Η απάτη των SUV - Μέρος 3ο

Ωραία... Καλά όλα όσα είπα στα δυο προηγούμενα μέρη. Γιατί όμως τόσος κόσμος επιμένει να αγοράζει SUV για να κάνει τα ψώνια του και να τριγυρνά μ'αυτά στις πόλεις, παρά το δυσβάσταχτο κόστος των καυσίμων που καίνε και την κατακραυγή όλων των υπολοίπων για την περιβαλλοντική καταστροφή και την επιεικώς αισχρή συμπεριφορά των οδηγών SUV;

Στις περισσότερες περιπτώσεις - και δε μιλώ εδώ για τους επιδειξιομανείς ή τους μικροτσούτσουνους που αγοράζουν τα SUV ως υποκατάστατα του ουσιαστικά ανύπαρκτου μορίου τους - , οι αγοραστές επιλέγουν SUV θεωρώντας ότι με τον επιπλέον όγκο τους θα τους παράσχουν καλύτερες πιθανότητες επιβίωσης σε περίπτωση σύγκρουσης με άλλο όχημα, ειδικά αν εκείνο είναι ελαφρύτερο και μικρότερο από το δικό τους. Σας ακούγεται αυτό σαν κυκλοφοριακός αμοραλισμός; Είναι. Όμως, ο σύζυγος που αγοράζει ένα τέτοιο τρακτέρ για τη γυναίκα του (ειδικά αν δεν έχει και πολλή εμπιστοσύνη στις οδηγικές της ικανότητες), έχει φαινομενικά λίγο δίκιο. Και μην ξεχνάτε ότι συνήθως η "στεφάνωσον" είναι που πηγαίνει τα παιδιά στο σχολείο και στο φροντιστήριο.

Στον φιλιππικό μου αυτόν κατά των SUV, ανέφερα ότι τα πράγματα περιπλέκονται όταν κάποιο SUV εμπλακεί σε ατύχημα κατά τη διάρκεια του οποίου οι τροχοί του χάνουν την επαφή τους με το οδόστρωμα και τελικά καταλήγουν να κοιτάνε τον ουρανό. Κι αυτή είναι συχνά η κατάληξη, λόγω της έμφυτης τάσης των SUV να τουμπάρουν πολύ ευκολότερα από οποιαδήποτε άλλη κατηγορία οχήματος εξαιτίας του ψηλού κέντρου βάρους τους. Έχω δει μερικές περιπτώσεις που SUV τούμπαραν μετά από σύγκρουση - με χαμηλή ταχύτητα - με άλλο όχημα ή, ακόμα χειρότερα, κατά τη διάρκεια ενός ελιγμού.

Οι κατασκευαστές, βεβαίως, γνωρίζουν πάρα πολύ καλά γιατί ακριβώς συμβαίνουν αυτά. Γι'αυτό ακριβώς, στα νεότερα SUV έσπευσαν - οι περισσότεροι εξ αυτών - να τοποθετήσουν σιωπηλά τις αναρτήσεις των κανονικών σεντάν (τυχόν ανακοίνωση τέτοιων βελτιώσεων θα ήταν δικαστική αυτοκτονία) για να τα καταστήσουν πιο ευσταθή, ενώ αρκετοί - πάλι σιωπηλά - χαμήλωσαν και το κέντρο βάρους των SUV τους. Τώρα, τα SUV δεν τουμπάρουν με το που θα στρίψετε το τιμόνι, αλλά οι κολώνες της οροφής σε πολλά εξ αυτών παραμένουν πολύ λεπτές. Αφ'ενός για λόγους ορατότητας, αφ'ετέρου για να μη δίνουν την εντύπωση ότι πρόκειται για πολεμικά και εχθρικά εργαλεία, αλλά αντίθετα για να δίνουν την εντύπωση ότι είναι κανονικά επιβατηγά, απλώς υπερυψωμένα.

Έχοντας υπ'όψιν μας αυτό, μπορούμε να καταλήξουμε ότι δε φταίνε τόσο οι σχεδιαστές για τις λεπτές κολώνες της οροφής, αλλά οι καταναλωτές. Θέλετε να πάμε παραπέρα; Στο δικαστήριο, θα μπορούσε ο δικηγόρος της Ford ή της GMC ή της Chevrolet ή δεν ξέρω κι εγώ ποιας άλλης να βγει και να κατηγορήσει τα θύματα του ατυχήματος ότι φέρουν την αποκλειστική ευθύνη για το σοβαρό τραυματισμό ή το θάνατό τους, επειδή επέλεξαν SUV που είχε λεπτές και "κομψές" κολώνες κι όχι ένα με θεόχοντρες και δυνατότερες.

Αυτό, βεβαίως, θυμίζει την κοτσάνα του Auto Motor und Sport με τα "μικρά φρένα" του Bravo (ένα άθλια σκηνοθετημένο "ατύχημα", για το οποίο είχα γράψει παλαιότερα). Βλέπετε, δεν είναι καθόλου ανάγκη να έχουν τεράστιο πάχος οι κολώνες της οροφής για να είναι ισχυρές. Υπάρχουν πολλά επιβατηγά αυτοκίνητα κάθε είδους με εξ ίσου μεγάλο βάρος με τα SUV, με εξ ίσου λεπτές κολώνες, αλλά... Οι κολώνες τους αντέχουν και μάλιστα πάρα πολύ. Και μην ξεχνάμε ότι τα ανοιχτά αυτοκίνητα βασίζουν την παθητική τους ασφάλεια σε περίπτωση ανατροπής αποκλειστικά στο πλαίσιο του παρμπρίζ που ενσωματώνει τις μπροστινές κολώνες. Κι επίσης, όσο ψηλότερο είναι ένα όχημα, τόσο πιο εύκολα μπορεί να διαχειριστεί τις διαδοχικές στενές επαφές της οροφής του με την άσφαλτο κατά τη διάρκεια μιας τούμπας.

Κι εδώ είναι που βλέπουμε θεόβαρα ευρωπαϊκά οχήματα κάθε είδους (σεντάν, κουπέ, SUV κλπ) να έχουν εξ ίσου λεπτές - ή και λεπτότερες - κολώνες οροφής με τα αμερικανικά, αλλά να μην έχουν κανένα πρόβλημα κατάρρευσης της οροφής στα κεφάλια των επιβατών έτσι και τουμπάρουν. Γιατί;

Απλά, γιατί στην ευρωπαϊκή αυτοκινητοβιομηχανία τα "golden boys" είναι λιγότερα και εστιάζουν την προσοχή τους όχι τόσο στο σκάρτεμα των αμαξωμάτων, όσο στην οικονομία κλίμακας μέσω των κοινών δαπέδων και εξαρτημάτων. Σε ό,τι αφορά τα μέταλλα των αμαξωμάτων, οι ευρωπαίοι κατασκευαστές είναι πολύ μπροστά από τους αμερικανούς, ακριβώς γιατί - με πρώτους τους γερμανούς κατασκευαστές - εκπαίδευσαν το καταναλωτικό κοινό να μην αποδέχεται ανασφαλή οχήματα. Έτσι, οι ευρωπαίοι κατασκευαστές εκ των πραγμάτων είναι "αναγκασμένοι" να προσφέρουν επαρκή (τουλάχιστον) παθητική ασφάλεια - σα να λέμε ότι είναι παγιδευμένοι σ'αυτό το μονοπάτι. Στην Ευρώπη, μια σπασμένη μπροστινή κολώνα (ειδικά αν ανήκει σε ιταλικό αυτοκίνητο - ο αγαπημένος στόχος των "δημοσιογράφων") σημαίνει τεράστια ζημιά για τον κατασκευαστή. Για έναν αμερικανό κατασκευαστή όμως είναι απλά μια προσωρινή δικαστική περιπέτεια.

Προς επίρρωσιν των λεγομένων μου, θα σας υπενθυμίσω ότι οι ευρωπαίοι κατασκευαστές καυχώνται πάρα πολύ για την παθητική ασφάλεια των αυτοκινήτων τους. Οι αμερικανοί σωπαίνουν.

για να δειτε τα υπολοιπα δυο αρθρα σχετικα με suv μπειτε

ΕΔΩ