13/3/09

Λευκές απεργίες και ανυπακοή




Το 1962 οι Γερμανοί σιδηροδρομικοί και ταχυδρομικοί αναστάτωσαν τη χώρα όταν εφάρμοσαν την τακτική της "αυστηρής τήρησης κανονισμών". Με αυτό τον τρόπο προκάλεσαν μια σκόπιμη επιβράδυνση του συστήματος εκμεταλλευόμενοι τη σκόπιμη εφαρμογή όλων των κανονισμών. Το ίδιο έκαναν οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας την περίοδο 1973-1974.

Μετά από το αιματοκύλισμα στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη Περάματος, τις ήττες της εργασίας με το 65ωρο, την χτεσινή μετατροπή των συνδικαλιστικών φορέων σε περιηγητικούς συλλόγους με την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων στις ΔΕΚΟ και άλλα πολλά που έρχονται, ο κόσμος της εργασίας παρακολουθεί αποσβολωμένος. Οι απεργίες από εδώ και πέρα δεν θα είναι εύκολες αν δεν είναι πολύ μαζικές και εύκολα θα μπορούν να κριθούν παράνομες. Ο φιλελευθερισμός είναι έτοιμος για την τελική εξόντωση των εργαζομένων και την μετατροπή τους σε απόλυτους σκλάβους.

Άλλες προτάσεις που έχουν κατά περιόδους συζητηθεί είναι οι δημόσιες προτροπές για αποκλεισμό προϊόντων διαφόρων επιχειρήσεων, η δολιοφθορά, η κατάληψη εγκαταστάσεων και η παρεμπόδιση εργασίας. Αυτές οι μέθοδοι έχουν απορριφθεί ως παράνομες. Θα ξανασυζητηθούν όμως αυτή την περίοδο γιατί οι εργαζόμενοι δεν έχουν πολλές επιλογές. Σύντομα οι συνδικαλιστές θα οδηγούνται στις φυλακές και οι υπάλληλοι θα υποχρεώνονται να υπογράφουν συμβάσεις για 65 ώρες εργασίας.

Άλλες μορφές αντίδρασης είναι η δημιουργία από τους απεργούς επιχειρήσεων ανταγωνιστικών με τις επιχειρήσεις ή τους οργανισμούς που εργάζονταν. Αυτό είχε συμβεί με την απεργία των οικοδόμων το 1967 στη Βόρεια Ρηνανία. Δεν λείπουν, βέβαια, και τα παραδείγματα κατάληψης των παραγωγικών εγκαταστάσεων και συνέχισης της παραγωγικής δραστηριότητας όπως είχε συμβεί το 1973 στο Μπεζανσόν της Γαλλίας και την εταιρεία ρολογιών LIP. Το ίδιο έχει συμβεί και στη Λατινική Αμερική όπου ανθεί η αλληλέγγυα οικονομία.

Οι λευκές απεργίες με κάθετη πτώση της παραγωγικότητας, η παρεμπόδιση της εργασίας μέσω της "αυστηρής τήρησης κανονισμών" και οι καταλήψεις είναι μέτρα στα οποία μπορούν να προχωρήσουν οι εργαζόμενοι σε συνθήκες απόλυτης καταστολής. Ακόμη, υπάρχει η διαρροή πολύτιμων πληροφοριών και η δολιοφθορά σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης. Παράλληλα, πάντα υπάρχουν οι πολύ μαζικές κινητοποιήσεις που οι ελίτ προσπαθούν να εμποδίσουν με κάθε τρόπο αλλά κανείς δεν μπορεί να εμποδίσει αν είναι πολύ μαζικές. Όλα τα παραπάνω και ιδίως οι μορφές λευκής απεργίας χρειάζονται έξυπνο χειρισμό. Η ΓΣΕΕ και άλλοι φορείς δεν βλέπω να έχουν συνειδητοποιήσει τη σοβαρότητα της κατάστασης.

Στον πόλεμο αυτό θα πρέπει σύντομα να υπάρξουν αντίποινα και μάλιστα πολύ σκληρότερα από τα αντιεργασιακά μέτρα που προωθούνται. Χρειάζεται ανυπακοή και ολομέτωπη επίθεση. Πρέπει να χαθούν χιλιάδες εργατοώρες και τεράστια κεφάλαια σε όλη την Ευρώπη για να αλλάξει κάτι. Και κυρίως αυτό: μάχες κάθε μέρα στο πεζοδρόμιο και τους δρόμους καθώς και οργάνωση σε νέες και πονηρές μορφές αγώνων.

Οι νεκροί στο Πέραμα δεν σημαίνουν τίποτα για τους, ασφαλώς φιλελεύθερους, εφοπλιστές και ιδιοκτήτες που ετοιμάζονται να φτιάξουν και νέο κόμμα, μπορεί να γέλασαν κιόλας με τους θανάτους, δεν το αποκλείω. Τις τρεις όμως μέρες της απεργίας λόγω του θανάτου των εργατών θα χάσουν κάποια εκατομμύρια ευρώ. Αυτό είναι το μόνο που καταλαβαίνουν αυτά τα τομάρια.




http://greekrider.blogspot.com/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου