Πίσσα και πούπουλα: IFPI 2003 (απειλητική επιστολή προς το Πολυτεχνείο Κρήτης)

Αναδημοσιεύω από το ιστολόγιό μου, την "Αιρετική Πολιτεία".

Έλεγα πέρυσι ότι θα αποκάλυπτα απειλητική επιστολή της IFPI προς το Πολυτεχνείο Κρήτης, αλλά τελικά μπήκαν άλλα στη μέση και διαρκώς το ανέβαλλα. Τι είχε γίνει; Λοιπόν, όλα έγιναν το 2003, τότε που είχε ξεκινήσει και η EMI την πατάτα της με τα "Copy Controlled" δισκάκια, για τα οποία στράφηκε εναντίον της η Philips (η εταιρεία που εφηύρε το CD) και την υποχρέωσε να σταματήσει να γράφει στις συσκευασίες τους ότι είναι "Compact Disc Digital Audio", καθώς είναι εκτός των προδιαγραφών του Red Book και του Orange Book. Για την ιστορία, τα "Copy Controlled" δισκάκια φέρουν ένα αρχείο-"κλείδωμα" της Macrovision (η οποία έκανε μια αρπαχτή πρώτης τάξεως), το οποίο καθιστά την ανάγνωσή τους προβληματική από τουλάχιστον τα μισά CD, DVD και SACD players, αλλά δεν αποτρέπει καθόλου την αντιγραφή. Δηλαδή μιλάμε για καψόνι προς τους αγοραστές (δηλαδή τα κορόιδα που δώσανε λεφτά στα "golden boys" της EMI και των παρατρεχαμένων της), αφού είναι κυριολεκτικά "λαχείο" το να παίξει απροβλημάτιστα στο σύστημά σας το δισκάκι (δηλαδή δεν είναι σίγουρο αν θα παίξει, αν θα παίξει χωρίς θορύβους ή αν θα προκαλέσει βλάβη στο σύστημά σας) και για απάτη, καθώς το "κλείδωμα" δεν απέτρεψε ποτέ την αντιγραφή των δεδομένων.

Ήταν ο καιρός που η δισκογραφική βιομηχανία είχε περιέλθει σε κατάσταση υστερίας και αμόκ και όχι μόνον στρεφόταν δικαστικά κατά οποιουδήποτε συλλαμβανόταν να έχει mp3 στον υπολογιστή του, αλλά οι εδώ νταβατζήδες (IFPI/ΑΕΠΙ) έστελναν τα "παλικάρια" τους να αξιώνουν, με απειλή δικαστικής προσφυγής (κι εδώ έχουν τεράστια ευθύνη οι νομοθέτες - άλλοι καραγκιόζηδες κι αυτοί - και οι δικαστές) καταβολή πνευματικών δικαιωμάτων από οποιονδήποτε επαγγελματία έκανε το λάθος να έχει ραδιόφωνο αναμμένο και στον ίδιο χώρο να βρίσκεται κάποιο άλλο άτομο. Και ανερυθρίαστα οι εκπρόσωποι των "φυλάκων" των πνευματικών δικαιωμάτων έλεγαν ότι κάνουν τη δουλειά τους...

Έτσι ακριβώς "έκανε τη δουλειά του" και ο τότε Γενικός Διευθυντής της IFPI Ίων Σταμπουλής, ο οποίος απέστειλε στις 7 Οκτωβρίου 2003 την εν λόγω απειλητική επιστολή προς το Πολυτεχνείο Κρήτης - στο παράρτημά της μάλιστα έδινε και... συμβουλές προς τους υπευθύνους των δικτύων για να καταστρώσουν πολιτική "προστασίας πνευματικής ιδιοκτησίας". Γιατί όμως μιλώ για "απειλητική επιστολή"; Απλούστατα, γιατί στην κυρίως επιστολή του ο Σταμπουλής έγραφε:

Από την πλευρά μας σας ανακοινώνουμε ότι για το προσεχές ακαδημαϊκό έτος έχουμε προγραμματίσει μια σειρά ενεργειών εντοπισμού των ατόμων που ιδιωτικά ή με χρήση συστημάτων που βρίσκονται σε ακαδημαϊκά ιδρύματα επιδίδονται σε συστηματικές παραβιάσεις του Νόμου περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, εναντίον των οποίων θα προστατεύσουμε τα νόμιμα δικαιώματά μας.

Θέλετε μετάφραση; Πολύ απλά, ο Σταμπουλής και η IFPI ανακοίνωναν ότι θα προέβαιναν σε υποκλοπή των διαδικτυακών δραστηριοτήτων των χρηστών των δικτύων των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων (δηλαδή υποκλοπή επικοινωνιών) για να εντοπίσουν "παραβάτες του Νόμου περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας".

Εδώ έχουμε τα εξής:

1. Η υποκλοπή επικοινωνιών είναι ποινικό αδίκημα.
2. Επιτρέπεται παρακολούθηση επικοινωνιών μόνον με εισαγγελική εντολή και κατά συγκεκριμένων προσώπων - ΟΧΙ γενικώς και αορίστως.
3. Η παραβίαση της ασφαλείας δικτύων (καθώς οι υπεύθυνοι του κέντρου δικτύων του Πολυτεχνείου Κρήτης ξεκαθάρισαν ότι δεν θα δέχονταν ΠΟΤΕ να "ανοίξουν" τα δίκτυα του ιδρύματος σε ΚΑΝΕΝΑΝ για να τα παρακολουθήσει) συνιστά ποινικό αδίκημα.
   
4. Ο Σταμπουλής (αρνούμαι να σπαταλήσω σ'αυτόν τη λέξη "κύριος") πετάει το Σύνταγμα στα σκουπίδια, καθώς αρνείται το τεκμήριο της αθωότητας. Για την IFPI, οι χρήστες των δικτύων των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων δεν είναι αθώοι μέχρις αποδείξεως του εναντίου, αλλά ΕΝΟΧΟΙ ΜΕΧΡΙΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΩΣ ΤΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΥ.
5. Στους υπολογιστές των μελών της εκάστοτε ακαδημαϊκής κοινότητας βρίσκονται αποθηκευμένες επιστημονικές εργασίες, ενώ μέσω των δικτύων αυτών διακινούνται προϊόντα επιστημονικής έρευνας, που αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία φοιτητών και καθηγητών. Ποιος εγγυάται ότι το προσωπικό που θα προσλάμβανε ή θα προσλάβει η IFPI για να υποκλέψει τις διαδικτυακές επικοινωνίες των πανεπιστημίων δεν θα υποκλέψει την πανεπιστημιακή πνευματική ιδιοκτησία για να αποκομίσει οφέλη;

Ως εκ τούτου, η IFPI θέτει αυτομάτως τον εαυτόν της εκτός εννόμου τάξεως και δεν έχει κανένα δικαίωμα να μιλά για προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας. Πολύ ορθώς λοιπόν έπραξε ο τότε πρύτανης του Πολυτεχνείου Κρήτης και, αφού εξέθεσε την επιστολή στα μέλη της πολυτεχνειακής κοινότητας, την επέστρεψε άνευ απαντήσεως ως απαράδεκτη. Η IFPI συμπεριφέρεται με τους κώδικες του υποκόσμου και της μαφίας. Όσοι δε υπηρετούν τη μουσική καλά θα κάνουν να ξεκαθαρίσουν ΤΩΡΑ τη θέση τους και να μας πουν αν δέχονται, εν ονόματι της "προστασίας" της πνευματικής ιδιοκτησίας, την καταστρατήγηση του Συντάγματος, την καταπάτηση της νομοθεσίας και την έκθεση επιστημονικής πνευματικής ιδιοκτησίας (γιατί δεν είναι δυνατόν τα σκουπίδια επιπέδου Χατζηγιάννη, Βανδή και Βίσση να θεωρούνται ίσα κι όμοια με ερευνητικές εργασίες μεταπτυχιακών φοιτητών, υποψηφίων διδακτόρων, λεκτόρων και καθηγητών) στις ορέξεις οποιουδήποτε προσληφθεί από την IFPI για την τέλεση της υποκλοπής αυτής. Μου κάνει εντύπωση πάντως πώς η - λαλίστατη κατά τα άλλα - ΠΟΣΔΕΠ, μολονότι τα μέλη της γνώριζαν τις απειλές της IFPI και του Σταμπουλή, σιώπησε... Φαίνεται ότι η προκλητικότητα της IFPI (και των "golden boys" της) και η περιφρόνησή της απέναντι στους νόμους και την ακαδημαϊκή κοινότητα είναι "ψιλά γράμματα" για τους "κυρίους" Απέκη και Μαΐστρο.

Την επιστολή (σκαναρισμένη) μπορείτε να την κατεβάσετε από ΕΔΩ.

Πιο κάτω σας παραθέτω τις σελίδες, για να τις δείτε αμέσως (κάντε κλικ επάνω τους για να τις δείτε σε πλήρες μέγεθος)...












Περιττό να αναφέρω ότι δικαιούστε να αναδημοσιεύσετε ελεύθερα, αρκεί να αναφέρετε την πηγή. Όσο περισσότεροι ξέρουμε τι συμβαίνει με τα "golden boys" της IFPI, τόσο καλύτερα.

Υ.Γ. Κάπου έχω και την απάντηση των αρμοδίων αρχών όταν τους απέστειλα τότε σχετικό ερώτημα... Μου απήντησαν τότε ότι δεν είναι αρμόδιοι για τέτοιες περιπτώσεις. Μόλις τη βρω, θα τη σκανάρω και θα τη δημοσιεύσω.