ΑΠΟ ΛΑ.Ο.Σ.: "ΕΧΕΙΣ ΜΗΝΥΜΑ"...

ΑΠΟ ΤΟ http://eleftheriahtipota.blogspot.com/

ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΕΣΤΕΙΛΕ Ο ΣΥΧΝΟΣ ΣΧΟΛΙΑΣΤΗΣ ΤΟΥ BLOG ΚΑΙ ΦΙΛΟΣ M.d.T

Οι ευρωπαϊκές εκλογές έχουν τα δικά τους διακριτά χαρακτηριστικά σε σχέση με τις εθνικές εκλογές και υπακούουν σε μια υπερ-εθνική (supra-national) λογική. Τα ελληνικά πολιτικά κόμματα τις μετέτρεψαν σε εθνικές με όρους μάλιστα δημοψηφίσματος. Τρομερή επιλογή! Μιμούμενος τα πολιτικά μυαλά της εγχώριας παραγωγής θα κάνω το ίδιο και θα σχολιάσω όχι το μήνυμα που στέλνουν οι πολίτες, αλλά το μήνυμα που στέλνει ο ΛΑ.Ο.Σ. Δε συζητώ καν την πορεία των ακροδεξιών κομμάτων στην Ευρωπαϊκή Ένωση των 27 κρατών και στο Ευρωκοινοβούλιο των 736 ευρωβουλευτών. Μήπως μάθατε ή ακούσατε κάτι από τα κόμματα και τα κανάλια που υπερασπίζονται τη δημοκρατία – βεβαίως, βεβαίως – για να ακούσετε από μένα; Από την άλλη, είναι και πολλά τα μηνύματα από τις 19:00 και μετά τις περασμένης Κυριακής που δε μπορώ να τα χειριστώ όλα μαζί. Una alla volta, όπως λένε οι Ιταλοί.

Τα κύρια χαρακτηριστικά της πολιτικής κουλτούρας (mentality) του ΛΑ.Ο.Σ. είναι η μισαλλοδοξία, η πατριδοκαπηλία, ο αντισημιτισμός, ο μεγαλοϊδεατισμός στα εξωτερικά θέματα της χώρας, και η ακραία – «μισανθρωπική» θέση για τους μετανάστες, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο βρίσκονται στην Ελλάδα (οι οποίοι δεν έχουν έλθει για να ζήσουν το μύθο τους).
Ερώτημα: Πώς όλοι εμείς μάθαμε για αυτά; Ποιοι έβαλαν τον ΛΑ.Ο.Σ. στα σπίτια μας; Απάντηση: τα τηλεοπτικά media. Σε μια δήθεν, υποκριτική και ψευδεπίγραφη πλουραλιστική λογική που επιτάσσει να ακούγονται όλες οι απόψεις του πολιτικού φάσματος τα media εξασφάλισαν άφθονη τηλεοπτική προβολή από κτίσεως ΛΑ.Ο.Σ. Πριν καν ακόμη γίνει κοινοβουλευτικό κόμμα, τα κανάλια είχαν εξασφαλίσει το πολιτικό και ιδεολογικό προμοτάρισμα και έδειξαν ανοχή στην πολιτική άρθρωση της παραπάνω «κουλτούρας». Επίσης, η ημιμάθεια των δημοσιογράφων συντελεί στο να εμφανίζεται ο αρχηγός του ΛΑ.Ο.Σ. ως ευφυέστατος, ο οποίος πράγματι σε σχέση με αυτούς αναμφισβήτητα είναι. Σημαντική παράμετρος επίσης ήταν η στενή ιδεολογική συγγένειά του με τον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος και το περιβάλλον του, γεγονός που του εξασφάλισε έναν ισχυρό σύμμαχο με μεγάλη κοινωνική διεισδυτικότητα.

Μιας και η κουβέντα μας οδήγησε αναπόφευκτα στον Κ. Καρατζαφέρη, ας δούμε τώρα τα «ποιοτικά» του χαρακτηριστικά:

Α. Είναι ένας δυναμικός παίκτης (actor) στο πολιτικό σύστημα και παίζει επιθετικά. Προβάλλει ένα ηγετικό προφίλ και δηλώνει σίγουρος ότι μπορεί να κάνει συγκυβέρνηση με το ένα από τα δύο κόμματα εξουσίας και ότι ακόμη μπορεί να κυβερνήσει. Τα πολιτικά του μηνύματα συζητιούνται ποικιλοτρόπως από τα μηνύματα οποιουδήποτε άλλου κομματικού αρχηγού. Το θέμα εδώ είναι ότι συζητιούνται.

Β. Αναζητά εκλογική πελατεία σε ό,τι κινείται αριστερότερα από το κόμμα του, από τον ψηφοφόρο της Νέας Δημοκρατίας (η μεγαλύτερη για αυτόν δεξαμενής άντλησης) ως τον σύντροφο του ΚΚΕ. Σε μια συγκυρία με κύριο χαρακτηριστικό την αυξημένη εκλογική κινητικότητα ο ΛΑ.Ο.Σ. απηύθυνε το μήνυμά του στο εκλογικό σώμα με τρόπο ακομπλεξάριστο. Επικαλέστηκε ακόμη και τα σύμβολα της κομμουνιστικής Αριστεράς (Μαρξ, Τσε, Μάο), όταν τα δύο κόμματα της ήσσονος Αριστεράς διολίσθησαν σε μια στάση ακοινωνησίας και πολιτικού απομονωτισμού.

Γ. Παίζει με όρους ιδεολογικούς. Δε διστάζει να επικαλείται τη δεξιά του ταυτότητα και να ορίζει τη Δεξιά. Το στοιχείο αυτό είναι πρωτοφανές στην Ιστορία της Μεταπολίτευσης. Την ίδια στιγμή η Νέα Δημοκρατία, ο κύριος εκφραστής του χώρου αυτού, αδρανεί και του εκχωρεί το δικαίωμα του ιδεολογικού ορισμού.

Δ. Πέτυχε να κάνει τη μετανάστευση το πρώτο θέμα στην πολιτική ατζέντα. Ευνοϊκό πεδίο για το κόμμα του με γρήγορο και εύκολο κέρδος. Ας κάνουμε μια συγκριτική παρατήρηση: ο ΛΑ.Ο.Σ. πέτυχε ό,τι δεν κατάφερε να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ με την οικολογία, την οποία τελικά την καρπώθηκαν εκλογικά και πολιτικά οι Οικολόγοι Πράσινοι. Εξαιρετικό παράδειγμα πολιτικής αστοχίας για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ: πυροβολούσε τελικά με άσφαιρα πυρά. Συνυπολογίζουμε επίσης το γεγονός ότι το δημοσκοπικό 17-20% των προηγούμενων μηνών δεν έφτασε ούτε το 5% στην κάλπη. Πεποίθησή μου είναι ότι σε ένα υποθετικό σενάριο όπου ο ΛΑ.Ο.Σ. θα έπαιρνε το παραπάνω ποσοστό στις δημοσκοπήσεις, θα το μετουσίωνε σε μεγάλη εκλογική δύναμη.

Ε. Δεν κληρονόμησε κανένα κόμμα ούτε καμία πολιτική παράδοση. Τα όποια απομεινάρια που θα μπορούσε να αναζητήσει θα ήταν αυτά του Κόμματος Εθνικοφρόνων στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Είναι όμως τόσο αχνά πλέον που κανείς δε θα τα έβλεπε. Κανείς δε μπορεί να αμφισβητήσει ότι είναι ένας αυτοδημιούργητος πολιτικός ηγέτης σε ένα μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα που κατά κανόνα δεν επιτρέπει κάτι τέτοιο με ευκολία. Με λίγα λόγια, είναι ο Μπάγιεβιτς της πολιτικής μας ζωής: μάζεψε άγνωστους στο ευρύ κοινό παίκτες, οι οποίοι έπαιζαν διασκορπισμένοι σε τοπικής εμβέλειας πρωταθλήματα. Αυτούς τους παίκτες – με ικανή και ανταγωνιστική συμπεριφορά στις τηλεμαχίες – τους έκανε ομάδα που πλέον δεν αγωνίζεται για τον υποβιβασμό, αλλά για ψηλότερα.

Συμπερασματικά, ο αρχηγός του ΛΑ.Ο.Σ. διαθέτει όλα τα στοιχεία ενός χαρισματικού ηγέτη, όπως τον έχει ορίσει ο εμπνευστής του όρου Max Weber, και ως τέτοιος πρέπει να λογίζεται. Το δεύτερο σκέλος του ορισμού μιλάει για την επιβολή ενός τέτοιου τύπου ηγέτη σε περιόδους κρίσης (πολιτικής, θεσμικής, οικονομικής, εθνικής). Και δυστυχώς στις μέρες μας η κρίση δε λείπει…