ΕΚΛΟΓΕΣ 2010

ΣΤΟΝ ΑΝΩΝΥΜΟ ΥΠΟΨΗΦΙΟ…..

Μη με ευχαριστείς που δεν σε ψήφισα αγαπητέ μου υποψήφιε… Μη με ευγνωμονείς γι’ αυτό. Η πράξη μου αυτή πηγάζει από τα πιο ανιδιοτελή και ανόθευτα συναισθήματα που διαποτίζουν την ανθρώπινη ύπαρξη.. Εμπεριέχει τόνους αλτρουισμού, αλληλεγύης και συμπάθειας προς τον συνάνθρωπο. Πολύ περισσότερους από αυτούς που περισσεύουν στον βάναυσο ρυθμό της καθημερινότητας των σύγχρονων ανθρώπων. Ηταν μια πράξη άδολη και συγχρόνως μεγαλειώδης. Μια πράξη ηρωική!!!.
Η απόφαση για την πραγματοποίησή της ήταν δύσκολη. Εγκυμονούσε πολλούς πνευματικούς κινδύνους και σκοπέλους της ανθρώπινης συνήθειας και καλοπέρασης. Δεν είναι εύκολο, για έναν συνειδητοποιημένο πολίτη αυτής της δημοκρατικής χώρας, να συνεχίσει να ζεί και να υπάρχει, χωρίς τα αξιομνημόνευτα οφέλη των υπηρεσιών, που σαν “υπηρέτης του Δημόσιου συμφέροντος” παρείχες απλόχερα, ακόμα και αν δεν στο ζητούσα, από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Κανένα προσωπικό όφελος, ούτε το παραμικρό δωράκι σαν αναγνώριση των υπηρεσιών που μου πρόσφερες, καμμιά αμερόληπτη στάση υπέρ συγκεκριμένων συμφερόντων δεν κλόνισε την ανωτερότητα και την οσιότητα του λειτουργήματος που είχες αναλάβει απέναντί μου. Γι αυτό πέρασα πολλές αμφιταλαντεύσεις μέχρι να η αξία και ο σκοπός της ιδέας να καθυποτάξουν τις ανάγκες για καλοπέραση και την εύκολη λύση…
Και η ιδέα, βαθειά ανθρωπιστική και καλοπροαίρετη, να σε απαλλάξω από το βάρος… Από το βάρος της εξουσίας… Που σαν παλιάς κοπής κατάδικος κουβαλάς σε όλο το εύρος του βίου σου. Που ξέρω καλά, δεν την ήθελες, δεν έκανες κανένα κόπο για να την αποκτήσεις, αλλά στην πρόσφεραν απλόχερα σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, αναγνωρίζοντας την αξία σου. Παρόλο που πάλευες, με ψευτοσυκοφαντίες κυβερνητικά σκάνδαλα και δημοσιογραφικά τερτίπια να το αλλάξεις αυτό και να σε αντικρύσει ο λαός με το πιο αποκρουστικό σου πρόσωπο, ποτέ δεν κατάφερες να απαγκιστρωθείς από τα γρανάζια της εξουσίας. Πάντα συμμετείχες με τον έναν και τον άλλο τρόπο. (κοτζάμ χώρα, δυό - τρείς οικογένειες πρωθυπουργοί, μονάχα..). Ετσι καταλαβαίνω την ανακούφισή σου από την τέλεση της δημοκρατικής αυτής πράξης μου.
Παρ’ όλα τα κρυφά εγωιστικά στόματα που ούρλιαζαν μέσα μου να σε ωθήσω με την ψήφο μου να με υπηρετείς, δεν μου ήταν ανθρωπίνως δυνατόν να το κάνω. Δεν μπορούσα!!!!! Η βαθειά φωνή της συνείδησης μου έλεγε να μην το κάνω. Να μην προχωρήσω σε μια τόσο αποτρόπαια και αποκρουστική πράξη αν θέσω στην αρμοδιότητα σου και στην ευθύνη σου έναν ολόκληρο Δήμο ή μια ολόκληρη περιφέρεια, κάτω από τις σημερινές συνθήκες της οικονομικής κρίσης. Δεν πήγαινε το χέρι μου να σε φυλακίσω μέσα σε έναν σφραγισμένο φάκελο με ένα σταυρό δίπλα στο όνομά σου, έτσι απλά…. Εσένα με αυτό το καθαρό, αστραποβόλο βλέμμα και αψεγάδιαστο πρόσωπο που εμφανιζόσουν στις αφίσες και τις κάρτες του προεκλογικού υλικού, από κάθε γωνιά της πόλης μας. Ετσι αβίαστα… Εσένα που η ειλικρινής αγωνία σου για τα προβλήματα αυτής εδώ της χώρας και η προθυμία σου να τα λύσεις αμέσως μόλις εκλεγείς, προκαλούσαν ρίγη αγαλλίασης και αισιοδοξίας στο σαλόνι του σπιτιού μου, κάθε φορά που πατούσα το τηλεκοντρόλ και αντάμωνα το φιλικό σου χαμόγελο να διαχέεται από την μικρή οθόνη στην ατμόσφαιρα. Όχι,… τέτοιο μεγάλο κακό δεν θα σου κάνω.
Αποφάσισα να μην σε ξανά – φυλακίσω στην κάλπη. Να σε αφήσω ελεύθερο, απαλλαγμένο από υποχρεώσεις και προβλήματα, να αντιμετωπίσεις την ζωή καταπρόσωπο και όχι μέσα από το παραμορφωτικό φακό της μικροπολιτικής υποτέλειας… Θα δώσω σε άλλους, άχαρους και ανούσιους, χωρίς πολιτική προϊστορία, το θλιβερό προνόμιο να ασχοληθούν με τα κοινά. Ασ’ τους αυτούς.. Θα την πατήσουν.. Ούτε ψύλλος στον κόρφο τους. Εσύ είσαι ο τυχερός… Αυτός που θα ελευθερωθεί από τα δεσμά της εξουσίας και της αλαζονείας… Και ίσως τότε τα πράγματα γίνουν καλύτερα για όλους μας και τα προβλήματα λύνονται πιο εύκολα και πιο καθαρά… Αλλά δεν χρειάζεται να με ευχαριστείς γι’ αυτό.. Είναι απλά η αγάπη που σου προσφέρει απλόχερα ένας συνειδητοποιημένος ψηφοφόρος….

tzibis