ΑΠΟ ΤΟ http://eleftheriahtipota.blogspot.com/Όπως και να το πάρεις, όπως και να το δεις, άσχετα από το γούστο του καθενός, πέθανε ένας μεγάλος Καλλιτέχνης.
Δεν έχει σημασία το προσωπικό μου γούστο. Όντως δεν ήταν του γούστου μου. Έχω όμως στη Δισκοθήκη μου δύο κλασικά του άλμπουμ, δύο δίσκους που πιστεύω ότι προχώρησαν τη λεγόμενη Δυτική Σύγχρονη Μουσική ένα βήμα παραπέρα.
Πάντα θαύμαζα την κίνηση αυτού του Ανθρώπου.
Πάντα έστεκα και κοίταζα σαν χαζός σχεδό τα video clips που έφτιαχνε. Τώρα δε μας κάνουν εντύπωση. Για την εποχή όμως που μεγάλωνα (γεννήθηκα το 1973) και μέσα στα πλαίσια της mainstream μαζικής κουλτούρας, τα concept clips που έφτιαχνε ο Jackson ήταν κάτι σαν κινηματογραφική ταινία (ποιός μπορεί να ξεχάσει το video clip του Thriller;). Θυμάμαι που μου την "έσπαγε" λίγα χρόνια αργότερα-όταν πλέον ήμουνα στη HeavyMetalάδικη φάση μου-το video clip των "Bad" και "Dirty Diana", που ο Michael Jackson έπαιζε το σκληρό τυπάκο, που είχε μαζί του και δυο-τρείς ΜπασιστοΚιθαρίστες με μακρύ αλά Poison μαλλί, που χτυπιόντουσαν, ενώ εκείνος έπεφτε κάτω, σηκωνόταν και χόρευε, προσπαθώντας να μας αποδείξει ότι είναι όντως... κακός. Και έλεγα μέσα μου: "Τι κακός να είναι ο κακομοίρης όταν υπάρχουν Judas Priest, Metallica, Slayer και τόσοι άλλοι;"
Μεγαλώνοντας και ακούγοντας πάρα πολλά πράγματα (από Δημοτικά, Λαϊκά, Ρεμπέτικα, Soul, Funk μέχρι Industrial, Jazz, Blues, Punk, New Wave κ.α.), ξεπέρασα τη φάση του "ποιός είναι ο πιό κακός" και έμεινε το ζουμί: Δεν ήταν κακός, απλά ήξερε πώς να δημιουργεί και να καθοδηγεί τον Pop μύθο του... Άλλοτε κακός, άλλοτε ευαίσθητος, άλλοτε κατά των φυλετικών διακρίσεων...
Τι να ήταν άραγε αυτό το πλάσμα; Άνθρωπος ή Εξωγήινος; Οι τρείς πρώτες φωτογραφίες είναι απεικονίσεις ανθρώπου, οι τρεις τελευταίες αρχίζουν να δείχνουν την...απάνθρωπη κατάληξη, μία λούτρινη κούκλα...
Ένα ψυχοπαθολογικό μωσαϊκό από επιτυχία, βραβεύσεις, μουσική και χορευτική πρωτοπορία, προσωπικά προβλήματα, κατηγορίες για παιδοφιλία, αποτυχημένους γάμους και άλλα πολλά.
Ένας Άνθρωπος που κατάληξε κακέκτυπο του εαυτού του, ένας άνθρωπος που θαύμασε τόσο πολύ τον εαυτό του και στο τέλος κατέστρεψε το είδωλό του.
Λίγη σημασία έχει αν ο φυσικός του θάνατος προήλθε από καρδιακή ανακοπή. Καμία σημασία δεν έχει από που προήλθε αυτή η ανακοπή. Σημασία έχει ότι δεν πέθανε χθες. Έχει πεθάνει αρκετά χρόνια και αυτό ήταν από όλους ορατό. Όταν έβλεπες ανα πέντε χρόνια το πρόσωπό του να αλλάζει δραματικά, να γίνεται ο λευκότερος των λευκών, να εμφανίζεται με χειρουργικές μάσκες προς αποφυγή ασθενειών, όταν η μύτη του είχε στενέψει τόσο πολύ, που εγώ προσωπικά απορούσα πως ανέπνεε, όταν κανείς δεν ασχολούνταν με τη μουσική του δημιουργία παρά μόνο με σκάνδαλα και ανούσια δημοσιότητα, τότε δεν περίμενες να σκούσεις ότι πέθανε. Το ήξερες ήδη...
Ο "άνθρωπος" που έγραψε το "We Are The World" και τραγούδησε το "Black Or White", ένα τραγούδι κατά των φυλετικών διακρίσεων, είναι ο ίδιος άνθρωπος που άλλαξε το χρώμα του από μαύρο σε λευκό... και που δε δέχτηκε ποτέ, ότι επενέβη ΠλαστικοΧειρουργικά στον εαυτό του.
Ο "άνθρωπος" που σε κάθε δίσκο εμφανιζόταν και λίγο λευκότερος.
Ο "άνθρωπος" που πούλησε εκατομμύρια δίσκους πίστεψε ότι ήταν κάτι παραπάνω από το ανθρώπινο είδος.
Η ματαιοδοξία σε όλο της το μεγαλείο.
Η ματαιοδοξία ως τρόπος ζωής.
Η Ύβρις κατά του Ανθρώπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου