Πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα, θέσεις και συζήτηση. Σχετικά με τη 13/2/2012 και γενικότερα.

Χτες, το γεγονός της ημέρας το οποίο πυροδότησε τις όποιες αντιδράσεις εκ μέρους των πολιτών, ήταν η ψήφιση του μνημονίου 2. Με αυτό έρχεται μια σειρά νέων μέτρων τα οποία, σύμφωνα με τις λογικές αναλύσεις και προβλέψεις διάφορων ατόμων και οργανώσεων σχετιζόμενων με τα οικονομικά κυρίως ζητήματα, θα οδηγήσουν αναμφίβολα σε μια οικονομική ύφεση την Ελλάδα η οποία θα διατηρηθεί για χρόνια με μεγάλο κόστος σε ανθρώπινες ζωές και ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Φυσικά υπάρχει και η αντίθετη άποψη της κυβέρνησης πως μόνο αυτή είναι η λύση στην ύφεση και το ατράνταχτο επιχείρημα του κ. Παπαδήμου πως "το 2014 η Ελλάδα θα έχει ανάπτυξη της τάξης του 3%"... Το θέμα είναι πως ακόμα και η Ελλάδα να έχει τέτοια ανάπτυξη, πως διασφαλίζεται η επιβίωση ορισμένων(μεγάλης μερίδας) πολιτών και η εργασιακή τους "τιμή" και αξιοπρέπεια; Γιατί άλλο να έχεις ανάπτυξη με πολίτες που έχουν κάποια στάνταρ στην εργασία τους και άλλο να έχεις ένα στρατό από φθηνά εργατικά χέρια, ο οποίος στρατός θα έχει απολέσει βασικά στάνταρ αξιοπρεπούς ζωής. Φαίνεται να θυσιάζονται όλα το βωμό της απρόσωπης "ανάπτυξης" με κάθε κόστος, χωρίς να λαμβάνει κανείς υπόψη πως αυτοί που θα τα υποστούν αυτά δεν είναι άβουλα όντα και στην ουσία συνθέτουν το κράτος. Το κράτος είναι ένας μηχανισμός ο οποίος λειτουργεί με βάση(υποτίθεται) το καλό των πολιτών που το συνθέτουν(ντόπιων, ομογενών και αλλοδαπών) και όχι κάτι το αόριστο, άφθαστο και απόμακρο. Μένει να το συνειδητοποιήσει ο κόσμος αυτό και να αλλάξει τον τρόπο σκέψης του αναφορικά με ορισμένες καταστάσεις. Αυτά βέβαια λίγο πολύ τα έχει ο περισσότερος(ελπίζω) κόσμος υπόψη του.

Ένα τραγικό λάθος που κάνει ο εκλεγμένος αλλά μη αποδεκτός(;) πλέον κρατικός μηχανισμός, είναι πως φαίνεται να μην καταλαβαίνει ΤΙΠΟΤΑ. Αρχικά δεν καταλαβαίνει το πως το κράτος οφείλει να συμπεριφέρεται. Οι σημερινοί συντελεστές του κρατικού μηχανισμού συμπεριφέρονται ως άβουλα όντα και πιόνια ενός γενικότερου ευρωπαϊκού και αμερικανικού παιχνιδιού. Παίζουν ακριβώς και πολύ "σωστά" το παιχνίδι των κύριων δυνάμεων του παγκόσμιου στερεώματος, δεν χρησιμοποιούν σωστά τα χαρτιά τους και δεν υπολογίζουν καθόλου τους πολίτες που "εκπροσωπούν". Για να μη μακρηγορώ ανούσια, ένα από τα τεράστια λάθη είναι οι ΠΑΡΑΛΟΓΕΣ περικοπές(όλων των ειδών), με τελείως επιφανειακά κριτήρια και με άδικη κατανομή του "βάρους" που θα πρέπει κάθε πολίτης να σηκώσει. Δεν είναι δυνατόν λοιπόν να μη διαχωρίζεται δημόσιος από δημόσιο υπάλληλο καθώς οι διαφορές στην εργασία είναι μεγάλες όπως θα έπρεπε να είναι και οι περικοπές στους μισθούς του καθενός. Φυσικά και ο εργαζόμενος του ιδιωτικού τομέα έχει τα ανάλογα προβλήματα και σε πολλές περιπτώσεις μεγαλύτερα. Δε θα αναφέρω παραδείγματα καθώς ο αναγνώστης ενδεχομένως να στοχεύσει σε αυτά και να παραπλανηθεί.

Άλλο μεγάλο πρόβλημα είναι η έλλειψη αναστήματος της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Κανείς δε φαίνεται διατεθειμένος να κινηθεί μακροπρόθεσμα και ίσως και να "θυσιαστεί" πολιτικά αναλαμβάνοντας μια πολιτική ουσίας και όχι μια πολιτική "σωτηρίας". Αυτό που θέλω να πω είναι πως στο σημείο που έχει φτάσει το κράτος αυτό και οι δύο επιλογές που έχει(αν δεχθούμε πως είναι ή μνημόνιο ή χρεωκοπία) θα έχουν σημαντικό αντίκτυπο στη λειτουργία του κράτους και στην επιβίωση των πολιτών. Αλλά κάποια από τις επιλογές αυτές διασφαλίζει τη διατήρηση της περιβόητης κρατικής(εθνικής) κυριαρχίας, την ύπαρξη ανεξαρτησίας - πολιτικής(στο βαθμό που γίνεται στο σύγχρονο κόσμο), οικονομικής, κοινωνικής κτλ. Αντί αυτού, κάθε ένας "σημαίνων" πολιτικός της Ελλάδας, χωρίς καμία εξαίρεση, αδυνατεί λόγω έλλειψης χαρακτήρα και προσωπικότητας να αναλάβει κάτι τέτοιο. Σκοπός όλων φαίνεται να είναι η διατήρηση των "καλών" σχέσεων με ορισμένα κράτη και μηχανισμούς και η διασφάλιση της προσωπικής τους επιβίωσης και πολυτελούς τους διαβίωσης εις βάρος, ουσιαστικά, λιγότερο "τυχερών" πολιτών του κράτους. Η εμπιστοσύνη στο πρόσωπο τους εμφανώς έχει χαθεί από μεγάλη(ίσως τη μεγαλύτερη) μερίδα του κόσμου αλλά αυτό δε λαμβάνεται υπόψη. Καθότι εκλεγμένοι, έχουν την εντύπωση πως απολαμβάνουν το θεϊκό δικαίωμα της διακυβέρνησης ενός λαού που παραπαίει, αποπροσανατολίζουν ισχυριζόμενοι πως δέχονται την κριτική και αφουγκράζονται τη "λαϊκή οργή" και λαμβάνουν αποφάσεις επιζήμιες χωρίς ουσιαστική, πλέον, νομιμοποίηση .

Ένα χαρτί του πολιτικού κόσμου είναι η απαξίωση σημαντικών γεγονότων και ο(επιτυχής) αποπροσανατολισμός του μέσου πολίτη. Αυτό το χαρτί "παίχτηκε" και χτες.

Οι συγκεντρώσεις πολιτών ενάντια στην ψήφιση του νομοσχεδίου και στις κρατικές πολιτικές κορυφώθηκαν με μπαράζ πυρπολήσεων διαφόρων επιχειρήσεων στο κέντρο της πρωτεύουσας. Οι περισσότερες καταστροφές προκλήθηκαν σε τραπεζικά υποκαταστήματα του κέντρου τα οποία καταστράφηκαν ολοσχερώς. Επίσης καταστράφηκαν υποκαταστήματα, πολυεθνικών και μη αλυσίδων, όπως τα παγκοσμίως γνωστά Starbucks και τα Kosta Boda. Τέλος είχαμε καταστροφή μικρότερων, τοπικών επιχειρήσεων και την καταστροφή του γνωστού ιστορικού κινηματογράφου "Αττικόν". Πολλές από αυτές τις επιχειρήσεις έδρευαν σε κτίρια κάποιας αρχιτεκτονικής αξίας. Αυτό το γεγονός μαζί και με τη δαιμονοποίηση και όχι την κατανόηση των γεγονότων αυτών χρησιμοποιήθηκαν για την απαξίωση και τον αποπροσανατολισμό του κοινού. Το οποίο στη μεγαλύτερη μερίδα του πείστηκε να θρηνήσει τα κτήρια που χάθηκαν. Κτίρια τα οποία τα χρησιμοποιούσαν επιχειρήσεις οι οποίες σε μεγάλο βαθμό ευθύνονται για τη σημερινή οικονομική κρίση(τράπεζες) και έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης στο παιχνίδι της παραπλάνησης του κοινού και ηγετικό ρόλο στο σημερινό τρόπο λειτουργίας του παγκόσμιου πολιτικοοικονομικού στερεώματος. Επίσης σε αυτά τα κτίρια βρίσκονταν επιχειρήσεις οι οποίες έχουν ως στόχο να προσφέρουν υπηρεσίες, μεγιστοποιώντας το κέρδος τους και ζημιώνοντας τον αγοραστή, ο οποίος πληρώνει για υπηρεσίες και αγαθά, στην πραγματικότητα αρκετά φθηνότερα από την τιμή πώλησης τους. Οι επιχειρήσεις αυτές συμβάλλουν μόνο στην πρόσκαιρη ευημερία και στην απόκτηση περιττών ουσιαστικά αγαθών σε μια εποχή που τα βασικά αγαθά καθίστανται όλο και πιο δύσκολα στο να τα εξασφαλίσει ο πολίτης. Η καταστροφή τους δεν προκαλεί κάποια βασική ζημιά στη ζωή του πολίτη. Αποτελεί μάλιστα και έναν συμβολισμό σχετικά με τις σημερινές "αξίες", τα στάνταρ ζωής και τον τρόπο σκέψης και λειτουργίας της ελληνικής κοινωνίας. Θα ήταν συνετό να κατανοήσουμε και να αποδεχτούμε ορισμένα πράγματα παρά να τα αφορίσουμε άκριτα. Δεν ωφελεί σε τίποτα να θρηνείς για κτίρια, πόσο μάλλον με την προτροπή του κάθε πολιτικού "ηγέτη" ο οποίος την ίδια μέρα πήρε λανθασμένες αποφάσεις οι οποίες κρίνουν ζωές. Το αν θα λειτουργήσει ή όχι μια επιχείρηση την επόμενη μέρα είναι κάπως αδιάφορο μπροστά στις υπόλοιπες εξελίξεις και είναι άστοχη και αποπροσανατολισμένη η ασχολία με αυτό το γεγονός.

Σε λίγο καιρό από τώρα, χωρίς να θέλω να μιλάω βαρύγδουπα, είναι πολύ πιθανό τα προβλήματα του μέσου πολίτη να τον οδηγήσουν στις ίδιες ενέργειες με αυτές που τώρα κατακρίνει. Φυσικά και χάθηκαν θέσεις εργασίας, φυσικά και από αισθητικής άποψης ορισμένα κτίρια είναι κρίμα που καταστράφηκαν και φυσικά όλο αυτό το κλίμα εντείνει την σημερινή τεταμένη κατάσταση. Αλλά ίσως αυτό να είναι το ζητούμενο, να κορυφωθεί η πίεση και η ένταση της κοινωνίας ώστε να οδηγηθούμε σε κάποιες αλλαγές. Αυτά θα τα δείξουν οι επόμενοι μήνες όμως.

Επιπροσθέτως, θα πρέπει να μην ξεχνιέται το γεγονός της καταστροφής ιστορικών μνημείων και κτιρίων από το ελληνικό κράτος και το "ενδιαφέρον" που έχει δείξει σχετικά με τη διατήρηση τους. Να μη ξεχνιέται πως οι τράπεζες, τα Starbucks και η Kosta Boda δε θα δίσταζαν να γκρεμίσουν, σε άλλη περίπτωση, κτίρια αρχιτεκτονικής αξίας, ώστε να οικοδομήσουν κάτι "ελκυστικό" και "μοντέρνο" με απώτερο πάντα στόχο την εκμετάλλευση του αγοραστικού κοινού και τον πλουτισμό των μετόχων και ιδιοκτητών. Παρά τη στέγαση επιχειρήσεων σε ιστορικά κτίρια, αυτές φροντίζουν να εξαφανίζουν την όποια αισθητική του κτιρίου με τζαμαρίες και αλουμίνια. Δυστυχώς οι περισσότεροι πολίτες περίμεναν τους πολιτικούς ηγέτες ώστε να "ενδιαφερθούν" και να ασχοληθούν με τα κτίρια αυτά. Πολλοί πέρναγαν κάθε μέρα ή δούλευαν εκεί και δεν είχαν την παραμικρή ιδέα σχετικά με τα κτίρια αυτά. Κάπως έτσι εύκολα αποπροσανατολίζεται η κοινή γνώμη. Επίσης, κάποιοι πολίτες ζημιώθηκαν από τα χθεσινά γεγονότα αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως σε περιόδους κοινωνικής αναταραχής αυτό είναι κανόνας και αναγκαστικά αποδεκτό. Οι ζημιές που θα προκληθούν από την κυβερνητική πολιτική θα ζημιώσουν πολύ περισσότερο τους πολίτες και σε μακροπρόθεσμο βαθμό.

Τέλος, οι ειρηνικές πορείες είναι τρόπος εκτόνωσης και όχι πρόκληση πίεσης στο πολιτικό σύστημα, γι αυτό είναι και νόμιμες. Δυστυχώς η ξεκάθαρη κοροϊδία περί αμαύρωσης της ειρηνικής πορείας δουλεύει. Εάν οι πορείες ήταν ειρηνικές, θα άλλαζε η πολιτική της κυβέρνησης ή απλώς θα μειωνόταν η πίεση σε αυτήν; Τέλος πάντων, αν μια πορεία ήταν να παραμείνει ειρηνική θα παρέμενε. Υπάρχουν λόγοι για αυτά που γίνονται.



Υ. Γ.

Ελπίζω το κείμενο να κατανοηθεί στο σύνολο του. Οι αρχικές παράγραφοι του κειμένου σχετικά με το ρόλο του κράτους κτλ., δεν έχουν ως στόχο την όποια δικαιολόγηση ή μη του κρατικού μηχανισμού, είτε δουλεύει σωστά είτε όχι, είναι απλά γεγονότα - ένα κράτος, από τη στιγμή που είναι ο κυρίαρχος τρόπος οργάνωσης μιας κοινωνίας, οφείλει να συμπεριφέρεται με συγκεκριμένο τρόπο. Το ίδιο ισχύει π. χ. και για μια φασιστική οργάνωση, μια κομμουνιστική ή μια φεουδαρχική οργάνωση της κοινωνίας και της πολιτικής κ. α.. Κάθε σύστημα έχει και ανάλογους με το "ύφος" του κώδικες συμπεριφοράς. Δεν αποσκοπώ να υπερασπιστώ κάτι από αυτά, προσπαθώ να αναφέρομαι σε σχετικά αποδεκτά γεγονότα. Φυσικά δεν αναφέρω όλες τις μορφές οργάνωσης μιας κοινωνίας αλλά φέρνω μερικά ξακουστά παραδείγματα. Αυτές οι επεξηγήσεις γίνονται μήπως και προλάβω ορισμένες άστοχες κριτικές - έχω μια φοβία σχετικά με το πόσο μπορεί ο ανθρώπινος νους να διαστρεβλώσει κάτι.


Ωραίο θα ήταν να κατανοηθεί η κατάσταση, δεν βγάζει πουθενά η συνωμοσιολογία και η καταδίκη αποδιοπομπαίων τράγων.

Euroelections..Ποσοστά άλλοτε και σήμερα.Τι φταίει για την αποχή;

Όλοι μπορούν να πούνε οτι ζούμε σε μια ασταθή κοινωνία με πολλά οικονομικά ελλείματα αλλά και πολλά σκάνδαλα.Αυτό απο μόνο του είναι μια "δικαιολογία" και μάλιστα με επιχείρημα για κάποιον που απέχει απο την κάλπη.
Ειλικρινά όμως , άλλο η συνειδητή αποχή κι άλλο η ασυνειδησία σχετικά με το πολίτευμα και το νόμιμο δικαίωμα του καθενός να καθορίζει το πολιτικό σκηνικό της χώρας.

Το Σάββατο το πρωί , έψαξα πού θα ασκήσω το εκλογικό μου δικαίωμα μιας κι είναι η πρώτη φορά που ψήφιζα και που είχα μεταφέρει πριν κάποιους μήνες τα εκλογικά μου δικαιώματα στον σημερινό τόπο διαμονής μου.Η σελίδα που είχε το Υπουργείο που σου έλεγε να βάλεις Αριθμό ταυτότητας ή διαβατηρίου και ύστερα την ημερομηνία γέννησής σου δεν δούλευε.Προσπάθησα για αρκετή ώρα αλλά τίποτα.Έβαλα για δοκιμή τα απαιτούμενα στοιχεία και δικών μου ανθρώπων απο το σπίτι για να δούμε , αλλά μάταια.Πήρα τηλέφωνο στο 1500 κι έμαθα τελικά.
Τυχαία λοιπόν στην αναζήτηση στο διαδίκτυο , βρήκα τα ποσοστά συμμετοχής κι άλλων ευρωπαϊκών χωρών στις Ευρωεκλογές!Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε τις τιμές αυτές ανά χρονολογία.

Στην εννιαμελή Ευρωπαϊκή Ένωση (Βέλγιο , Γαλλία , Γερμανία , Δανία , Ηνωμένο Βασίλειο , Ιρλανδία ,Ιταλία , Λουξεμβούργο , Ολλανδία) το συνολικό ποσοστό συμμετοχής στις Ευρωεκλογές του 1979 ήταν στα 61.99%.
Συγκεκριμένα τα ποσά για κάθε χώρα μέλος της Ε.Ε. ήταν

• Βέλγιο:91,36%
• Γαλλία:60,71%
• Γερμανία:65.73%
• Δανία:47,82%
• Ηνωμένο Βασίλειο:32,35%
• Ιρλανία:63,61%
• Ιταλία:85,65%
• Λουξεμβούργο:88,91%
• Ολλανδια:58,12%
  

Το 1981 στην Ευρωπαϊκή Ένωση μπαίνει και η Ελλάδα.Το ποσοστό συμμετοχής της δεν έχει καμία σχέση με το χτεσινό "βατερλό".Είχε συμμετάσχει το 81,48% των Ελλήνων , αριθμός διπλάσιος σχεδόν απο τον χθεσινό.

Στις Ευρωεκλογές του 1984 το συνολικό ποσοστό συμμετοχής των πολιτών έπεσε κατά 3 ολόκληρες μονάδες.Στη δεκαμελή πλέον Ευρωπαϊκή ένωση μόνο 3 χώρες παρουσίασαν αύξηση των συμμετεχόντων.Αυτές οι χώρες ήταν το Βέλγιο , το Ηνωμένο Βασίλειο(ελάχιστη αύξηση της τάσης του 0,32% και η Δανία ενώ το Λουξεμβούργο παρουσίασε μια ανεπαίσθητη μείωση του ο,12% , σχεδόν κυμάνθηκε στα ίδια επίπεδα δηλαδή.Οι υπόλοιπες 7 είχαν μείωση απο 2% εως 16%.

Αναλυτικότερα:

• Βέλγιο:92,09%
• Γαλλία:56,72%
• Γερμανία:56,76%
• Δανία:52,38%
• Ελλάδα:80,59%
  
• Ηνωμένο Βασίλειο:32,57%
• Ιρλανδία:47,56%
• Ιταλία:82,47%
• Λουξεμβούργο:88,79%
• Ολλανδία:50,88%

Το 1987 η Ισπανία και η Πορτογαλία γίνονται μέλη της Ε.Ε. και τα ποσοστά συμμετοχής των πολιτών είναι 68,52% και 72,42% αντίστοιχα.

Όταν διεξάγονται ευρωεκλογές ξανά το 1989 , το συνολικό ποσοστό συμμετοχής των πολιτών παρουσιάζει κι άλλη μείωση αρκετά μικρή της τάξεως του 0,57%.Στην δωδεκαμελή πλέον Ε.Ε. οι 9 χώρες είχανε μείωση στος αφιχθέντες στις κάλπες και μόνο 3 χώρες παρουσίασαν αύξηση ψηφοφόρων(Γερμανία , Ιρλανδία , Ηνωμένο Βασίλειο)

Αρχίζουμε λοιπόν να βλέπουμε τα ποσοστά:

• Βέλγιο:90,73%
• Γαλλία:48,8%
• Γερμανία:62,82%
• Δανία:46,17%
• Ελλάδα:80,03%
• Ηνωμένο Βασίλειο:36,37%
• Ιρλανδία:68,28%
• Ισπανία:54,71%
• Ιταλία:81,07%
• Λουξεμβούργο:87,39%
• Ολλανδία:47,48%
• Πορτογαλία:51,1%

Απο τα πρώτα χρόνια λοιπόν της Ε.Ε. βλέπουμε τους Ευρωπαίους να δυσανασχετούν τόσο για τα κόμματα όσο και για την ουσία του νέου αυτού συνασπισμού των ευρωπαϊκών χωρών.Οι σταδιακές μειώσεις των ψηφοφόρων είναι πραγματικά άξιο προσοχής μιας και τα Μ.Μ.Ε. μιλούσαν συνεχώς για αδιαφορία των Ελλήνων κι όχι για την κυβέρνηση η οποία δεν πληροφορεί σωστά τους πολίτες αφού τα.Τα ποσοστά της ελληνικής συμμετοχής στις 3 πρώτες ευρωεκλογές είναι εξαιρετικά υψηλά αν και παρουσίασαν μείωση 1,45% απο το 1981 εως το 1989.

Το 1994 λοιπόν στις τρίτες Ευρωεκλογές το συνολικό ποσοστό ψηφοφόρων μαντέψτε τι παθαίνει..Μειώνεται ξανά.Και μειώνεται περίπου 2%.Σε ορισμένες χώρες βέβαια ανεβαίνει το ποσοστό των ψηφοφόρων παρόλαυτα όμως η αποχή μειώνει το ποσοστό συμμετεχόντων.

Τα αναλυτικά ποσοστά είναι τα εξής:

• Βέλγιο:90,66%
• Γαλλία:52,71%
• Γερμανία:60,02%
• Δανία:52,92%
• Ελλάδα:73,18%
• Ηνωμένο Βασίλειο:36,43%
• Ιρλανδία:43,98%
• Ισπανία:59,14%
• Ιταλία:73,6%
• Λουξεμβούργο:88,5%
• Ολλανδία:35,69%
• Πορτογαλία:35,54%

Τις χρονιές 1995 και 1996 η Σουηδία και οι Φινλανδία και Αυστρία εισέρχονται στην Ε.Ε. . Οι Σοηδοί συμμετέχουν στις ευρωεκλογές του 1995 κατά 41,63%.Οι Φινλανδοί και οι Αυστριακοί συμμετέχουν κατά 57,6 και 67,73 αντίστοιχα.

Στις Ευρωεκλογές του 1999 , όταν πια η Ε.Ε. αριθμεί στα 15 κράτη μέλη τα στατιστικά δείχνουν σοβαρή μείωση των ψηφοφόρων ξανά!Πλέον λιγότεροι απο τους μισούς πολίτες συνολικά των κρατών μελών ψηφίζουν για το ποιός θα τους εκπροσωπεί στο Στρασβούργο ούτως ώστε να υπέρχει καλυτερη σχέση μεταξύ των κρατών μελών αλλά και για το μέλλον της Ε.Ε. .Μιλάμε λοιπόν για μια μείωση 7,16% και το συνολικό ποσοστό των Ευρωπαίων που ψήφισαν άγγιξε δυστυχώς το 49,51%.

Απο τα 15 κράτη μέλη στα 10 μειώθηκε αισθητά το ποσοστό ενώ 5 απο αυτά παρουσίασαν κάποια άνοδο.

Ορίστε τα στοιχεία των Ευρωεκλογών μια δεκαετία πριν:

• Αυστρία:49,4%
• Βέλγιο:91,05&
• Γαλλία:46,76%
• Γερμανία:45,19%
• Δανία:50,46%
• Ελλάδα:70,25%
• Ηνωμένο Βασίλειο:24%
• Ιρλανδία:50,21%
• Ισπανία:63,05%
• Ιταλία:69,76%
• Λουξεμβούργο:87,27%
• Ολλανδία:30,02%
• Πορτογαλλία:39,93%
• Σουηδία:38,84%
• Φινλανδία:30,14%
  

Η λίστα των μελών της Ε.Ε. το έτος 2004 μεγάλωσε αρκετά καθώς προστέθηκαν οι εξής χώρες:Εσθονία , Κύπρος , Λετονία , Λιθουανία , Μάλτα , Ουγγαρία , Πολωνία , Σλοβακία , Σλοβενία , Τσεχία.

Όσο μεγαλύτερος λοιπόν ο αριθμός των κρατών μελών τόσο μικρότερο το ποσοστό έλευσης των ψηφοφόρων στις κάλπες.Το συνολικό ποσοστό λοιπόν παρουσιάζει ξανά μείωση κατά 4,04%.Μόνο το 45,47% πήγε να ψηφίσει.

Οι τιμές λοιπόν , γιατί καθώς φαίνεται , όλοι μας αριθμοί στατιστικών αναλύσεως είμαστε για τις κυβερνήσεις , είναι οι παρακάτω:

• Αυστρία:42,43%
• Βέλγιο:90,81%
• Γαλλία:42,76%
  
• Γερμανία:43%
• Δανία:47,89%
• Ελλάδα:63,22%
• Εσθονία:26,83%
  
• Ηνωμένο Βασίλειο:38,52%
• Ιρλανδία:58,58%
• Ισπανία:45,14%
• Ιταλία:71,72%
• Κύπρος:75,2%
• Λετονία:41,34%
• Λιθουανία:48,38%
• Λουξεμβούργο:91,35%
• Μάλτα:82,39%
  
• Ολλανδία:39,27%
• Ουγγαρία:38,5%
  
• Πολωνία:20,87%
  
• Πορτογαλία:38,6%
• Σλοβακία:16,97%
• Σλοβενία:28,35%
  
• Σουηδία:37,85%
• Τσεχία:28,3%
  
• Φινλανδία:39,43%

Το 2007 εισέρχονται στην Ε.Ε. οι χώρες Βουλγαρία και Ρουμανία.Η συμμετοχή των πολιτών είναι ελάχιστη κι ανέρχεται στο 29,22 και 29,47% αντίστοιχα για την καθεμιά τους.

Ερχόμαστε λοιπόν στο έτος 2009!!!!

Αν πιστέψατε οτι μέχρι στγμής η Ε.Ε. δεν μπορεί να τα πάει χειρότερα , γελαστήκατε οικτρά.Μειώθηκε ο αριθμός των συμμετεχόντων άλλες 2,53 μονάδες!
Δηλαδή , πού πήγανε τόσοι Ευρωπαίοι;
Υποθέτουμε λοιπόν , πως ένας μεγάλος αριθμός Ελλήνων πήγε τριήμερο.Οι υπόλοιποι;Τι έκαναν;

• Αυστρία:42,4%
• Βέλγιο:90,39%
• Γαλλία:40,48%
  
• Γερμανία:43,3%
• Δανία:59,52%
• Ελλάδα:52,63%
• Εσθονία:43,2%
• Ηνωμένο Βασίλειο:34,27%
• Ιρλανδία:57,6%
• Ισπανία:44,3%
• Ιταλία:66,46%
• Κύπρος:59,4%
• Λετονία:52,56%
• Λιθουανία:20,91%
• Λουξεμβούργο:91%
• Μάλτα:78,81%
  
• Ολλανδία:36,5%
• Ουγγαρία:36,29%
  
• Πολωνία:24,53%
• Πορτογαλία:37,03%
• Σλοβακία:19,64%
• Σλοβενία:28,24%
  
• Σουηδία:43,8%
• Τσεχία:28,22%
  
• Φινλανδία:40,3%

Βλέποντας όλα αυτά τα στατιστικά στοιχεία , ξαφνικά συνειδητοποιώ πως κάποιοι δυσαρεστήθηκαν αρκετά απο το πολιτικό σκηνικό.Οι πολίτες.Σε κάθε χώρα της Ε.Ε. όλοι οι άνθρωποι ανεξαιρέτως έχουν να ασχοληθούν με πολύ σοβαρότερα ζητήματα απ'οτι οι ευρωεκλογές.Έχουν να νοιαστούν για την επιβίωσή τους.Ίσως κάποιοι , ένα μεγάλο τμήμα των Ευρωπαίων πολιτών , να μην είσαι σωστά πληροφορημένοι για την Ε.Ε. και για ο,τι εκείνη προσφέρει.Ίσως τα παιδιά της ηλικίας μου , να μην έχουν ακόμα καταλάβει πόσο σημαντικό είναι αυτό το φακελάκι με τις διαγώνιες γραμμές και τη στάμπα απάνω.

Είχα καιρό να νιώσω τρόμο.Όταν έβαζα μέσα στο φάκελο το χαρτί της επιλογής μου , τα χέρια μου έτρεμαν ξέροντας οτι για να μπορώ να βρίσκομαι σε αυτή τη θέση τώρα , κάποιοι έχυσαν αίμα και το ήθελαν με όλη τη δύναμη της ψυχής τους.Έτρεμα γνωρίζοντας οτι εαν κι άλλοι ένιωθαν το ίδιο αίσθημα εκείνη τη στιγμή , θα είχαμε τη θέληση , άρα και τη δύναμη , να αλλάξουμε τον κόσμο.

Ζούμε στην εποχή που έχουμε πάψει να πιστεύουμε σε θεσμούς.Πάψαμε να πιστεύουμε και σε ανθρώπινες αξίες πια..

Σήμερα , άκουσα κάποιον να λέει πως δεν ψηφιζει γιατί ξέρει λέει πως άλλους προωθεί το σύστημα απο πίσω απο τους πολιτικούς για ηγέτες , άρα τι να κάνουμε εμείς ο λαουτζίκος;Άλλα είναι τα "μεγάλα κεφάλια"...

Εαν είναι τόσο εύκολο να παύεις να πιστεύεις και σε έναν θεσμό όπως η δημοκρατία , είσαι σε τρομερά άσχημη θέση ως πολίτης αλλά και ως άνθρωπος γιατί πάνω απ'όλα δεν πιστεύεις στις δυνάμεις σου ως άνθρωπος.Πιστεύεις οτι σε κοροϊδεύουν οι πολιτικοί , σου τα τρώνε και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα!

Συμπέρανα εν τέλει , πως οι Ευρωπαίοι πολίτες με την αδιαφορία τους κραυγάζουν πως το σύστημά τους έχει πλέον τρύπες οι οποίες δεν κλείνουν με μπαλώματα.Κατάλαβα επίσης , πως ο κόσμος δεν ενημερώθηκε ποτέ σωστά για το τι κάνουμε πραγματικά όταν ψηφίζουμε.Υπέθεσα επίσης , οτι οι νεότερες γενιές , έχουν διαφορετικές "προτεραιότητες" που δεν έχουν καμία σχέση με το μέλλον τους ως πολιτικά όντα.Αυτό το βλέπουμε και καθημερινά.Αρκεί να παρατηρήσουμε τους ανθρώπους και τις συμπεριφορές τους χωρίς απλά να τους κοιτάμε επιφανειακά.

Προσωπικά , πειράχτηκα όταν παρακολούθησα στην τηλεόραση τους έξαλλους πανηγυρισμούς των "σοσιαλιστών".Περισσότερο ποδοσφαιρικό αγώνα μου θύμισαν παρά χαρά για την νίκη του κόμματος που υποστηρίζουν.

Και εις άλλα με υγείαν..

Περιμένω πώς και πώς τις βουλευτικές εκλογές να νιώσω ξανά εκείνο το ρήγος που με διαπέρασε κι ας είχε έξω 40 βαθμούς υπο σκιάν.Κι ας γελάσατε όσοι το διαβάσατε αυτό.Για πρώτη φορά στη ζωή μου κατάλαβα τι θα πει να είσαι υπεύθυνος για κάτι.