Περασμένα Ξεχασμένα (κι όλα καλά…)

Για πολλούς ή λίγους οι εκλογές σημαίνουν πολλά. Λίγο πολύ όμως, είναι η τελευταία πράξη ενός δραματικού έργου.
Δύσπιστοι ως προς την παραδοχή ότι πλέον τα κόμματα δεν μπορούν να λογαριάζονται ως πελατειακά δίκτυα, αρκετοί πολίτες αυτής της χώρας θα κατευθυνθούν (ξανά) προς της κάλπες, στις 4 του Οκτώβρη, για να αποδείξουν ότι στην Ελλάδα η λήθη καθίσταται δομικό χαρακτηριστικό στη διαμόρφωση πολιτικής συνείδησης, ή μάλλον ασυνειδησίας. Κι ενώ σε χώρες, τις οποίες πολύ συχνά φροντίζουμε να υποβιβάζουμε, όπως η γείτονα Τουρκία, η εναλλαγή διαφόρων κομμάτων στην εξουσία αποτελεί έκφραση της δυσαρέσκειας των πολιτών, η λήθη, οδηγεί τους Έλληνες στην παγίωση ενός δυαδικού μοντέλου διακυβέρνησης, το οποίο, από τη στιγμή που διατηρεί εδώ και ορισμένες δεκαετίες συγκεκριμένα πρόσωπα σε θέσεις εξουσίας, προκαλεί αλαζονεία η οποία καθιστά την αρτηριοσκλήρωση του δημόσιου βίου, γεγονός αναπόφευκτο.
Η λήθη προκαλείται λόγω του αδιάκοπου βομβαρδισμού από γεγονότα «εξέχουσας πολιτικής σημασίας». Η αλληλουχία σκανδάλων που βαρύνουν τις εκάστοτε κυβερνήσεις, δεν προκαλούν πλέον ούτε μίσος, ούτε αποστροφή, αλλά κάτι χειρότερο: λήθη και απάθεια. Μοιραία έχει καλλιεργηθεί στον πολίτη ένα αίσθημα πολιτικής απόγνωσης και μοναξιάς. Κι αυτό διότι, η δικαιολογημένη απαξίωση κάθε έννοιας δικαίου αποτελεί την καλύτερη εγγύηση μιας γενικότερης ατιμωρησίας.
Η λήθη ως μαζικό φαινόμενο ενδυναμώνεται από συγκεκριμένες πρακτικές πολιτικής χειραγώγησης, μέσω επικοινωνιακών μεθοδεύσεων, οι οποίες συντελούν στη μετατόπιση του ενδιαφέροντος του πολίτη σε ζητήματα δευτερευούσης σημασίας, οδηγώντας συνήθως σε πνευματική ολίσθηση και μοιραία, σε αποχαύνωση.
Η λήθη κυριαρχεί, όταν μια κοινωνία έχει σταδιακά απωλέσει την αξιοπρέπειά της. Έχοντας ήδη προκαλέσει την αλλοίωση της πολιτικής συνείδησης στρέφεται τώρα εναντίον της κοινωνικής μας υπόστασης.
Η λήθη είναι το μεγαλύτερο ενέχυρο της βιωσιμότητας του πολιτικού μας συστήματος. Η επαναφορά της μνήμης, μέσω της αναμόχλευσης της ιστορίας, θα σηματοδοτήσει εξέγερση. Και τότε οι εκλογές θα έχουν αξία μόνο γι’ αυτούς που λυμαίνονται την εξουσία: πολιτική και οικονομική…