή οργή" και λαμβάνουν αποφάσεις επιζήμιες χωρίς ουσιαστική, πλέον, νομιμοποίηση .

Ένα χαρτί του πολιτικού κόσμου είναι η απαξίωση σημαντικών γεγονότων και ο(επιτυχής) αποπροσανατολισμός του μέσου πολίτη. Αυτό το χαρτί "παίχτηκε" και χτες.

Οι συγκεντρώσεις πολιτών ενάντια στην ψήφιση του νομοσχεδίου και στις κρατικές πολιτικές κορυφώθηκαν με μπαράζ πυρπολήσεων διαφόρων επιχειρήσεων στο κέντρο της πρωτεύουσας. Οι περισσότερες καταστροφές προκλήθηκαν σε τραπεζικά υποκαταστήματα του κέντρου τα οποία καταστράφηκαν ολοσχερώς. Επίσης καταστράφηκαν υποκαταστήματα, πολυεθνικών και μη αλυσίδων, όπως τα παγκοσμίως γνωστά Starbucks και τα Kosta Boda. Τέλος είχαμε καταστροφή μικρότερων, τοπικών επιχειρήσεων και την καταστροφή του γνωστού ιστορικού κινηματογράφου "Αττικόν". Πολλές από αυτές τις επιχειρήσεις έδρευαν σε κτίρια κάποιας αρχιτεκτονικής αξίας. Αυτό το γεγονός μαζί και με τη δαιμονοποίηση και όχι την κατανόηση των γεγονότων αυτών χρησιμοποιήθηκαν για την απαξίωση και τον αποπροσανατολισμό του κοινού. Το οποίο στη μεγαλύτερη μερίδα του πείστηκε να θρηνήσει τα κτήρια που χάθηκαν. Κτίρια τα οποία τα χρησιμοποιούσαν επιχειρήσεις οι οποίες σε μεγάλο βαθμό ευθύνονται για τη σημερινή οικονομική κρίση(τράπεζες) και έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης στο παιχνίδι της παραπλάνησης του κοινού και ηγετικό ρόλο στο σημερινό τρόπο λειτουργίας του παγκόσμιου πολιτικοοικονομικού στερεώματος. Επίσης σε αυτά τα κτίρια βρίσκονταν επιχειρήσεις οι οποίες έχουν ως στόχο να προσφέρουν υπηρεσίες, μεγιστοποιώντας το κέρδος τους και ζημιώνοντας τον αγοραστή, ο οποίος πληρώνει για υπηρεσίες και αγαθά, στην πραγματικότητα αρκετά φθηνότερα από την τιμή πώλησης τους. Οι επιχειρήσεις αυτές συμβάλλουν μόνο στην πρόσκαιρη ευημερία και στην απόκτηση περιττών ουσιαστικά αγαθών σε μια εποχή που τα βασικά αγαθά καθίστανται όλο και πιο δύσκολα στο να τα εξασφαλίσει ο πολίτης. Η καταστροφή τους δεν προκαλεί κάποια βασική ζημιά στη ζωή του πολίτη. Αποτελεί μάλιστα και έναν συμβολισμό σχετικά με τις σημερινές "αξίες", τα στάνταρ ζωής και τον τρόπο σκέψης και λειτουργίας της ελληνικής κοινωνίας. Θα ήταν συνετό να κατανοήσουμε και να αποδεχτούμε ορισμένα πράγματα παρά να τα αφορίσουμε άκριτα. Δεν ωφελεί σε τίποτα να θρηνείς για κτίρια, πόσο μάλλον με την προτροπή του κάθε πολιτικού "ηγέτη" ο οποίος την ίδια μέρα πήρε λανθασμένες αποφάσεις οι οποίες κρίνουν ζωές. Το αν θα λειτουργήσει ή όχι μια επιχείρηση την επόμενη μέρα είναι κάπως αδιάφορο μπροστά στις υπόλοιπες εξελίξεις και είναι άστοχη και αποπροσανατολισμένη η ασχολία με αυτό το γεγονός.

Σε λίγο καιρό από τώρα, χωρίς να θέλω να μιλάω βαρύγδουπα, είναι πολύ πιθανό τα προβλήματα του μέσου πολίτη να τον οδηγήσουν στις ίδιες ενέργειες με αυτές που τώρα κατακρίνει. Φυσικά και χάθηκαν θέσεις εργασίας, φυσικά και από αισθητικής άποψης ορισμένα κτίρια είναι κρίμα που καταστράφηκαν και φυσικά όλο αυτό το κλίμα εντείνει την σημερινή τεταμένη κατάσταση. Αλλά ίσως αυτό να είναι το ζητούμενο, να κορυφωθεί η πίεση και η ένταση της κοινωνίας ώστε να οδηγηθούμε σε κάποιες αλλαγές. Αυτά θα τα δείξουν οι επόμενοι μήνες όμως.

Επιπροσθέτως, θα πρέπει να μην ξεχνιέται το γεγονός της καταστροφής ιστορικών μνημείων και κτιρίων από το ελληνικό κράτος και το "ενδιαφέρον" που έχει δείξει σχετικά με τη διατήρηση τους. Να μη ξεχνιέται πως οι τράπεζες, τα Starbucks και η Kosta Boda δε θα δίσταζαν να γκρεμίσουν, σε άλλη περίπτωση, κτίρια αρχιτεκτονικής αξίας, ώστε να οικοδομήσουν κάτι "ελκυστικό" και "μοντέρνο" με απώτερο πάντα στόχο την εκμετάλλευση του αγοραστικού κοινού και τον πλουτισμό των μετόχων και ιδιοκτητών. Παρά τη στέγαση επιχειρήσεων σε ιστορικά κτίρια, αυτές φροντίζουν να εξαφανίζουν την όποια αισθητική του κτιρίου με τζαμαρίες και αλουμίνια. Δυστυχώς οι περισσότεροι πολίτες περίμεναν τους πολιτικούς ηγέτες ώστε να "ενδιαφερθούν" και να ασχοληθούν με τα κτίρια αυτά. Πολλοί πέρναγαν κάθε μέρα ή δούλευαν εκεί και δεν είχαν την παραμικρή ιδέα σχετικά με τα κτίρια αυτά. Κάπως έτσι εύκολα αποπροσανατολίζεται η κοινή γνώμη. Επίσης, κάποιοι πολίτες ζημιώθηκαν από τα χθεσινά γεγονότα αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως σε περιόδους κοινωνικής αναταραχής αυτό είναι κανόνας και αναγκαστικά αποδεκτό. Οι ζημιές που θα προκληθούν από την κυβερνητική πολιτική θα ζημιώσουν πολύ περισσότερο τους πολίτες και σε μακροπρόθεσμο βαθμό.

Τέλος, οι ειρηνικές πορείες είναι τρόπος εκτόνωσης και όχι πρόκληση πίεσης στο πολιτικό σύστημα, γι αυτό είναι και νόμιμες. Δυστυχώς η ξεκάθαρη κοροϊδία περί αμαύρωσης της ειρηνικής πορείας δουλεύει. Εάν οι πορείες ήταν ειρηνικές, θα άλλαζε η πολιτική της κυβέρνησης ή απλώς θα μειωνόταν η πίεση σε αυτήν; Τέλος πάντων, αν μια πορεία ήταν να παραμείνει ειρηνική θα παρέμενε. Υπάρχουν λόγοι για αυτά που γίνονται.



Υ. Γ.

Ελπίζω το κείμενο να κατανοηθεί στο σύνολο του. Οι αρχικές παράγραφοι του κειμένου σχετικά με το ρόλο του κράτους κτλ., δεν έχουν ως στόχο την όποια δικαιολόγηση ή μη του κρατικού μηχανισμού, είτε δουλεύει σωστά είτε όχι, είναι απλά γεγονότα - ένα κράτος, από τη στιγμή που είναι ο κυρίαρχος τρόπος οργάνωσης μιας κοινωνίας, οφείλει να συμπεριφέρεται με συγκεκριμένο τρόπο. Το ίδιο ισχύει π. χ. και για μια φασιστική οργάνωση, μια κομμουνιστική ή μια φεουδαρχική οργάνωση της κοινωνίας και της πολιτικής κ. α.. Κάθε σύστημα έχει και ανάλογους με το "ύφος" του κώδικες συμπεριφοράς. Δεν αποσκοπώ να υπερασπιστώ κάτι από αυτά, προσπαθώ να αναφέρομαι σε σχετικά αποδεκτά γεγονότα. Φυσικά δεν αναφέρω όλες τις μορφές οργάνωσης μιας κοινωνίας αλλά φέρνω μερικά ξακουστά παραδείγματα. Αυτές οι επεξηγήσεις γίνονται μήπως και προλάβω ορισμένες άστοχες κριτικές - έχω μια φοβία σχετικά με το πόσο μπορεί ο ανθρώπινος νους να διαστρεβλώσει κάτι.


Ωραίο θα ήταν να κατανοηθεί η κατάσταση, δεν βγάζει πουθενά η συνωμοσιολογία και η καταδίκη αποδιοπομπαίων τράγων.

ΕΚΛΟΓΕΣ 2010

ΣΤΟΝ ΑΝΩΝΥΜΟ ΥΠΟΨΗΦΙΟ…..

Μη με ευχαριστείς που δεν σε ψήφισα αγαπητέ μου υποψήφιε… Μη με ευγνωμονείς γι’ αυτό. Η πράξη μου αυτή πηγάζει από τα πιο ανιδιοτελή και ανόθευτα συναισθήματα που διαποτίζουν την ανθρώπινη ύπαρξη.. Εμπεριέχει τόνους αλτρουισμού, αλληλεγύης και συμπάθειας προς τον συνάνθρωπο. Πολύ περισσότερους από αυτούς που περισσεύουν στον βάναυσο ρυθμό της καθημερινότητας των σύγχρονων ανθρώπων. Ηταν μια πράξη άδολη και συγχρόνως μεγαλειώδης. Μια πράξη ηρωική!!!.
Η απόφαση για την πραγματοποίησή της ήταν δύσκολη. Εγκυμονούσε πολλούς πνευματικούς κινδύνους και σκοπέλους της ανθρώπινης συνήθειας και καλοπέρασης. Δεν είναι εύκολο, για έναν συνειδητοποιημένο πολίτη αυτής της δημοκρατικής χώρας, να συνεχίσει να ζεί και να υπάρχει, χωρίς τα αξιομνημόνευτα οφέλη των υπηρεσιών, που σαν “υπηρέτης του Δημόσιου συμφέροντος” παρείχες απλόχερα, ακόμα και αν δεν στο ζητούσα, από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Κανένα προσωπικό όφελος, ούτε το παραμικρό δωράκι σαν αναγνώριση των υπηρεσιών που μου πρόσφερες, καμμιά αμερόληπτη στάση υπέρ συγκεκριμένων συμφερόντων δεν κλόνισε την ανωτερότητα και την οσιότητα του λειτουργήματος που είχες αναλάβει απέναντί μου. Γι αυτό πέρασα πολλές αμφιταλαντεύσεις μέχρι να η αξία και ο σκοπός της ιδέας να καθυποτάξουν τις ανάγκες για καλοπέραση και την εύκολη λύση…
Και η ιδέα, βαθειά ανθρωπιστική και καλοπροαίρετη, να σε απαλλάξω από το βάρος… Από το βάρος της εξουσίας… Που σαν παλιάς κοπής κατάδικος κουβαλάς σε όλο το εύρος του βίου σου. Που ξέρω καλά, δεν την ήθελες, δεν έκανες κανένα κόπο για να την αποκτήσεις, αλλά στην πρόσφεραν απλόχερα σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, αναγνωρίζοντας την αξία σου. Παρόλο που πάλευες, με ψευτοσυκοφαντίες κυβερνητικά σκάνδαλα και δημοσιογραφικά τερτίπια να το αλλάξεις αυτό και να σε αντικρύσει ο λαός με το πιο αποκρουστικό σου πρόσωπο, ποτέ δεν κατάφερες να απαγκιστρωθείς από τα γρανάζια της εξουσίας. Πάντα συμμετείχες με τον έναν και τον άλλο τρόπο. (κοτζάμ χώρα, δυό - τρείς οικογένειες πρωθυπουργοί, μονάχα..). Ετσι καταλαβαίνω την ανακούφισή σου από την τέλεση της δημοκρατικής αυτής πράξης μου.
Παρ’ όλα τα κρυφά εγωιστικά στόματα που ούρλιαζαν μέσα μου να σε ωθήσω με την ψήφο μου να με υπηρετείς, δεν μου ήταν ανθρωπίνως δυνατόν να το κάνω. Δεν μπορούσα!!!!! Η βαθειά φωνή της συνείδησης μου έλεγε να μην το κάνω. Να μην προχωρήσω σε μια τόσο αποτρόπαια και αποκρουστική πράξη αν θέσω στην αρμοδιότητα σου και στην ευθύνη σου έναν ολόκληρο Δήμο ή μια ολόκληρη περιφέρεια, κάτω από τις σημερινές συνθήκες της οικονομικής κρίσης. Δεν πήγαινε το χέρι μου να σε φυλακίσω μέσα σε έναν σφραγισμένο φάκελο με ένα σταυρό δίπλα στο όνομά σου, έτσι απλά…. Εσένα με αυτό το καθαρό, αστραποβόλο βλέμμα και αψεγάδιαστο πρόσωπο που εμφανιζόσουν στις αφίσες και τις κάρτες του προεκλογικού υλικού, από κάθε γωνιά της πόλης μας. Ετσι αβίαστα… Εσένα που η ειλικρινής αγωνία σου για τα προβλήματα αυτής εδώ της χώρας και η προθυμία σου να τα λύσεις αμέσως μόλις εκλεγείς, προκαλούσαν ρίγη αγαλλίασης και αισιοδοξίας στο σαλόνι του σπιτιού μου, κάθε φορά που πατούσα το τηλεκοντρόλ και αντάμωνα το φιλικό σου χαμόγελο να διαχέεται από την μικρή οθόνη στην ατμόσφαιρα. Όχι,… τέτοιο μεγάλο κακό δεν θα σου κάνω.
Αποφάσισα να μην σε ξανά – φυλακίσω στην κάλπη. Να σε αφήσω ελεύθερο, απαλλαγμένο από υποχρεώσεις και προβλήματα, να αντιμετωπίσεις την ζωή καταπρόσωπο και όχι μέσα από το παραμορφωτικό φακό της μικροπολιτικής υποτέλειας… Θα δώσω σε άλλους, άχαρους και ανούσιους, χωρίς πολιτική προϊστορία, το θλιβερό προνόμιο να ασχοληθούν με τα κοινά. Ασ’ τους αυτούς.. Θα την πατήσουν.. Ούτε ψύλλος στον κόρφο τους. Εσύ είσαι ο τυχερός… Αυτός που θα ελευθερωθεί από τα δεσμά της εξουσίας και της αλαζονείας… Και ίσως τότε τα πράγματα γίνουν καλύτερα για όλους μας και τα προβλήματα λύνονται πιο εύκολα και πιο καθαρά… Αλλά δεν χρειάζεται να με ευχαριστείς γι’ αυτό.. Είναι απλά η αγάπη που σου προσφέρει απλόχερα ένας συνειδητοποιημένος ψηφοφόρος….

tzibis

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΑΥΡΙΟ ΤΩΝ ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ ΜΕ ΤΟΝ κ. ΚΟΥΒΕΛΗ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ Ο.Σ.Ε.

ΛΕΙΠΕΙ ΜΟΝΟ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ…

μέλος του ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΠΡΑΣΙΝΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ



24.10.2010



Συνάντηση με τον πρόεδρο της Δημοκρατικής Αριστεράς κ. Φώτη Κουβέλη για το θέμα του νομοσχεδίου για τον ΟΣΕ, που τίθεται για συζήτηση στη Βουλή με διαδικασία κατεπείγοντος, θα έχει αύριο Δευτέρα 25 Οκτωβρίου αντιπροσωπεία της Εκτελεστικής Γραμματείας των Οικολόγων Πράσινων.
Η συνάντηση θα γίνει στις 11:30 π.μ. στα γραφεία Βουλής στη οδό Σέκερη 1, και είναι ενταγμένη στο πλαίσιο των συναντήσεων που είχαν ζητήσει οι Οικολόγοι Πράσινοι στις 11 Οκτωβρίου με τους πολιτικούς αρχηγούς της αντιπολίτευσης για το θέμα του σιδηροδρόμου.

Το Γραφείο Τύπου των Οικολόγων Πράσινων

Για περισσότερες πληροφορίες: 2103306301

Πεντέλη εν Δράσει

2-9-2010

Ο ΝΕΟΣ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟ ΠΕΝΤΕΛΗΣ
……. η ευκαιρία να κάνουμε ότι δεν μας αφήνουν!

Οργανωτική σύσκεψη στο Γυμνάσιο–Λύκειο Νέας Πεντέλης
Λεωφόρος Πεντέλης & Αλέξανδρου Παναγούλη γωνία
Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010, 7:30 μ.μ.

Πρόγραμμα σύσκεψης:

7:30 – 8:00 Προσέλευση μελών και ενδιαφερομένων

8:00 – 8:30 Εισαγωγική ανακοίνωση του επικεφαλής του συνδυασμού Αντώνη Φειδοπιάστη.

8:30 – 9:30 Παρουσίαση των υποψήφιων δημοτικών συμβούλων, των επιστημόνων και συνεργατών του συνδυασμού. Πρόσκληση σε νέα μέλη.

9:30 – 10:30 Συζήτηση με το κοινό για επίκαιρα θέματα του νέου δήμου.


Η συντονιστική επιτροπή

Καζάνι που βράζει οι φυλακές

* 8η μέρα αποχής συσσιτίου για τους κρατούμενους οροθετικούς
* Από χθες ξεκίνησαν αποχή και οι κρατούμενοι με χρόνιες παθήσεις
* Απεργία πείνας, ύστερα από 2 βδομάδες αποχή συσσιτίου, ξεκινούν 200 κρατούμενοι από τις φυλακές Τρικάλων
* Απεργία πείνας από τις 15 Ιουλίου ξεκίνησε ο Ν. Μαζιώτης για να του επιτραπεί να δει το νεογέννητο παιδί του. 60 αλληλέγγυοι κρατούμενοι ξεκίνησαν χθες αποχή συσσιτίου
* Συνεχίζονται οι βασανισμοί στον Σίμο Σεϊσίδη. Καθυστερεί η Αντιτρομοκρατική την τοποθέτηση πρόσθετου μέλους

Για την αποθήκη ψυχών, το κατ' ευφημισμό «Νοσοκομείο Κρατουμένων Κορυδαλλού - Άγιος Παύλος» μίλησαν σήμερα, σε συνέντευξη Τύπου, που διοργάνωσε η Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων, πρώην κρατούμενοι - ασθενείς καθώς και δικηγόροι και γιατροί.
Τις απαράδεκτες συνθήκες κράτησης στην πτέρυγα των οροθετικών -που βρίσκονται για 8η μέρα σε αποχή συσσιτίου- περιέγραψε ο πρώην κρατούμενος και οροθετικός, Άκης. «Οι οροθετικοί κρατούμαστε στο 2ο όροφο σε μία ειδική πτέρυγα με 5 κελιά δίκλινα, στα οποία συχνά στοιβάζονται μέχρι και 6 κρατούμενοι. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι οι ελλείψεις φαρμάκων. Συνήθως τα φάρμακα αρκούν για 15 μέρες το μήνα. Τις υπόλοιπες μέρες είμαστε χωρίς θεραπεία με αποτέλεσμα να αδυνατεί ο οργανισμός μας. Από το 2004 δημιουργήθηκε ειδικό προαύλιο για τους οροθετικούς, το οποίο ποτέ δεν λειτούργησε ελλείψει προσωπικού. Έτσι προαυλιζόμαστε για μία ώρα το πρωί και άλλη μία το απόγευμα. Η καλύτερη λύση που θα μπορούσε να δοθεί είναι να μεταφερόμασταν στον Ελεώνα, όπου οι συνθήκες είναι πολύ καλύτερες και θα βοηθήσουν και την κατάσταση της υγείας μας».
Ο Παναγιώτης Γεωργιάδης, μέλος της Πρωτοβουλίας, που κρατήθηκε επίσης στο Νοσοκομείο του Κορυδαλλού, ανέλυσε τις ελλείψεις του νοσοκομείου, αφού πρώτα ενημέρωσε ότι από χθες ξεκίνησαν αποχή συσσιτίου και οι κρατούμενοι ασθενείς με χρόνιες παθήσεις. «Το νοσοκομείο αποτελείται από 10 θαλάμους 6μ. επί 6μ., όπου κρατούνται 12-14 ασθενείς. Κάθε θάλαμος έχει δύο κομοδίνα, ενώ δεν υπάρχουν καρέκλες, ούτε σεντόνια, σαπούνια, χαρτί υγείας. Δεν γίνεται καμία διάκριση ασθενών -πέρα των οροθετικών-, έτσι στον ίδιο θάλαμο κρατούνται φυματικοί, νεφροπαθείς, καρκινοπαθείς, ακρωτηριασμένοι. Σε κάθε θάλαμο αντιστοιχεί ένα καρότσι ώστε να μπορούν να πάνε τουαλέτα οι ακρωτηριασμένοι, ενώ σε κάθε ακτίνα αντιστοιχούν δύο τουαλέτες και ένα μπάνιο. Οι νοσηλευτές και οι γιατροί δεν εξετάζουν τους κρατούμενους στα κρεβάτια τους, αλλά τους υποχρεώνουν να πάνε εκείνοι στο ιατρείο. Φανταστείτε πώς θα φτάσει μέχρι το ιατρείο κάποιος χωρίς πόδια και χωρίς καρότσι; Ή πώς θα φτάσει κάποιος κατάκοιτος χωρίς φορείο να τον μεταφέρει;».
Μία από τις μεγαλύτερες «αδικίες» που υπόκεινται οι κρατούμενοι με χρόνιες παθήσεις είναι ότι υποχρεώνονται να εκτίουν την ποινή τους αθροιστικά αφού δεν δύνανται να εργαστούν, άρα δεν ευεργετούνται από τα μεροκάματα, ώστε να αποφυλακιστούν πιο γρήγορα. Αποτέλεσμα αυτού είναι πολλοί να πεθαίνουν μέσα στη φυλακή. «Πρόκειται για ευθανασία» παρατήρησε ο γιατρός, διευθυντής στο ενδοκρινολογικό τμήμα του Κρατικού Νοσοκομείου Νίκαιας, Γιάννης Προκόβας, ο οποίος πρόσθεσε: «Αισθάνομαι ντροπή και ανατριχίλα που συμπολίτες μας ασθενείς, που βρίσκονται μάλιστα υπό την προστασία του κράτους, διαβιούν σε συνθήκες που θυμίζουν καταστάσεις Σπιναλόγκας του 19ου αιώνα ή, ακόμα χειρότερα, στρατόπεδα συγκέντρωσης του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Οι ελλείψεις σε υλικοτεχνικό εξοπλισμό, σε υποδομές και σε εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό αποτελούν καταπάτηση των υποχρεώσεων, κατακτήσεων, δικαιωμάτων που έχουν υπογράψει τα ευρωπαϊκά κράτη. Μένω πάντα έκπληκτος από την περιγραφή των όρων διαβίωσης συμπολιτών μας που νοσηλεύονται σε ειδικές συνθήκες. Το μεγαλύτερο έγκλημα είναι η υπερσυνταγογράφηση, το «χαπάκωμα», που αποτελεί το χαλί κάτω από το οποίο κρύβονται οι ουσιαστικές ανάγκες των ασθενών και επιβάλλεται η καταστολή στη λογική της γενίκευσης της σιωπής».
«Το μεγαλύτερο βασανιστήριο για τους κρατούμενους στο Νοσοκομείο είναι το καλοκαίρι. Δεν υπάρχει χειρότερη στιγμή από τα πυρωμένα μπετά του Ιουλίου και του Αυγούστου. Στο Νοσοκομείο και το Ψυχιατρείο δεν υπάρχει ούτε ένας ανεμιστήρας. Το καλοκαίρι οι κρατούμενοι ασθενείς, οι οποίοι λόγω των χαπιών αισθάνονται ακόμα χειρότερα τη ζέστη, κάθονται ανάσκελα και προσπαθούν να φανταστούν τη δροσιά. Δεν είναι τυχαίο που οι περισσότερες αυτοκτονίες σημειώνονται αυτούς τους μήνες», πρόσθεσε ο δικηγόρος, πρώην κρατούμενος Χρήστος Νικολιτσόπουλος.
Συγκεκριμένα στις συνθήκες κράτησης του Σίμου Σεϊσίδη αναφέρθηκε ο δικηγόρος του, Κώστας Παπαδάκης: «Στη περίπτωση του Σίμου Σεϊσίδη έχει επιβληθεί τυπικά μία στοιχειώδης αντιμετώπιση της αναπηρίας του. Αλληλέγγυοι στο Σ. Σεϊσίδη συγκέντρωσαν χρήματα ώστε να τοποθετηθεί πρόσθετο μέλος στο ακρωτηριασμένο πόδι του. Ωστόσο, προκύπτουν συνέχεια εμπόδια στα ραντεβού του, τα οποία πρέπει να πραγματοποιούνται στα γραφεία της εταιρείας, επειδή η Αντιτρομοκρατική δεν μπορεί να στείλει φρουρούς». Πάντως είναι γενικό το πρόβλημα των αναπήρων κρατουμένων, οι οποίοι δεν χαίρουν κανενός ευεργετήματος, ούτε του ευεργετικού υπολογισμού μεροκάματων αλλά ούτε και κάποιου νόμου που θα προβλέπει αποφυλάκιση όσων πληρούν κάποιο ποσοστό αναπηρίας. «Ο νόμος 110Α του Ποινικού Κώδικα που τροποποιήθηκε το 2008, ύστερα από την απεργία πείνας των κρατουμένων, προβλέπει να επιτρέπεται η αποφυλάκιση των τετραπληγικών, για παράδειγμα, αλλά όχι των αναπήρων. Όλοι καταλαβαίνουμε γιατί. Εάν υπήρχε μία τέτοια πρόβλεψη τότε θα αποφυλακιζόταν ο Σάββας Ξηρός».
«Από τις 15 Ιουλίου ξεκίνησε απεργία πείνας ο Νίκος Μαζιώτης», ενημέρωσαν αλληλέγγυοι στους προφυλακισμένους για συμμετοχή στον Επαναστατικό Αγώνα, «με αίτημα να του επιτραπεί να επισκεφτεί τη σύντροφό του και το νεογέννητο παιδί του στις 25 Ιουλίου, καθώς και να επισκέπτεται ο ίδιος την οικογένειά του στη φυλακή και όχι το αντίθετο -όπως προβλέπεται από το νόμο- καθώς θα είναι δύσκολη η μετακίνησή τους. Συμπαραστεκόμενοι στα αιτήματα της Π. Ρούπα και του Ν. Μαζιώτη, 60 κρατούμενοι απέχουν από το συσσίτιο από χθες».

Από σήμερα απεργία πείνας στις φυλακές Τρικάλων

Σήμερα, Τρίτη 20 Ιουλίου, πάνω από 200 κρατούμενοι των φυλακών Τρικάλων αρχίζουν απεργία πείνας, ύστερα από 2 βδομάδες αποχής συσσιτίου. Μέλη της Πρωτοβουλίας για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων ενημέρωσαν ότι «κατεβαίνουν σε απεργία πείνας με τρία καίρια για τη συγκεκριμένη φυλακή αιτήματα: Να εγκρίνονται οι αιτήσεις για άδεια, οι οποίες σε ποσοστό 97% απορρίπτονται. Να εγκρίνονται οι υφ' όρων απολύσεις και να απομακρυνθεί ο κοινωνικός λειτουργός από τη φυλακή, ο οποίος, ενώ ο θεσμικός του ρόλος είναι να υπερασπίζεται τους κρατούμενους, έχει «περάσει στο αντίπαλο στρατόπεδο», αυτό της καταστολής.

Υ.Γ. Πρέπει να σημειώσω ότι το κείμενο είναι ένα ΔΤ των Οικολόγων Πράσινων με ημερομηνία 22/7/2010.

Το δίκιο των ...Γερμανών

πηγή: http://ioannou.files.wordpress.com/2010/04/ceb9ceb8ceaccebaceb7-6-18-4-10.jpg

Ο Τζίμης Πανούσης αποκαλύπτει στην Τατιάνα Στεφανίδου πως γύρισε την τσόντα με τον Πάγκαλο

πηγή: στιγματισμένοι

ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΕΛΛΗΝΟΦΡΕΝΕΙΑΣ...

Πρόκειται για καθαρό σύμπτωμα σχιζοφρένειας. Δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς. Αν μπορείτε να βρείτε εσείς κάποια άλλη εξήγηση, σας παρακαλώ βοηθήστε με να καταλάβω. Απολαύστε ένα πολύ μικρό διάλογο.
(Διάλογος για την εκπομπή ελληνοφρένεια)

ελληνοφρένεια

από iwnas Τετ. Απρ. 07, 2010 11:01 am

Καλησπέρα σας κ. Γεωργιάδη, σε αυτή η σαχλή εκπομπή του ΣΚΑΙ πολλές φόρές έχω παρατηρήσει ότι αυτός που ντύνεται τσολιάς παίρνει την Ελληνική σημαία και την πατάει, την πετάει κάτω και άλλα τέτοια, συν ότι έχει σήμα η εκπομπή την σημαία μας ανάποδα...Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι γι αυτό?κάποια επερώτηση ή και να κινηθούμε νομικά?ευχαριστώ πολύ

iwnas

Re: ελληνοφρενεια

από ΑΔΩΝΙΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ Τετ. Απρ. 07, 2010 2:50 pm

Ναι, ετοιμάζουμε σχετική ερώτησι με τον Θάνο!

ΑΔΩΝΙΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ

...ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΗΔΕΣ...

ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΩ ΤΟΝ ΠΑΓΚΑΛΟ ΝΑ ΚΑΥΤΗΡΙΑΖΕΙ ΤΟ ΣΑΘΡΟ ΠΕΛΑΤΕΙΑΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, - ΛΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΑΛΛΟΥ-, ΟΠΩΣ ΕΧΘΕΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ (ΕΚΠΟΜΠΗ PRESS) ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΤΗΝ ΤΖΟΥΛΙΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΤΟΥ ΝΑ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΗΘΙΚΗ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗ...
ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΑΓΜΑ...ΠΟΙΟΥΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ....

tzibis

ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΕΜΑΣ, ΠΑΙΖΕΤΑΙ Η ΖΩΗ ΤΩΝ ΕΠΟΜΕΝΩΝ...

ΑΠΟ ΤΟ http://eleftheriahtipota.blogspot.com/

Αν όλοι αυτοί οι άνθρωποι υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν στιγμές, λιγότερες ή περισσότερες, που θα μας εμπνέουν ή ακόμα και θα διαφωνούμε μαζί τους , αν κατακτήσεις ενός αιώνα γίνονται κούτσουρα στη φωτιά των εκμεταλλευτών μας και αν ο κόσμος περιμένει κάτι από την Αριστερά όπου κι αν ανήκει ιδεολογικά ο καθένας μας, τότε αυτήν την ώρα πρέπει να είμαστε ενωμένοι.

Δεν είναι ώρα για ιδεολογικές εκκαθαρίσεις. Αν κερδίσουμε αυτόν τον πόλεμο (γιατί περί πολέμου πρόκειται) έχουμε όλον τον καιρό να λύσουμε τις διαφορές μας.

Το ξέρω... πως ο πλούτος της Σύνολης Αριστεράς είναι ο πλουραλισμός της
Το ξέρω... πως έχουμε διαφορές μεταξύ μας
Το ξέρω... πως αλληλοκατηγορούμαστε άλλες φορές για ρεφορμισμό και άλλες για αριστερισμό
Το ξέρω... πως έχουμε λόγους να μην "χωνεύουμε" ο ένας τον άλλον
Το ξέρω... πως έχουμε αδυναμίες που δεν θέλουμε να δούμε
Το ξέρω... πως πάντα τονίζουμε τα λάθη των άλλων και ποτέ τα δικά μας
Το ξέρω... πως πιστεύουμε ότι κατέχουμε (ο καθένας από εμάς) την απόλυτη αλήθεια
Το ξέρω... πως οι Μαρξιστές δεν χώνεψαν ποτέ τους Αναρχικούς και το αντίστροφο

'Ολα αυτά και άλλα τόσα τα γνωρίζω, τα νιώθω και σε καιρό ειρήνης υποστηρίζω τις απόψεις μου και καυτηριάζω αυτές που ιδεολογικά με ενοχλούν και με ξενίζουν. Αυτά σε καιρό ειρήνης...
Τώρα όμως έχουμε πόλεμο και στον πόλεμο για τους συνανθρώπους μας και τους εαυτούς μας πρέπει να είμαστε ενωμένοι, πρέπει να είμαστε ένας άνθρωπος.

Η Αριστερά δεν είναι τσιφλίκι κανενός, ούτε κομμάτων ούτε ομάδων.
Όλοι μας θέλουμε ένα κόσμο διαφορετικό, ένα κόσμο πιό ανθρώπινο, ένα κόσμο δικαιότερο, ένα κόσμο που θα μας χωράει όλους.
Αυτό ενώνει Μαρξιστές, Μετα-μαρξιστές, Τροτσκιστές, Μαοϊκούς, Αναρχικούς και λοιπούς Αριστερούς ανθρώπους.

ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΕΜΑΣ, ΠΑΙΖΕΤΑΙ Η ΖΩΗ ΤΩΝ ΕΠΟΜΕΝΩΝ...

Μας αφιερώνω τους παρακάτω στίχους από το "Take Back The Power"
των Asian Dub Foundation

See their eyes see their lies
Unelected rejected it don't matter anyway
See their smile read their file
By hook or by crook they always find their way
Still at the bottom of the learning curve
Maybe got the leaders that we deserve
Bitin the burger makes our brains get smaller
Waistlines getting larger we wanna make it harder
We gotta be as hungry as they are
We gotta be as hungry as they are
Get hungry get angry get hungry and take back the power
Put your fist in the air rebels here and everywhere
Do we rise do we fall are we playing truth or dare
Time dem tought
Justice rough
A million on the streets don't seem to be enough
Taken for a ride way down inside
Livin rent free within your mind Mercanary military use everything they got
Coup d'état make us pay for every shot
Believe the world they show breathe the air they blow
Losing sense of what i know is real and what is not
We gotta be as hungry as they are
We gotta ba as hungry as they are
Get hungry get angry and take back the power
Put your fist in the air rebels here and everywhere
Do we rise do we fall are we playing truth or dare

ΓΑΜΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΣΑΣ, ΓΑΜΩ...

ΑΠΟ http://eleftheriahtipota.blogspot.com/

Τρίτη 2/2/10
Αποσπάσματα από το τηλεοπτικό διάγγελμα του Σοσιαλιστή Πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου προς τον Ελληνικό λαό

"Κάλεσα σήμερα τους Αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων, για να τους ενημερώσω για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας. Τους κάλεσα για να τους ζητήσω να συμπαραταχθούν και να στηρίξουν την εθνική προσπάθεια."
"Δεν έχουμε τα περιθώρια ως έθνος, ως λαός, να αντέξουμε παρατεταμένα μπλόκα, απεργίες και στάσεις.

Γνωρίζουμε όλοι πόση κρυμμένη δύναμη και πόσες δυνατότητες έχει αυτή η χώρα, πόσες δυνατότητες έχει ο Έλληνας, η Ελληνίδα, ο Ελληνισμός."

Τετάρτη 9/12/09
Ο Φιλελεύθερος Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Αντώνης Σαμαράς έκανε την ακόλουθη δήλωση:
"Θα στηρίξουμε κάθε προσπάθεια στη σωστή κατεύθυνση, προκειμένου να βγει η χώρα από την κρίση. Αλλά δεν μπορούν να συνεχιστούν άλλο οι παλινωδίες της Κυβέρνησης.

Ως προς τις αστειότητες περί απειλών κατά της εθνικής μας κυριαρχίας, ο κ. Παπανδρέου θα έπρεπε να γνωρίζει ότι τέτοιες δηλώσεις αποδυναμώνουν και τραυματίζουν τις θέσεις της χώρας σε όλα τα εθνικά μας μέτωπα."

Δευτέρα 01/02/2010
Ο Υπέρ-Δημοκρατικός Εκπρόσωπος του ΛΑ.Ο.Σ, κ. Κωστής Αϊβαλιώτης δηλώνει:
"Οι αγρότες πρέπει να αντιληφθούν ότι τα μπλόκα έχουν γίνει δυσάρεστα στους υπόλοιπους Έλληνες και ιδιαιτέρως επιζήμια για το Έθνος."

Δευτέρα 21/12/09
Απόσπασμα από την ομιλία του Φιλεργάτη προέδρου ΕΒΕΑ, Κωνσταντίνου Μίχαλου, στην εκδήλωση «ΑΠΟΤΥΠΩΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ: ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ»

"Ανεξάρτητα από το αν ήξερε ή δεν ήξερε τι παραλαμβάνει, η κυβέρνηση ανέλαβε προεκλογικά δεσμεύσεις, που σήμερα είναι εκ των πραγμάτων ανέφικτες.

Ας καταλάβει λοιπόν ότι είναι ώρα να τις εγκαταλείψει, μπροστά σε μια επείγουσα εθνική ανάγκη, που είναι η εξυγίανση και η αποκατάσταση της αξιοπιστίας της οικονομίας μας."

Δευτέρα 2/11/2009
Δήλωση Προέδρου ΣΕΒ, κ. Δημήτρη Δασκαλόπουλου στα Η.Μ.Ε. για την έκτακτη εισφορά:
"H εθνική επιχειρηματική τάξη γνωρίζει πολύ καλά ότι η οικονομία βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης –και είναι πρόθυμη να συμβάλει με μία έκτακτη εισφορά στην αναγκαία προσπάθεια αντιμετώπισης του δημοσιονομικού μας εκτροχιασμού. "

Βγάλαν πάλι το Έθνος παγανιά. Γιατί το Έθνος δεν μπορεί να μοστράρει στα τηλεοπτικά κανάλια και τις Εφημερίδες μόνο του. Οι γνωστοί-άγνωστοι έκαναν πάλι τη δουλειά τους.
Βιομήχανοι, επιχειρηματίες, πολιτικά κόμματα και δημοσιογράφοι συναγωνίζονται στο πεδίο της Εθνικοφροσύνης για το… παντεσπάνι τους.
Όσα περισσότερα σκληρότερα μέτρα παίρνεις τόσο περισσότερο Πατριώτης είσαι, όταν βγαίνεις στο δρόμο να διεκδικήσεις κανά ψιλό, αποκαλείσαι προδότης. Κι εγώ ως ανώριμος Νεοέλληνας κάθομαι σπίτι και δέχομαι τους κεραυνούς από όλες τις πλευρές. Ο Πάγκαλος με βρίζει, ο Άδωνις με καλεί σε Εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα με όχημα την οικονομία και με σπρώχνει σε Σουλιώτικο χορό, ο Σαμαράς πολύ θα΄ θελε, αλλά λόγω έκτακτων Εθνικών αναγκών δεν μπορεί να με υποστηρίξει, οι δημοσιογράφοι κουνάνε το δάχτυλό τους μπροστά στη μούρη μου και κοντεύουν να με πείσουν πως κάπου έχω κάνει λάθος, ο Μίχαλος δεν με αφήνει να κοιμηθώ τα βράδια και ο Προβόπουλος ισχυρίζεται απαθέστατα: "εγώ τα΄λεγα" (όχι σε μένα πάντως, στο ορκίζομαι δεν ήξερα τίποτα για το έλλειμμα. Πώς να ξέρω κάτι που δεν έχω δημιουργήσει εγώ ρε Προβόπουλε;).
Το λοιπόν, πρέπει να συναινέσουμε όλοι για το καλό της οικονομίας, πρέπει να προσπαθήσουμε για την ανάταξη του Έθνους, πρέπει να κάνουμε ό,τι σκατό μας έχει μείνει παξιμάδι, αν είναι δυνατόν και φρέσκο, αχνιστό, πρέπει να πιεστούμε μέχρι να σκάσουμε…
Τόσα χρόνια περνούσαμε πλουσιοπάροχα και τώρα ήρθε η ώρα του λογαριασμού, της λυπητερής που λένε. Γιατί εντάξει, καλός ο Ελληνικός Πολιτισμός (ξέρεις… ο αρχαίος), καλό και το σουβλάκι, όμορφα και τα τσολιαδάκια στο Μοναστηράκι, αλλά η Ενωμένη Ευρώπη πρέπει να μείνει έτσι και θα μείνει πάση θυσία. Θα Σταθεροποιηθεί και δε θα με ρωτήσει κιόλας.
Ο Γιώργος έχει πάρει σβάρνα βουνά και λαγκάδια, τρέχει σε γνωστούς και άγνωστους, μήπως και τους πείσει πως είμαστε καλά παιδιά. Ρωτάει και ξαναρωτάει τι πρέπει να κάνει, πρέπει να του πουν τί θέλουν, πώς τους βολεύει, τί πρέπει να κάνει για να τους ευχαριστήσει.
Το Έθνος υποβασταζόμενο από τον Εθνικό Κορμό βγήκε βόλτα για κατούρημα και αερισμό.
Με εκλεκτή παρέα εκείνο, μόνος μου εγώ, μόνος του και ο συγκάτοικος στην ίδια πολυκατοικία Πολωνός μετανάστης, μόνος ο Πακιστανός στο δρόμο, μόνοι όλοι μας.
Εξαιρούνται οι κάδοι στη γειτονιά μου, εδώ στα Κάτω Πατήσια, που έχουν παρέα. Το πρωί κοιτάνε το περιεχόμενό τους αυτοί που ψάχνουν τα σκουπίδια για να φάνε ή να πουλήσουν ό,τι χρήσιμο βρουν από τα σκάρτα του Ελληνικού Πολιτισμού μας κι όλη την ημέρα είναι κολλημένες πάνω τους κάτι φωτοτυπημένες σελίδες του ΛΑΟΣ, που ζητάνε δημοψήφισμα για την απόδοση ιθαγένειας, τίποτα άλλο δεν γράφουν, τίποτα για τα προβλήματα μου, καμία λέξη για τις έγνοιες του γείτονά μου του μετανάστη.
Είπαμε: το Έθνος πάνω από όλα. Τι βραχνάς κι αυτός. Πάλι θυσίες για το Έθνος, πάλι περισσότερη λιτότητα. Τα ξένα έντυπα και οι ντόπιοι δημοσιογράφοι λένε πως ήρθε η ώρα να πληρώσουμε το λογαριασμό για τα προηγούμενα χρόνια καλοπέρασης.
Μα εγώ θυμάμαι πως τα έχω πληρώσει όλα: Νοίκι, κοινόχρηστα, ΔΕΚΟ, είναι όλα πληρωμένα. Μου χρωστάνε, δε χρωστάω. Και επίσης θα’ θελα να πω σε όλους αυτούς, πως δεν περνούσα καλύτερα από ό,τι περνάω τώρα: για μένα τα ίδια ήταν και είναι. Ζοριζόμουν τότε όπως και τώρα, οι φίλοι και οι γνωστοί το ίδιο (ειδικά όσοι έκαναν το λάθος να κάνουν παιδιά). Εντάξει, πήγαινα για κανά ποτάκι, τρωγόπινα σε καμιά ταβέρνα, χρειαζόμουν και διακοπές το ομολογώ, αλλά ως εκεί, τίποτα παραπάνω. Όχι ότι δεν ήθελα, αλλά δεν μπορούσα να κάνω κι αλλιώς.

Βλέπεις δεν έπαιρνα (ούτε παίρνω) τα χρήματα που λαμβάνουν Χατζηνικολάου και Πρετεντέρης, δεν έχω εκδοτικό οίκο όπως ο Γεωργιάδης, 24 ακίνητα και 12 οικόπεδα όπως ο Καρατζαφέρης, δεν ακούει κανείς τη γνώμη μου με ανοιχτό το στόμα, δεν κάνω εξώφυλλα στα περιοδικά, δεν με βλέπει κανείς όταν στραβομουτσουνιάζω, δεν μου δίνει κανείς σημασία, κανείς από όλους αυτούς δεν ασχολείται μαζί μου.
Προφανώς δεν ανήκω στο Ελληνικό Έθνος (ούτε που θέλω να ανήκω σε αυτό, μα ούτε και σε κάποιο άλλο) για να έχω άποψη και να ξέρω καλύτερα από τον Πρετεντέρη, αν πριν ζούσα καλύτερα ή όχι. Αφού όμως το λέει και ο Κύρτσος, κάποιο λάκο θα΄χει η φάβα… μάλλον έτσι θα΄ναι.

Δύο λέξεις κυριαρχούν στον λόγο πολιτικών κομμάτων και ΜΜΕ τον τελευταίο καιρό: Εθνική (όχι Ελλάδος) και συναίνεση (όχι από όλους). Και επειδή το Έθνος δεν καταλαβαίνει από συστήματα και κυβερνήσεις, δεν το πειράζει αν αναπνέει σε "σοσιαλισμό" ή "φιλελευθερισμό", δεν πολυσκοτίζεται για ένδοξους προγόνους και τιμημένες μάχες (οι άνθρωποι σκοτίζονται για κάτι τέτοια και μετά τα φορτώνουν στο Έθνος τους), εκείνο το μόνο που επιζητά και θέλει είναι λεφτά και πάλι λεφτά, κι αυτά όχι για εκείνο, για τον κακομοίρη τον Πατερούλη του, το Κράτος…
Δανεικά, δικά σου και δικά μου, του παρα-δίπλα, του πατέρα μου (του συνταξιούχου) και του παππού σου (εκείνου που πολέμησε στην Αλβανία). Τι να κάνει κι εκείνο, έναν πατέρα έχει, να τον αφήσει έτσι, να μη βοηθήσει; Αμαρτία από το Θεό… (τον Ορθόδοξο, τον Ελληνικό, τον ΙΧ θεό μας).
Το Έθνος δεν θέλει τίποτα, του φτάνει που κάνει παρέα με τον Άδωνη και τον Μιχαλολιάκο, που φροντίζουν για αυτό Παπανδρέου και Σαμαράς, που εμείς θα θυσιαστούμε για εκείνο, που ο Σάκης και η Χωρισμένη Ελένη είναι Έλληνες, που μέσω όλων αυτών ο Σύγχρονος Πολιτισμός μας ακούγεται στα πέρατα του κόσμου. Και εννοείται πως δεν πρέπει να περιμένεις ανταπόδοση για τις θυσίες σου: είναι υποχρέωσή σου. Μην κλαις και μη στενάζεις, να χαίρεσαι γιατί το Έθνος σε καλεί να δώσεις τη μάχη σου στα χαρακώματα. Ο Εχθρός είναι προ των πυλών και χρειάζεται ομοψυχία.
Δεν είναι τα Σκόπια και η Τουρκία, είναι η πουτάνα η οικονομία.

Δεν έχει σημασία ότι μπορεί να σε απολύσουν από τη δουλειά (αν δεν το έχουν κάνει ήδη), ούτε ότι ο μισθός σου παγώνει, ούτε ότι 30 χρόνια θυσιάζεσαι χωρίς να έχεις καταλάβει το λόγο. Δεν έχει σημασία πως τα λεφτά σου έχουν πετάξει και πάνε… δεν πειράζει που σε στρέφουν ενάντια στο Δημόσιο Υπάλληλο και τον Αγρότη, δεν τρέχει και τίποτα που οι ελευθερίες σου μειώνονται, το μόνο που έχει σημασία είναι η διατήρηση του Έθνους και της οικονομίας του, να ζήσει ασφαλής η Εθνική Πολιτική σκηνή, να μην χαθούν όλοι αυτοί και τι θα γίνουμε μετά εμείς.

Νυν υπέρ πάντων ο Αγών.

Γιατί τα δύσκολα θα περάσουν και θα έρθει μια όμορφη μέρα, ηλιόλουστη, που όλοι θα φοράμε χαρούμενα πρόσωπα και θα τρώμε με χρυσά κουτάλια, σε πλατινένια πιάτα, θα ρουφάμε γαρίδες και θα σπάμε με δυσκολία τους αστακούς και όλοι μα όλοι θα λέμε υπερήφανοι: "Ήμουν κι εγώ εκεί. Κι εγώ έβαλα το λιθαράκι μου για να αναστηθεί το Έθνος".
Γιατί πρέπει να ξέρεις φίλε αναγνώστη, πως ο Έλληνας περπατάει εδώ και χιλιάδες χρόνια σε μια ευθεία γραμμή, κοιτώντας αφ’ υψηλού τους Βάρβαρους, Φράγκους και διάφορους τυχάρπαστους που ατυχήσαμε να έχουμε δίπλα μας, από πάνω μας και από κάτω μας. Όλοι αυτοί είναι μισέλληνες και απολίτιστοι. Εμείς είμαστε οι περιούσιοι, εμείς έχουμε τον καλύτερο πολιτισμό, εμείς "καμακώνουμε" τις κουτόφραγκες γυναίκες τους τα καλοκαίρια στα νησιά, ο δικός μας ήλιος είναι ο καλύτερος, η δική μας θάλασσα η πιο καθαρή.
Η αλήθεια βέβαια είναι ότι όλα τα πολιτικά (μόνο το ΛΑΟΣ εξαιρώ λόγω οξέος διανοητικού προβλήματος) και επιχειρηματικά ποντίκια θυμούνται πως είναι Έλληνες όταν έχουν ανάγκη τη βοήθειά μας, αλλιώς μας έχουν γραμμένους κι εμάς και το Έθνος τους στα… μπελεούνια τους.

Για αυτό λοιπόν την επόμενη φορά που θα σας πει κάποιος
γνωστός σας ότι έχουν δίκιο εκείνοι που μας ζητάνε να θυσιαστούμε για το Έθνος, που εκείνοι έφτιαξαν και διαχειρίζονται, πείτε του πολύ ευγενικά να πάει να… από-Εθνοποιηθεί.

ΠΕΡΙ ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ

ΠΕΡΙ ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ και
….ΑΛΛΩΝ ΜΥΘΩΝ:
Τον τελευταίο καιρό πολύ κουβέντα άρχισε να γίνεται στη χώρα μας για την εφαρμογή και την δράση της ‘πράσινης ανάπτυξης’ ως κινητήριος μοχλός στην παραπαίουσα οικονομία μας ώστε μια κάποια διευκρίνιση και αποσαφήνιση των σημασιών και των όρων θεωρείται επίκαιρη και απαραίτητη. Κατ΄ αρχήν ο ίδιος ο όρος, έτσι όπως διαχέεται στην κοινωνία, μέσα από τα κανάλια και τις εφημερίδες εμπεριέχει αντιφατικότητα. Ο όρος ‘ανάπτυξη’ είναι θεσμικός και πρωτογενής για την έννοια του καπιταλισμού, έτσι όπως εδραιώθηκε σαν παγκόσμιο σύστημα τον περασμένο αιώνα, απαραίτητος για την αύξηση της βιομηχανίας και την συσσώρευση κεφαλαίου στις τράπεζες, ενώ η αληθινή ουσία της ‘πράσινης-οικολογικής’ συνιστώσας δημιουργήθηκε από την ανάγκη υπέρβασης και αλλαγής των καπιταλιστικών παραγωγικών σχέσεων, σαν αντίδραση στις αναπτυξιακές τάσεις του συστήματος, μέσα από τα οικολογικά κινήματα (Πράσινοι κ.α) και τις ΜΚΟ. Τα δυο τους δεν ταιριάζουν για να αποτελέσουν μια έννοια με μονοσήμαντη ορολογία και θετικό σκοπό. Τουλάχιστον στον τομέα των λογικών σχέσεων…. (Εκτός αν εκφύονται μόνο σαν κενή πολιτική συνθηματολογία ενός κόμματος που θέλει να αυτοαποκαλείται «σοσιαλιστικό» στην καθ’ υμάς ‘μπανανία’, οπότε δεν έχουν νόημα και ουσία..).
Υπάρχει και ο πιο δόκιμος και δοκιμασμένος, προγενέστερος όρος της ‘βιώσιμης ανάπτυξης’ που αναλώνεται σε κάθε περιβαλλοντική αντιμετώπιση της αγοράς εδώ και πολλές δεκαετίες. Αυτός σε θεωρητικό επίπεδο τουλάχιστον, -γιατί στην πράξη ποτέ δεν εφαρμόστηκε όπως θα έπρεπε-, υποθάλπει μια ελπίδα για τον ανώδυνο και ασφαλή σχεδιασμό των έργων τεχνικής και κοινωνικής υποδομής στο περιβάλλον και στην ποιότητα ζωής των πολιτών. Μια ελπίδα που διαχρονικά διαψεύδεται από τον τρόπο εφαρμογής της κοινωνικής (=καπιταλιστικής) εξέλιξης. Ο καταμερισμός εργασίας είτε σε ‘βιώσιμη’ είτε σε μη ‘βιώσιμη’ ανάπτυξη παραμένει ο ίδιος και οδηγεί σε ανισότητες και ταξικές διαφορές.
Στην Ελλάδα πάλι επικρατούν ορισμένες ιδιαιτερότητες που κάνουν τα πράγματα δυσκολότερα σε σχέση με τις άλλες χώρες της Ε.Ε. Κατ΄ αρχάς είμαστε χώρα που περισσότερο καταναλώνουμε ανάπτυξη και δεν παράγουμε ποτέ…. Επίσης κάθε έργο υποδομής έχει περιβαλλοντικές επιπτώσεις που διαχέονται σε διαφορετικά αντικείμενα και τεχνικές σχεδιασμού οπότε είναι φανερό ότι μια σωστή αντιμετώπισή προ’υ’ποθέτει διεπιστημονική προσέγγιση (ολοκληρωμένο σχεδιασμό). Μια τέτοια προσέγγιση πραγματοποιείται όταν οι περιβαλλοντικές παράμετροι αποτελούν συστατικό στοιχείο του έργου και όχι συμπληρωματική διαδικασία. Στη χώρα μας όμως επικρατεί η λογική της ‘εργολαβίας’, που σημαίνει ότι κάνω το έργο για σένα στο μικρότερο δυνατό κόστος ώστε να κερδίσουμε και οι δύο (π.χ. αντιπαροχή κ.α.). Ετσι δεν υπάρχει περιθώριο να ‘κερδίσουν’ το περιβάλλον και οι φυσικοί πόροι. Αυτή η νοοτροπία είναι εμποτισμένη στον κοινωνικό ιστό, ακόμα και σε επίπεδο μελέτης έτσι ώστε το πολύπλοκο σύστημα των σχέσεων της αγοράς με τις περιβαλλοντικές παραμέτρους να καταντάει γραφειοκρατικό, στατικό και τελικά ανέφικτο στην υλοποίησή του. Παράδειγμα η δυσκαμψία του Νομοθετικού πλαισίου για την εφαρμογή των Ανανεώσιμων Πηγών Ενεργείας. Δεν μπορείς μιλάς και να νομοθετείς για εναλλακτικές μορφές ηλεκτρικής ενέργειας (Αιολική, Φωτοβολτα’ι’κά κ.α.) και η Δ.Ε.Η. να εξακολουθεί να έχει το μονοπώλιο στην παραγωγή ρεύματος και να μην καταργείται το αίσχος της περιοχής Πτολεμα’ί’δας με την συνεχόμενη παραγωγή λιγνίτη….
Επίσης στη χώρα μας ποτέ δεν προσεγγίζονται οι γενικοί στόχοι των τεχνικών και κοινωνικών υποδομών παρά μόνο οι επιμέρους ειδικοί, ανάλογα με το κάθε έργο (σχ. 1). Ακόμα και ο μόνος γενικός στόχος που λαμβάνεται υπ όψιν, ο οικονομικός, παραπαίει ανάμεσα στα γραφειοκρατικά γρανάζια του δημοσίου τομέα και της τσέπης του εργολάβου. Οι υποδομές (κτίρια, μεταφορές κ.α.) όμως είναι εκείνες που διαμορφώνουν τα χαρακτηριστικά της ποιότητας ζωής των πολιτών. Και επειδή τα έργα υποδομής τόσο κατά την κατασκευή όσο και κατά την λειτουργία τους επιβαρύνουν το φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον δεν νοείται αναπτυξιακή διαδικασία (είτε πράσινη είτε…κίτρινη) που να μην θέτει γενικό στόχο την ελαχιστοποίηση της επίδρασης στο περιβάλλον πράγμα που προφανώς δεν συμβαίνει στην παρούσα κοινωνική θέσπιση.
Η επιτυχία του ολοκληρωμένου σχεδιασμού (σχ.2) εξαρτάται κυρίως από την ευρηματικότητα κατά την εκπόνηση του και εφαρμόζεται κατά περίπτωση (Ελληνική ιδιαιτερότητα). Δεν υπάρχουν έτοιμες λύσεις και η μεταφορά επιτυχημένων παραδειγμάτων από άλλες Ευρωπα’ι’κές χώρες, πράγμα που προσπαθεί να εφαρμόσει η τεμπέλικη και δύσκαμπτη δημόσια διοίκηση στη χώρα μας, απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή γιατί μπορεί να διογκώσει τα προβλήματα αντί να τα επιλύσει. Δεν μπορείς να εφαρμόζεις ποδηλατοδρόμους, όπως έκανε ο Δήμος Θεσ/νικης, και να περιορίζεις το πλάτος του δρόμου, σε οδικές αρτηρίες που αδυνατούν να απορροφήσουν την κυκλοφοριακή κίνηση όχι μόνο σε ώρα αιχμής αλλά και σε ορθή λειτουργία… Ίσως χαροποιείς κάποιους ποδηλάτες αλλά επιβαρύνεις το ήδη κορεσμένο κυκλοφορικό δίκτυο. Μπορείς να εφαρμόσεις επιτυχώς δίκτυο ποδηλατοδρόμων σε συνδυασμό με δίκτυο ελεύθερων χώρων και ευέλικτων Μέσων Μεταφοράς ( μετρό, τραμ κ.α.). Ούτε μπορείς να επιβαρύνεις με αυξημένα τέλη κυκλοφορίας την ήδη πανάκριβη στη χώρα μας συντήρηση ενός αυτοκινήτου που χρησιμοποιείται, λόγω παλαιότητας, από αρκετούς σαν είδος πρώτης ανάγκης και όχι πολυτελείας. Στην Ευρώπη ο στόλος των οχημάτων ανανεώνεται επειδή υπάρχει σωστή πολιτική προσέγγιση στην αγορά αυτοκινήτου. (Με ποια λογική εφαρμόζεις περιοριστικά μέτρα για την κίνηση των πετρελαιοκίνητων αυτοκινήτων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, όταν επιτρέπεις την χρήση πετρελαίου σε ταξί και λεωφορεία ;…).
Το καπιταλιστικό σύστημα έχει ιδιότητες χαμαιλέοντα. Μπορεί να απορροφά, να προσαρμόζει και να προσαρμόζεται σε κάθε δραστηριότητα που τολμά να αμφισβητήσει ή να μεταβάλλει την ισχύ του ώστε εξουσία και η κυριαρχία του στις παραγωγικές δυνάμεις να παραμένει σταθερή. Και σε περιπτώσεις κρίσεων, όπως αυτή που διανύουμε, δημιουργεί καινούργια δεδομένα στην αγορά με σκοπό την αύξηση των κερδών και την συσσώρευση κεφαλαίου. Ο εργαζόμενος θα καταπιέζεται το ίδιο είτε απασχολείται σε βιομηχανία ‘πράσινης-βιώσιμης’ ανάπτυξης είτε σε ρυπογόνα βιομηχανία περασμένων εποχών.
H βιωσιμότητα υπάρχει μονάχα ως σπέρμα, διότι ποτέ ως τώρα δεν πραγματοποιήθηκε όσο μπορεί να πραγματοποιηθεί και ο λόγος είναι ότι αναλύεται σε μία ερώτηση η οποία δεν αφορά τα γεγονότα και τις επιπτώσεις της ανάπτυξης αυτές καθ’ εαυτές αλλά ολόκληρο το κοινωνικό γίγνεσθαι και την σημασία του. Ολόκληρο το ‘φαντασιακό’ της κοινωνικής οργάνωσης. Η ερώτηση αυτή σε κοινωνικό πεδίο λέει: Είναι η κοινωνία μας, σωστή και δίκαια;…Και αν όχι τι είδους μέτρα (=νόμοι), μπορούμε να πάρουμε για να την κάνουμε ορθότερη και δικαιότερη;... Και σε ατομικό επίπεδο: Αυτό που σκέφτομαι για το περιβάλλον είναι αληθινό, υγιές και καλό για μένα;… Και πως μπορώ να γνωρίζω αν αυτό που είναι αληθινό, υγιές και καλό για μένα είναι αληθινό, υγιές και καλό για τον πλανήτη;…
Εγκαινιάζεται έτσι ένα νέο είδος κοινωνίας και ένα άλλο είδος ατόμου. Δημιουργεί συνειδητοποίηση απέναντι στις περιβαλλοντικές συνιστώσες και τους φυσικούς πόρους, συνειδητοποίηση που ενσαρκώνεται στην εθελούσια αποδοχή ορίων και στον περιορισμό των αναγκών (ένας ‘δημιουργικός’ και ελεγχόμενος περιορισμός της ατομικής ελευθερίας), αρχικά στον εσωτερικό ψυχισμό του καθενός και κατόπιν στην θεσπισμένη νομοτέλεια την πολιτείας. Αν ο καθένας δεν οριοθετήσει την θέση του στο περιβάλλον και την σχέση του με αυτό, ως άνθρωπος και ως πολίτης, συνειδησιακά και υποκειμενικά, κανένα περιβαλλοντικό νομοσχέδιο και καμία βιομηχανία Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας δεν θα τον πείσουν ποτέ να κάνει κάποιο βήμα ώστε να αλλάξει η εκφυλισμένη περιβαλλοντικά κατάσταση του πλανήτη.--

ΚΩΣΤΑΣ
http://tzibis.blogspot.com/

Μια έκδοση που μας αφορά