Εγκατάλειψη βρεφών.Ποιός αφήνει ποιόν?

Σήμερα θα ασχοληθώ με ένα κοινωνικό ζήτημα το οποίο αφορά όλους μας.

Όλοι κάποτε υπήρξαμε παιδιά και δεν κάνει να ξεχνούμε ο,τι νιώσαμε ακόμα κι αν δεν νιώσαμε καλά κάποιες φορές.Άλλοι είμαστε πιο τυχεροί κι είχαμε όμορφα παιδικά χρόνια ακόμα κι αν περάσαμε κάποιες καταστάσεις άσχημες κι άλλοι ήρθαμε αντιμέτωποι με σκληρά γεγονότα απο το πρώτο κιόλας λεπτό της γέννησής μας.

Αφορμή για αυτό το κείμενο λοιπόν , είναι μια εκπομπή που προσπάθησα να την αποφύγω γιατί ήξερα πολύ καλά πως θα νιώσω αν όχι καταβεβλημένη απο συναισθήματα ντροπής για το ανθρώπινο είδος σίγουρα στεναχωρημένη για το δυσοίωνο μέλλον της μοναχικής ύπαρξης όταν ειδικά αυτές οι υπάρξεις είναι μικρά πλάσματα και μάλιστα νεογέννητα.Η εκπομπή αυτή ήταν του Σταύρου Θεοδωράκη οπού έπαιξε σε επανάληψη σήμερα το απόγευμα.Έντεκα ιστορίες μωρών αφημένων στην τύχη τους.

Απο το πρώτο λεπτό δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τα συναισθήματά μου που άρχισαν να φεύγουν απο τα μάτια μου.Δεν μπορούσαν να βρουν άλλον τρόπο διαφυγής.Ίσως είναι κι ο πιο εύκολος τρόπος όταν δεν μπορείς να κάνεις τίποτα και όταν παρακολουθείς από μακριά κάποιες καταστάσεις όπως αυτή της εγκατάλειψης ανηλίκων που δεν ξέρουν καν τον λόγο που τους οδήγησε σε αυτόν εδώ τον κόσμο.

Όλες οι ιστορίες με έκαναν να νιώθω κενή.Μου δημιουργηθήκανε ερωτήματα πολλά.Και κυρίως ερωτήματα που μόνο με την προσέγγιση της επιστήμης της ψυχολογίας θα μπορούσαν να απαντηθούν με ακρίβεια.Και η ακρίβεια όσον αφορά την ψυχή του ανθρώπου είναι σχετική οπότε τίποτα δεν μπορεί να ειπωθεί με σιγουριά.

Αφήνεις λοιπόν , εσύ ενήλικε άνθρωπε , ένα μωρό σε έναν θάλαμο νοσοκομείου μόνο του επειδή είναι άρρωστο.Κάνεις όμως δύο παιδιά , δίδυμα , το ένα το κρατάς γιατί είναι υγιές και το άλλο που δεν είναι , το παρατάς.Γιατί?Γιατί ενώ ξέρεις οτι εγκυμονείς κάνεις χρήση ναρκωτικών ουσιών αφού ως αποτέλεσμα το νεογνό (που είναι χρήστης κι εκείνο όσο το κυοφορείς) να έχει στερητικό σύνδρομο?

Πόσο άδειασα μέσα μου.

Είχα άλλες έννοιες αυτόν τον καιρό που αφορούσαν τα οικονομικά μου , η καταστροφολογία των μέσων μαζικής ενημέρωσης δεν ξέρω πόσο αγγίζουνε πλέον την πραγματικότητα ή τη φαντασία , αλλά δεν ήμουν έτοιμη να δω για άλλη μια φορά την αλήθεια.Όταν το μέλλον μας , που είναι τα παιδιά ανεξαρτήτου φυλής αλλά και σωματικής υγείας , τα παρατάνε μόνα τους , πώς θα μπορέσουμε να είμαστε πιο ζωντανοί ως άτομα και ως πολίτες απο την στιγμή που αυτή η πράξη δεν δείχνει την ευσυνειδησία που πρέπει να έχουμε όλοι μας.

Άλλη μια απορία που μου δημιουργήθηκε ήταν η εξής:ποιός αφήνει ποιόν?Τα παιδιά μεγαλώνοντας λοιπόν , μπορούν να "προσέξουν" τον άρρωστο πλέον γονιό.Οπότε , αφήνουν τα παιδιά τους μόνα τους , χωρίς να σκεφτούν οτι μόνοι θα μείνουν κι οι ίδιοι κάποτε.

Όλα πλέον αποκτούν νόημα όταν έχεις την πλήρη ευθύνη των πράξεών σου.Και το να παρατάς κομμάτι του εαυτού σου δείχνει πάνω απ'όλα οτι δεν είσαι εσύ ο ίδιος ευχαριστημένος με τον εαυτό σου.Το παιδί που γεννιέται όταν είναι άρρωστο , δεν φταίει εκείνο αλλά εσύ γιατί απο εσένα παίρνει γονίδια.Δεν είναι ουρανοκατέβατα.

Τέλος θα ήθελα να πω το εξής.Εχτές τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και κυρίως τα ειδησιογραφικά δελτία , αφιέρωσαν ένα πεντάλεπτο στον ύπνο μιας και χτες ήταν η παγκόσμια ημέρα του ύπνου.Δυστυχώς , ήταν εχτές η ημέρα δυό πολύ σημαντικών εννοιών.Η παγκόσμια ημέρα κατά του Ρατσισμού καθώς και η παγκόσμια ημέρα ατόμων με σύνδρομο Down.Δυστυχώς , δεν αναφέρθηκε κάπου όσο παρακολούθησα τηλεόραση.

Βέβαια , ακόμα αναρωτιέμαι γιατί υπάρχουν οι παγκόσμιες ημέρες αφιερωμένες σε ιδέες.Ίσως όμως να ξεχνάμε εύκολα..

Με εκτίμηση Πασχαλίνα