3/12/09

ΤΟ ΒΑΘΥΤΕΡΟ ΠΡΟΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΠΕΡΣΙΝΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ

Πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος από την περσινή νεανική εξέγερση του Δεκέμβρη με αφορμή την δολοφονία του δεκαεξάχρονου μαθητή στα Εξάρχεια και είναι πλέον οι ωριμότερες και καταλληλότερες συνθήκες, όχι για κάποιας μορφής στείρο απολογισμό και μεθοδική αναζήτηση αιτιών και αποτελεσμάτων, πράγμα που είναι αρμοδιότητα ιστορικών και κοινωνιολογικών επιστημών, αλλά για μια πιο διεισδυτική ματιά στα γεγονότα και όσα αυτά σημαίνουν και σηματοδοτούν για την κοινωνία μας, την περιορισμένη Ελληνική κοινωνία, με τις ιδιαιτερότητες και τα χαρακτηριστικά που την διακρίνουν. Μια ματιά που θα μπορέσει να δεί πάνω και πέρα από το πνεύμα και το πάθος των εξεγερμένων νεαρών, τα μαθητικά προβλήματα, τις καταλήψεις, τα σπασίματα των βιτρινών, τις βόμβες μολότωφ και τις προσαγωγές στο αστυνομικό τμήμα. Πάνω και πέρα από το βαθύ κοινωνικό μίσος ανάμεσα σε ένα εξεγερμένο κομμάτι του κόσμου, που βιώνει την ολοκλήρωση της ελευθερίας του στο πάθος της στιγμής και στα όργανα και μέσα καταστολής (κοινώς οι ‘κακοί’ μπάτσοι.).
Και η πηγή αυτού του ταξικού μίσους έχει ιδιαίτερη σημασία και βαρύτητα για την χώρα μας και διαμορφώνει τις ακραίες συνθήκες μέσα στις οποίες διαμορφώθηκαν τα όποια γεγονότα. Η προέλευση αυτού του μίσους δεν είναι διάφορη από την συνολική αντίληψη που έχει ο Νεοέλληνας για το κράτος, όλο αυτό το πολιτειακό μόρφωμα που μας το κατασκεύασαν αμέσως μετά την επανάσταση του 1821, ένα γραφειοκρατικό, δημοσιοϋπαλληλικό, μεταπρατικό μόρφωμα, το οποίο υφίσταται όχι για να συνδράμει και να βοηθάει την ζωή του πολίτη αλλά για να την εμποδίζει να την δυναστεύει με αμέτρητους τρόπους και δυνάμεις καταστολής και τελικά να κάνει την κάνει δύσκολη. Όχι για να υπηρετεί τον πολίτη αλλά για να ασκεί εξουσία με πάμπολλους τρόπους επάνω του. Ο ‘μπάτσος’ είναι ο ‘εκπρόσωπος’ αυτού του μορφώματος και όταν είναι απέναντί σου είναι ‘εχθρός’ του πολίτη, είναι πέρα και πάνω από την έννοια ‘κοινωνικό σύνολο’ και όχι άτομο επιφορτισμένο από τους άλλους για την ‘διατήρηση της τάξης και της ομαλότητας’, πράγμα που σημαίνει την όποια κάλυψη του από το κοινωνικό σύνολο και θα δικαιολογούσε μερικώς την όποια χρήση κατασταλτικών μέσων. (αν και αυτό είναι συζητήσιμο... ας μην μιλήσουμε για τις ομάδες περιφρούρησης στις πορείες…). Όταν υπάρχει ‘εχθρός’ απέναντί σου ο ‘πόλεμος’ είναι αναπόφευκτος. Και ο ΄πόλεμος΄ φέρνει πάντα βία, αξιωματικά, από την εποχή του Μαρξ που διατύπωσε την γνωστή φράση ( ‘..Η βία είναι η μαμή της επανάστασης..’). Αυτό δεν θα μπορέσουν να το καταλάβουν ποτέ οι υπόλοιποι απαθείς θεατές και φιλήσυχοι πολίτες που διαμαρτύρονται. Το να απαιτείς ειρηνικές πορείες και ‘μη βία’ σε μια επαναστατική έκρηξη είναι σαν να ζητάς να περάσεις έναν ορμητικό χείμαρρο χωρίς να βρέξεις το παντελόνι σου.
Το ζητούμενο είναι να προσδιοριστεί αν τα γεγονότα του περσινού Δεκέμβρη ήταν ο ν τ ω ς επαναστατική πράξη ή ένα εφηβικό ξέσπασμα μιας απογοητευμένης και ταλαιπωρημένης γενιάς που και λόγω οικονομικής κρίσης και ανέχειας έφτασε στα άκρα. Η αλήθεια, όπως οι περισσότερες βρίσκεται κάπου στη μέση. Η περσινή ‘εξέγερση’ των μαθητών αρχικά και της νεολαίας συνολικά δεν ήταν μια απλή εφηβική έκρηξη γιατί άφησε κατάλοιπα στην σύγχρονη επαναστατική σκέψη όχι μόνο τοπικά αλλά και διεθνώς, άρα είχε βαθύτερη ουσία, δεν ήταν όμως μια επαναστατική πράξη, όπως αρέσκονται πολλοί αντιεξουσιαστές να βαυκαλίζονται με τέτοιες ιδέες, γιατί δεν ανέτρεψε ούτε άλλαξε ούτε τους θεσμούς, ούτε τις ζωές μας..(ουσιαστικά δεν ανέτρεψε τίποτα από την βαλτωμένη κοινωνική ζύμωση που την ανέδειξε. Η κρίση συνεχίζεται και όχι μόνο σε οικονομικό αλλά και σε διαπροσωπικό κοινωνικό επίπεδο…). Αλλά χωρίς να μεταβάλλει τους κοινωνικούς θεσμούς τους επηρέασε βαθύτατα. Και εδώ βρίσκεται η βαθύτερη ουσία του νοήματός της. Ήταν και παραμένει μια επαναστατική έκρηξη . Έτσι πρέπει να την αντιμετωπίζουμε για να την κοιτάξουμε κατάφατσα και να ωφεληθούμε από αυτήν. Και όχι να την παραχώσουμε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας….
Το πώς επηρέασε τα κοινωνικά πράγματα και τους θεσμούς αυτής της χώρας ίσως δεν είναι ορατό άμεσα αλλά σίγουρα είναι διαλεκτικά ανιχνεύσιμο. Πέρα και πάνω από τις δεκάδες συλλογικότητες που δημιούργησε, πέρα και πάνω από τις αναντίρρητες σχέσεις με το εργατικό κίνημα και τις ζυμώσεις του που ήταν εγκλωβισμένες στην συνδικαλιστική πρακτική των κομμάτων και τις αναθέρμανε σχετικά, επηρέασε ιδιαίτερα τις διακυμάνσεις της πολιτικής ζωής του τόπου. Οι αλλαγές των προσώπων και των προσανατολισμών στα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας μπορεί να ήταν απόρροια εσωκομματικών παραγόντων βέβαια, αλλά αντικατοπτρίζουν, κατά ένα μέρος, την αλλαγή στο πολιτικό σκηνικό που ευαγγελίζεται και ευελπιστεί η ελληνική κοινωνία, βαθειά επηρεασμένη και ταρακουνημένη από τα περσινά γεγονότα. Και μπορεί η νοοτροπία της πολιτικής ζωής να μην έχει αλλάξει (ακόμα;;;),, παρ’ όλες τις ρητορικές κορώνες του ΠΑΣΟΚ και την ανέλπιστη πληθωρική συμμετοχή της βάσης της Ν.Δ. στις εσωκομματικές εκλογές, που προσδοκά καθαρούς ανθρώπους στα ηνία της εξουσίας, αλλά έχει μεταβληθεί σίγουρα. (προς το καλύτερο ελπίζω…). Το θάψιμο της παλαιάς πολιτικής είναι κάτι, από το ‘ολότελα’ της απαισιόδοξης μεταμοντέρνας πορείας του σήμερα….
Και σε ατομικό επίπεδο, μια εκ των ‘ένδον’ επιρροή στην κλασική νεοελληνική νοοτροπία γενικότερα είναι φανερή. Δεν εννοώ, για παράδειγμα, ότι άλλαξε η διαχρονικά αταλάντευτη άποψή μας για το ‘ρουσφέτι΄ και τις γνωστές χρηματικές συναλλαγές μας με το δημόσιο. Αλλά τουλάχιστον απώλεσε τον ηθικό της μανδύα και υποβαθμίστηκε σαν όχι μόνο νομικά αλλά και ηθικά απαράδεκτη. Λόγω της παράλληλης υποβάθμισης της δημόσιας-κρατικής οντότητας. Το κράτος εμφανίστηκε γυμνό στα γεγονότα του Δεκέμβρη. Έτσι εκφυλίστηκε από διαχειριστή της εξουσίας σε διαχειριστή των αναπόφευκτων κρίσεων της εξουσίας. Επιπρόσθετα έπαψε να είναι ‘μάγκας’ αυτός που καταληστεύει το κράτος όχι γιατί το κράτος είναι αυτό καθ’ εαυτό κάτι ‘ιερό’, αλλά αντίθετα γιατί έγινε πλέον αποδεκτό ευρύτερα ότι αυτό καταληστεύει τον πολίτη με τον ίδιο τρόπο και η μεταξύ τους σχέση έχει καταντήσει σε απλή συναλλαγή πρωτοβάθμιας φύσης, όπως η συναλλαγή με τον μανάβη, τον μπακάλη και κάθε ιδιώτη. Τον κυρίαρχο ρόλο του κράτους υποκαθιστούν σιγά σιγά, με δειλά αλλά σταθερά βήματα οι κοινωνικές ομάδες και οι συλλογικότητες των πολιτών.
Φυσικά η κοινωνία προχωρά με βάση τα, κατά την ‘καστοριαδική’ λογική, δικά της ΄φαντασιακά’ μορφώματα, τα οποία είναι πάνω και πέρα από μένα και σένα αλλά ουδέποτε ανεξάρτητα από μένα και σένα. Και αυτό πρέπει να είναι το βαθύτερο νόημα (πρόταγμα) της περσινής εξέγερσης. Όχι βέβαια να βγούμε στους δρόμους και να εκτονωθούμε σπάζοντας βιτρίνες…. εκφυλίζοντας την υπόθεση σε μουσειακό είδος, κάτι σαν το Πολυτεχνείο. Άλλωστε, πάλι ο Καστοριάδης λέει : “…αυτό, (το ξέσπασμα), βολεύει μια χαρά το καθεστώς και… βοηθάει τον κόσμο της αντίδρασης να επιβιώνει μεταβαλλόμενος και προσαρμοζόμενος…”. Αλλά να προσπαθήσουμε να ελέγξουμε και να κατευθύνουμε, προς όφελος της κοινωνίας και δικό μας, αυτό το ‘κοινωνικό φαντασιακο’ που σήμερα αλλάζει σιγα σιγα, είτε το θέλουμε είτε όχι, θέτοντας ο καθένας με τον τρόπο της ζωής του τα ερωτήματα για την προσωπική του συμβολή σε αυτή την ιστορική αναγκαιότητα. Είναι καιρός να κλείσουμε την τηλεόραση, να συγκεντρωθούμε, να σκεφτούμε, να συζητήσουμε και να αποφασίσουμε τι θέλουμε.. Οι καιροί μας προσπερνούν.---

ΚΩΣΤΑΣ ΚΙΤΣΟΣ
http://tzibis.blogspot.com/

7 σχόλια:

  1. από την εποχή του Μαρξ που διατύπωσε την γνωστή φράση ( ‘..Η βία είναι η μαμή της επανάστασης..’).
    μονο που η φραση αυτη του Μαρξ ειχε εντελως αλλο νοημα
    αναφερεται στην πρωταρχική συσωρευση του κεφαλαιου και εδειχνε το πως η ανοδος του καπιταλισμου δεν ηταν ειρηνικη αλλά εντελώς βιαιη

    και δεν ελεγε ( ‘..Η βία είναι η μαμή της επανάστασης..’).

    αλλά Η βια ειναι η Μαμη της ιστοριας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είναι καιρός να κλείσουμε την τηλεόραση, να συγκεντρωθούμε, να σκεφτούμε, να συζητήσουμε και να αποφασίσουμε τι θέλουμε.. Οι καιροί μας προσπερνούν.
    Συμφωνώ με τον επίλογο αλλά όσον αφορά τα περσινά γεγονότα είμαι σχεδόν πεποισμένος ότι πολλοί νεαροί έψαχναν αφορμή για να καταστρέψουν ξένες περιουσίες. Όσο τραγικός και άδικος και αν είναι ένας φόνος ενός ανθρώπου και ειδικά έφηβου, οι καταστροφές και το πλιάτσικο δεν δικαιολογούνται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γεια χαρά παιδιά διάβασα το κείμενο με ενδιαφέρον και εν μέρη συμφωνώ απόλυτα στο συμπέρασμα του, σε μια εποχή που η αυτοργάνωση είναι ζόρικη σε μια εποχή που ο αναρχικός σημαίνει και Αριστερός και σε μια εποχή που η βία εξυπηρετεί τα ΜΜΕ και τους δημοσιοκάφρους, τα πράγματα έχουυν φτάσει στο απρόχωρητο.
    Ο καθένας όπωε λέει και ο Ιωάννης Κ πρέπει να αντιδράσει πρώτα με το λόγο και με την συλλογική κουβέντα μακριά απο κόμματα και ιδεολογίας.
    Να φτιάξουμε την δική μας ιδεολογία χωρίς περιορισμούς δογματικούς.
    Πιστέυω ότι το να μιλάς για το Δεκέμβριο του 08 μόνο για τα πλιάτσικα και για την πάλη στους δρόμους είναι μεγάλη βλακεία, διότι έτσι χάνεις το νόημα.
    Αρκετοί αναρχικοί στέκονται εκεί στην κόντρα και στην κατάσταση που έγινε πέρυσι, το ζήτημα ήταν άλλο ότι ένας κόσμος ακομμάτιστος κατέβηκε στους δρόμους και φώναξε για τον Αλέξη.

    Σήμερα θα μιλήσομε για αυτό η θα μείνουμε στις μολότωφ και στους τσαμπουκάδες στα εξάρχεια?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν ξέρω τι λέτε αλλά για δεύτερη φορά έπεσα θύμα των εκτρώπων που κάνουν οι γνωστοί-άγνωστοι. Πέρυσι δεν μπόρεσα να χρησιμοποιήσω τον Ηλεκτρικό φάτος το κατάστημα της Cosmote στην Στουρνάρη ήταν κλειστό και δεν μπόρεσα να κάνω την δουλειά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. 'το ζήτημα ήταν άλλο ότι ένας κόσμος ακομμάτιστος κατέβηκε στους δρόμους και φώναξε για τον Αλέξη'.
    'πολλοί νεαροί έψαχναν αφορμή για να καταστρέψουν ξένες περιουσίες'
    Ευχαριστώ για τα σχόλια ΑΛΛΑ πιστεύω
    1. Ο περσινός Δεκέμβρης δεν φούντωσε μόνο και μόνο για τον Αλέξη αλλα για τα γνωστά κοινωνικά προβλήματα της χώρας μας και με αφορμη την δολοφονία του.
    2. Δεν μπορείς να ελέγξεις την έξαρση της βίας όταν αυτή εκδηλωθεί. Αυτοι που μιλάνε για ειρηνικές πορείες, κυρίως απο τα κομματα,ή δεν έχουν ιδέα απο τετοιες πορείες ή ειναι εντελως αιθεροβάμονες. Αλλωστε χωρίς να σπάσεις αυγά ομελέτα δεν κάνεις. Το ζητούμενο είνα να την ψήσεις σωστά και να μήν κοιτάς τα.. τσόφλια.


    tzibis

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ama dn kitas t tsoflia kostaki tha kataliksis na mn diaferis,isos n ginis k xirotros ap aftous p kathimerina 'thrimatizoun' tn zoh s san t tsoflia t avgou ts omeletas s!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. αφου καποιοι αποφασισα να σχολιασουνμε τη βια που "παραγουν" οι αναρχικοισ τις πορειες
    θα πρεπει να μας σχολιασουν και τα εντυπα του εν λογο χωρου που κυκλοφορουν, τις αναλυσεις που γινονται εκει για το κοινωνικο γιγνεσθαι, τις εκδηλωσεις που πραγματοποιουν, τις αμετρητες ς πορειες που διοργανωνουν ολο τον χρονο και που ειναι ειρηνικες
    τις κινησεις αλληλεγγυης σε μεταναστες ,εργατες, τοπικε ςκοινωνιες ου αγωνιζοντια για στοιχειωδη δικαιωματα τους
    ετσι για να εχουμε ολη την πληρη εικονα αυτου του χωρου
    ειλικρινα με πειραξε πολυ να διαβαζω απο ενα αξιολογο φιλο οπως ο ιωαννης
    οπου κριτικαρε την βια των διαδηλωτων
    επειδη παρεμεινε κλειστο το καταστημα τησ cosmoteκαι δεν εκανε την δουλεια του
    δε θα συνεχισω

    ΑπάντησηΔιαγραφή