Εθνική Αντίσταση-Εμφύλιος: Από τον ΕΔΕΣ στον ΕΛΑΣ- Η συγκλονιστική επιστολή του Ανχη Γκικόπουλου
ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΟΥ Κ. ΓΚΙΚΟΠΟΥΛΟΥ ΤΕΩΣ ΕΠΙΤΕΛΑΡΧΟΥ ΤΟΥ ΕΔΕΣ ΣΤΟ Κ. ΓΕΝ. ΣΤΡΑΤΗΓΕΙΟ
(αρχεία ΔΙΣ/ΓΕΣ)
(αρχεία ΔΙΣ/ΓΕΣ)
1) ΓΙΑΤΙ ΒΓΗΚΑ ΣΤΟ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ.
Λίγους μήνες μετά την κατάρρευση του Μετώπου ξαναβρέθηκα στα Γιάννενα. Και έβλεπα κι εκεί με συντριβή ψυχής το Εθνικό φρόνημα να ξεπέφτει και το Λαό της Ηπείρου να τρέμει, με την διαρκώς παραγγελλομένη προσάρτησή της εις την Ιταλίαν. Έβλεπα το Λαό μας να υποφέρει γιατί ασυνείδητοι Δημ. Υπάλληλοι και άλλοι μεγαλόσχημοι του έκλεβαν και εμπορεύονταν τα τρόφιμα που προωρίζονταν γι' αυτόν, αφήνοντας τον μέσ' την πείνα και στη δυστυχία. Έβλεπα τον "κατακτητή" να οργιάζει εις βάρος του Λαού μας, τις περισσότερες φορές με οδηγούς προδότες Έλληνες και αλλοεθνείς που είχαν καταγεμίσει την Ήπειρο. Αυτά βέβαια δεν μπορούσαν να μ' αφήσουν ήσυχο. Σκεπτόμουν και μόνος μου και με άλλους ν' αντιδράσω να βοηθήσω το Λαό μας. Άκουγα αόριστα ότι γίνονται αλλού οργανώσεις. Πέτυχα να πάω στην Αθήνα για να συνδεθώ να πάρω κατευθύνσεις! Δυστυχώς ενώ εγώ μιλούσα για τα χάλια της Ηπείρου οι άλλοι μου απαντούσαν ότι ζω στον Καναδά και μου ζητούσαν να τους στείλω βούτυρα, τυριά κ.α. ... Έφυγα αηδιασμένος και γυρνώντας εις τα Γιάννενα εβάλθηκα να κάνω μιαν οργάνωση στην Ήπειρο. Την "ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΑΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ" με σκοπούς: την εξύψωση του Εθνικού φρονήματος, την υποστήριξη των δικαιωμάτων του Λαού μας, το ξεπάστρεμα των προδοτών, την υπονόμευση πρώτα και το χτύπημα ύστερα του κατακτητή και το ξεσκέπασμα των οργιαζόντων εις βάρος του Λαού μας και την μελλοντική εξυγίανση της Κρατικής μας μηχανής (Πολλοί Γιαννιώτες έχουνε αντίγραφα επισήμων εγγράφων αναφορών μου προς τη Γενική Διοίκηση για καταχρήσεις υπαλλήλων και επιστολής μου υβριστικής στον Ιταλό Συν/ρχην Διοικητή της Καραμπινιερίας Ηπείρου, που τα έστειλα το 1942. Πολιτικούς σκοπούς δεν είχεν η οργάνωσίς μου. Αυτό θάταν δουλειά του Λαού. Για να δουλεύω πιο καλά, εζήτησα να μου δοθή Εποπτεία Μεταφορών Ηπείρου. Ύστερα όμως από 2-3 μου ταξείδια προς Άρταν και Ηγουμενίτσαν οι Ιταλοί με κατήργησαν σαν νεοδημιουργηθείσαν θέσιν, όπως με κατήργησαν από Δ/τήν Σπουδών στην Παιδαγωγική Ακαδημία. Δεν μπορούσα πλέον να δουλέψω από μέσα. Έπρεπε να βγω έξω.
2) ΓΙΑΤΙ ΠΗΓΑ ΕΙΣ ΤΟ ΕΔΕΣ.
Αργά πολύ αργότερα από αλλού έφθασαν και εις τα Γιάννενα πληροφορίες για ΕΑΜ, για Ζέρβαν. Το πρώτον δεν είχεν αρκετήν εξάπλωσιν εκεί. Το ΕΔΕΣ είχε φθάσει έξω από την πόλη. Και είχαν πάει σ' αυτό λίγοι αξιωματικοί της Πρεβέζης. Σε λίγο ακούμε πως το ΕΑΜ - ΕΔΕΣ αντιμάχονται. Εμπρός στο φάσμα της ολέθριας και εγκληματικής διαίρεσης, ηθέλησα να ενσαρκώσω το καταστατικόν της οργάνωσής μου, να δημιουργήσω τον Ανταρτικόν Στρατόν Ηπείρου, στον οποίον θα έμπαινε κάθε αγνός Έλλην, ηνωμένοι όλοι οι ποθούντες να αγωνιστούν για τους Εθνικολαϊκούς σκοπούς που είπαμε. Εχρειάζοντο όμως και υλικά μέσα. Και οι μεγαλόσχημοι και οι κεφαλαιούχοι που μονάχα οφέλη κυνηγούν και αποφεύγουν πάντα τις θυσίες, μας άφησαν με τις υποσχέσεις. Ο πόθος και η προσπάθειά μας έγιναν πλατύτερα γνωστά. Μαζί μ' ένα υπολοχαγό, σαν εκπρόσωποι υπέρ 70 αξ/κών πόλεως και υπαίθρου επήγαμε. Μιλήσαμε μα δεν συμφωνήσαμε με την Επιτροπή. Τότε μας έρχεται και η πληροφορία ότι υπεγράφη Συμφωνητικό συνεργασίας ΕΔΕΣ και ΕΑΜ (14.3.1943). Οι χαφιέδες μυρίστηκαν την κίνησή μας. Κι ένας Ιταλός Αξ/κός του ΣΣ με ειδοποιεί πως θα με συλλάβουν. Σε δύο ώρες μέσα παίρνω τη γυναίκα μου και πραγματοποιώ την προσχεδιασμένη φυγή μου. (Όλοι ξεύρουν πως εγκατέλειψα και έχασα τα πάντα και ότι η πεθερά μου εσύρθη στις φυλακές και στην εξορία από τους Ιταλούς). Έφθασα στο Αρχηγείον Ηπείρου του ΕΔΕΣ στο ΣΟΥΛΙ. Στο δρόμο ακούω φόβους και κατηγορίες πως ο Ζέρβας θέλει να κάνει δικτατορία κλπ. Και στην έδρα του Αρχηγείου, φθάνω προ αντιπαραταγμένων τμημάτων ΕΑΜ - ΕΔΕΣ, ετοίμων για να κτυπηθούν ένοπλα, πράγμα που ευτυχώς δεν έγινε. Δεν εγνώριζα τον Ζέρβαν. Τον διάβαζα στις εφημερίδες. Πάντως εκάλεσα τους Αξ/κούς (βγήκαν και οι άλλοι ύστερα από μένα) και μιλήσαμε για φόβους δικτατοριών. Έκαμα ένα πρωτόκολλο Τιμής περί μη ανοχής καμμιάς δικτατορίας και σεβασμού απολύτου της ελευθέρας βουλήσεως του Λαού μας. Το υπέγραψαν και οι 62 Αξ/κοί του Αρχηγείου Ηπείρου. Κατόπιν ίσως των ενεργειών μου αυτών, δεν μου παρεδόθη, ως είχε συμφωνηθή Αρχηγείον Ηπείρου, αν και ήμην ο αρχαιότερος των Αξιωματικών. Και μόνον μετά 1 και πλέον μήνα καλούμαι και παρουσιάζομαι για πρώτη μου φορά στο Στρατηγό Ζέρβα, ο οποίος αφού μου εδήλωσεν ότι δεν έχει κανένα άλλο σκοπό παρά να κλείσει το στάδιόν του με την ευγενέστερη και ιερότερη πράξη: ν' αγωνισθή για την απελευθέρωση και σαν σοσιαλδημοκράτης να αφήσει τον Λαό ελεύθερο ν' αποφασίσει με την κάλπη για τα εσωτερικά του, με διέθεσεν αμέσως στην Αγγλ. Στρατ. Αποστολή. Από τότε μαζί με τον Αρχηγό και Υπαρχηγό της ΑΣΑ πήγαμε στο Λιάσκοβο, έπειτα στη Μακεδονία και Ήπειρο, όπου εκινείτο το Γενικόν Στρατηγείον του ΕΛΑΣ με την προσπάθειαν υπογραφής Συμφώνου συνεργασίας ΕΑΜ - ΕΔΕΣ που έγινεν αρχάς Ιουλίου. Απόρροια του συμφωνητικού ήταν η συγκρότηση του Κοινού Γεν. Στρατηγείου στο οποίον ωρίσθην μόνιμον μέλος και επιτελάρχης της αντιπροσωπείας ΕΔΕΣ. Το ΚΓΣ εδούλευε για την αδέλφωση του Λαού μας και τη συντονισμένη κατεύθυνση των προσπαθειών του. Οι αρχηγοί ήθελαν ειλικρινά τη συνεργασία των οργανώσεων. Αι αποφάσεις που κατ' εντολήν του τας συνέτασσα εγώ το μαρτυρούν αυτό. Δυστυχώς κατώτερα όργανα εξετράχυναν τις σχέσεις. Και στις 10.10.1943 επήλθεν η ένοπλη ρήξις. Ποιοι ευθύνονται για τον απαίσιον αλληλοσπαραγμόν θα ευρεθή αργότερα. Εγώ προβλέποντας αυτό είχα ζητήσει να φύγω από το ΚΓΣ και είχα δηλώσει σε συνεδριάσεις του πως σε τέτοια περίπτωση θα απεσυρόμην κάπου για να κλαίω την κατάντια μας, αλλά να μη μετέχω εις αυτήν. Και τόκαμα. Τρεις μήνες έμεινα αμέτοχος προτιμών να είμαι κρατούμενος Ελλήνων, να χαρακτηρίζομαι προδότης, να υφίσταμαι ταλαιπωρίες, εξευτελισμούς, στερήσεις, μα να μη σηκώνω, να μη κατευθύνω όπλα, Έλλην εγώ, εναντίον αδελφών Ελλήνων.
3) ΓΙΑΤΙ ΜΠΗΚΑ ΣΤΟΝ ΕΛΑΣ.
Επέρασα τρεις μήνες σε αδράνεια. Μέσα σ' αυτούς είδα τους Γερμανούς να καίνε τα χωριά μας, να σκοτώνουν γυναικόπαιδα, να ερημώνουν τον τόπο μας. Ο ΕΛΑΣ τους αντιμετώπιζεν ηρωικά. Οι ΕΛΑΣίτες είχανε καρδιά. Δεν είχαν όμως αρκετά και ικανά στελέχη. Τους έλειπαν μόνιμοι αξιωματικοί. Εσκέφθηκα ότι η θέσις μου δεν ήτανε στις φυλακές. Ο σκοπός μου ποτέ δεν ήταν η αδράνεια, αλλά η δράσις δίπλα εις τα παιδιά του Λαού εις τον οποίον και εγώ ανήκω. Αναλογίσθηκα πως δεν βγήκα στο βουνό για να εξυπηρετήσω τις ατομικές φιλοδοξίες κανενός, αλλά για να υπηρετήσω την Πατρίδα μας, για να ελευθερώσω τον Λαό μας. Και εζήτησα να ξαναπάρω ενεργό μέρος εις τον αγώνα. Εκλήθην εις το Γεν. Στρατηγείον του ΕΛΑΣ και από 10 ημερών είμαι και πάλιν στην υπηρεσία της Πατρίδος μας. Μετανοώ που δεν το έκανα αυτό ενωρίτερα.
4) ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΡΟΔΟΤΗΣ Ή ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ;
Ίσως μερικοί να με κατακρίνουν, να με βρίσουν, να με χαρακτηρίσουν - κατά τη μόδα - σαν ... προδότη! Γιατί άλλαξα οργάνωση! Εγώ όμως έχω ήσυχη όπως πάντα τη συνείδησή μου. Πιστεύω ότι δεν επρόδωσα κανέναν απ' τους ιερούς σκοπούς μου. Δεν άλλαξαν οι αγνές προθέσεις μου. Όπως στα 27 χρόνια που πέρασα ως Αξ/κός υπηρέτησα μόνον την πατρίδα μας και το Λαό μας, έτσι και τώρα διαθέτω το υπόλοιπον του εαυτού μου, τας γνώσεις μου, την πείρα μου, όλες μου τις δυνάμεις για την Ελευθερία της Ελλάδος μας, για το ξεσκλάβωμα και την ευτυχία του τόσα και τόσα παθόντος Λαού μας.
Αυτό βρίσκω πως είναι το καθήκον μου και το καθήκον όλων των Ελλήνων. Τούτο δε προ πάντων είναι το καθήκον των μονίμων Αξ/κών που αδρανούν και τους οποίους προκαλώ να μιμηθούνε το παράδειγμά μου και να σπεύσουν κοντά στο μαχόμενο Λαό μας για να τον οδηγήσωμε κατά των εχθρών της Πατρίδος, να τον οδηγήσωμε για άλλη μια φορά στη Νίκη, στην τελειωτική, στη μεγάλη, στην ολοκληρωτική του Νίκη.
Λίγους μήνες μετά την κατάρρευση του Μετώπου ξαναβρέθηκα στα Γιάννενα. Και έβλεπα κι εκεί με συντριβή ψυχής το Εθνικό φρόνημα να ξεπέφτει και το Λαό της Ηπείρου να τρέμει, με την διαρκώς παραγγελλομένη προσάρτησή της εις την Ιταλίαν. Έβλεπα το Λαό μας να υποφέρει γιατί ασυνείδητοι Δημ. Υπάλληλοι και άλλοι μεγαλόσχημοι του έκλεβαν και εμπορεύονταν τα τρόφιμα που προωρίζονταν γι' αυτόν, αφήνοντας τον μέσ' την πείνα και στη δυστυχία. Έβλεπα τον "κατακτητή" να οργιάζει εις βάρος του Λαού μας, τις περισσότερες φορές με οδηγούς προδότες Έλληνες και αλλοεθνείς που είχαν καταγεμίσει την Ήπειρο. Αυτά βέβαια δεν μπορούσαν να μ' αφήσουν ήσυχο. Σκεπτόμουν και μόνος μου και με άλλους ν' αντιδράσω να βοηθήσω το Λαό μας. Άκουγα αόριστα ότι γίνονται αλλού οργανώσεις. Πέτυχα να πάω στην Αθήνα για να συνδεθώ να πάρω κατευθύνσεις! Δυστυχώς ενώ εγώ μιλούσα για τα χάλια της Ηπείρου οι άλλοι μου απαντούσαν ότι ζω στον Καναδά και μου ζητούσαν να τους στείλω βούτυρα, τυριά κ.α. ... Έφυγα αηδιασμένος και γυρνώντας εις τα Γιάννενα εβάλθηκα να κάνω μιαν οργάνωση στην Ήπειρο. Την "ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΑΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ" με σκοπούς: την εξύψωση του Εθνικού φρονήματος, την υποστήριξη των δικαιωμάτων του Λαού μας, το ξεπάστρεμα των προδοτών, την υπονόμευση πρώτα και το χτύπημα ύστερα του κατακτητή και το ξεσκέπασμα των οργιαζόντων εις βάρος του Λαού μας και την μελλοντική εξυγίανση της Κρατικής μας μηχανής (Πολλοί Γιαννιώτες έχουνε αντίγραφα επισήμων εγγράφων αναφορών μου προς τη Γενική Διοίκηση για καταχρήσεις υπαλλήλων και επιστολής μου υβριστικής στον Ιταλό Συν/ρχην Διοικητή της Καραμπινιερίας Ηπείρου, που τα έστειλα το 1942. Πολιτικούς σκοπούς δεν είχεν η οργάνωσίς μου. Αυτό θάταν δουλειά του Λαού. Για να δουλεύω πιο καλά, εζήτησα να μου δοθή Εποπτεία Μεταφορών Ηπείρου. Ύστερα όμως από 2-3 μου ταξείδια προς Άρταν και Ηγουμενίτσαν οι Ιταλοί με κατήργησαν σαν νεοδημιουργηθείσαν θέσιν, όπως με κατήργησαν από Δ/τήν Σπουδών στην Παιδαγωγική Ακαδημία. Δεν μπορούσα πλέον να δουλέψω από μέσα. Έπρεπε να βγω έξω.
2) ΓΙΑΤΙ ΠΗΓΑ ΕΙΣ ΤΟ ΕΔΕΣ.
Αργά πολύ αργότερα από αλλού έφθασαν και εις τα Γιάννενα πληροφορίες για ΕΑΜ, για Ζέρβαν. Το πρώτον δεν είχεν αρκετήν εξάπλωσιν εκεί. Το ΕΔΕΣ είχε φθάσει έξω από την πόλη. Και είχαν πάει σ' αυτό λίγοι αξιωματικοί της Πρεβέζης. Σε λίγο ακούμε πως το ΕΑΜ - ΕΔΕΣ αντιμάχονται. Εμπρός στο φάσμα της ολέθριας και εγκληματικής διαίρεσης, ηθέλησα να ενσαρκώσω το καταστατικόν της οργάνωσής μου, να δημιουργήσω τον Ανταρτικόν Στρατόν Ηπείρου, στον οποίον θα έμπαινε κάθε αγνός Έλλην, ηνωμένοι όλοι οι ποθούντες να αγωνιστούν για τους Εθνικολαϊκούς σκοπούς που είπαμε. Εχρειάζοντο όμως και υλικά μέσα. Και οι μεγαλόσχημοι και οι κεφαλαιούχοι που μονάχα οφέλη κυνηγούν και αποφεύγουν πάντα τις θυσίες, μας άφησαν με τις υποσχέσεις. Ο πόθος και η προσπάθειά μας έγιναν πλατύτερα γνωστά. Μαζί μ' ένα υπολοχαγό, σαν εκπρόσωποι υπέρ 70 αξ/κών πόλεως και υπαίθρου επήγαμε. Μιλήσαμε μα δεν συμφωνήσαμε με την Επιτροπή. Τότε μας έρχεται και η πληροφορία ότι υπεγράφη Συμφωνητικό συνεργασίας ΕΔΕΣ και ΕΑΜ (14.3.1943). Οι χαφιέδες μυρίστηκαν την κίνησή μας. Κι ένας Ιταλός Αξ/κός του ΣΣ με ειδοποιεί πως θα με συλλάβουν. Σε δύο ώρες μέσα παίρνω τη γυναίκα μου και πραγματοποιώ την προσχεδιασμένη φυγή μου. (Όλοι ξεύρουν πως εγκατέλειψα και έχασα τα πάντα και ότι η πεθερά μου εσύρθη στις φυλακές και στην εξορία από τους Ιταλούς). Έφθασα στο Αρχηγείον Ηπείρου του ΕΔΕΣ στο ΣΟΥΛΙ. Στο δρόμο ακούω φόβους και κατηγορίες πως ο Ζέρβας θέλει να κάνει δικτατορία κλπ. Και στην έδρα του Αρχηγείου, φθάνω προ αντιπαραταγμένων τμημάτων ΕΑΜ - ΕΔΕΣ, ετοίμων για να κτυπηθούν ένοπλα, πράγμα που ευτυχώς δεν έγινε. Δεν εγνώριζα τον Ζέρβαν. Τον διάβαζα στις εφημερίδες. Πάντως εκάλεσα τους Αξ/κούς (βγήκαν και οι άλλοι ύστερα από μένα) και μιλήσαμε για φόβους δικτατοριών. Έκαμα ένα πρωτόκολλο Τιμής περί μη ανοχής καμμιάς δικτατορίας και σεβασμού απολύτου της ελευθέρας βουλήσεως του Λαού μας. Το υπέγραψαν και οι 62 Αξ/κοί του Αρχηγείου Ηπείρου. Κατόπιν ίσως των ενεργειών μου αυτών, δεν μου παρεδόθη, ως είχε συμφωνηθή Αρχηγείον Ηπείρου, αν και ήμην ο αρχαιότερος των Αξιωματικών. Και μόνον μετά 1 και πλέον μήνα καλούμαι και παρουσιάζομαι για πρώτη μου φορά στο Στρατηγό Ζέρβα, ο οποίος αφού μου εδήλωσεν ότι δεν έχει κανένα άλλο σκοπό παρά να κλείσει το στάδιόν του με την ευγενέστερη και ιερότερη πράξη: ν' αγωνισθή για την απελευθέρωση και σαν σοσιαλδημοκράτης να αφήσει τον Λαό ελεύθερο ν' αποφασίσει με την κάλπη για τα εσωτερικά του, με διέθεσεν αμέσως στην Αγγλ. Στρατ. Αποστολή. Από τότε μαζί με τον Αρχηγό και Υπαρχηγό της ΑΣΑ πήγαμε στο Λιάσκοβο, έπειτα στη Μακεδονία και Ήπειρο, όπου εκινείτο το Γενικόν Στρατηγείον του ΕΛΑΣ με την προσπάθειαν υπογραφής Συμφώνου συνεργασίας ΕΑΜ - ΕΔΕΣ που έγινεν αρχάς Ιουλίου. Απόρροια του συμφωνητικού ήταν η συγκρότηση του Κοινού Γεν. Στρατηγείου στο οποίον ωρίσθην μόνιμον μέλος και επιτελάρχης της αντιπροσωπείας ΕΔΕΣ. Το ΚΓΣ εδούλευε για την αδέλφωση του Λαού μας και τη συντονισμένη κατεύθυνση των προσπαθειών του. Οι αρχηγοί ήθελαν ειλικρινά τη συνεργασία των οργανώσεων. Αι αποφάσεις που κατ' εντολήν του τας συνέτασσα εγώ το μαρτυρούν αυτό. Δυστυχώς κατώτερα όργανα εξετράχυναν τις σχέσεις. Και στις 10.10.1943 επήλθεν η ένοπλη ρήξις. Ποιοι ευθύνονται για τον απαίσιον αλληλοσπαραγμόν θα ευρεθή αργότερα. Εγώ προβλέποντας αυτό είχα ζητήσει να φύγω από το ΚΓΣ και είχα δηλώσει σε συνεδριάσεις του πως σε τέτοια περίπτωση θα απεσυρόμην κάπου για να κλαίω την κατάντια μας, αλλά να μη μετέχω εις αυτήν. Και τόκαμα. Τρεις μήνες έμεινα αμέτοχος προτιμών να είμαι κρατούμενος Ελλήνων, να χαρακτηρίζομαι προδότης, να υφίσταμαι ταλαιπωρίες, εξευτελισμούς, στερήσεις, μα να μη σηκώνω, να μη κατευθύνω όπλα, Έλλην εγώ, εναντίον αδελφών Ελλήνων.
3) ΓΙΑΤΙ ΜΠΗΚΑ ΣΤΟΝ ΕΛΑΣ.
Επέρασα τρεις μήνες σε αδράνεια. Μέσα σ' αυτούς είδα τους Γερμανούς να καίνε τα χωριά μας, να σκοτώνουν γυναικόπαιδα, να ερημώνουν τον τόπο μας. Ο ΕΛΑΣ τους αντιμετώπιζεν ηρωικά. Οι ΕΛΑΣίτες είχανε καρδιά. Δεν είχαν όμως αρκετά και ικανά στελέχη. Τους έλειπαν μόνιμοι αξιωματικοί. Εσκέφθηκα ότι η θέσις μου δεν ήτανε στις φυλακές. Ο σκοπός μου ποτέ δεν ήταν η αδράνεια, αλλά η δράσις δίπλα εις τα παιδιά του Λαού εις τον οποίον και εγώ ανήκω. Αναλογίσθηκα πως δεν βγήκα στο βουνό για να εξυπηρετήσω τις ατομικές φιλοδοξίες κανενός, αλλά για να υπηρετήσω την Πατρίδα μας, για να ελευθερώσω τον Λαό μας. Και εζήτησα να ξαναπάρω ενεργό μέρος εις τον αγώνα. Εκλήθην εις το Γεν. Στρατηγείον του ΕΛΑΣ και από 10 ημερών είμαι και πάλιν στην υπηρεσία της Πατρίδος μας. Μετανοώ που δεν το έκανα αυτό ενωρίτερα.
4) ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΡΟΔΟΤΗΣ Ή ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ;
Ίσως μερικοί να με κατακρίνουν, να με βρίσουν, να με χαρακτηρίσουν - κατά τη μόδα - σαν ... προδότη! Γιατί άλλαξα οργάνωση! Εγώ όμως έχω ήσυχη όπως πάντα τη συνείδησή μου. Πιστεύω ότι δεν επρόδωσα κανέναν απ' τους ιερούς σκοπούς μου. Δεν άλλαξαν οι αγνές προθέσεις μου. Όπως στα 27 χρόνια που πέρασα ως Αξ/κός υπηρέτησα μόνον την πατρίδα μας και το Λαό μας, έτσι και τώρα διαθέτω το υπόλοιπον του εαυτού μου, τας γνώσεις μου, την πείρα μου, όλες μου τις δυνάμεις για την Ελευθερία της Ελλάδος μας, για το ξεσκλάβωμα και την ευτυχία του τόσα και τόσα παθόντος Λαού μας.
Αυτό βρίσκω πως είναι το καθήκον μου και το καθήκον όλων των Ελλήνων. Τούτο δε προ πάντων είναι το καθήκον των μονίμων Αξ/κών που αδρανούν και τους οποίους προκαλώ να μιμηθούνε το παράδειγμά μου και να σπεύσουν κοντά στο μαχόμενο Λαό μας για να τον οδηγήσωμε κατά των εχθρών της Πατρίδος, να τον οδηγήσωμε για άλλη μια φορά στη Νίκη, στην τελειωτική, στη μεγάλη, στην ολοκληρωτική του Νίκη.
Κ.Β. Γκικόπουλος
Γενικόν Στρατηγείον ΕΛΑΣ 18.1.1944
Αντ/ρχης Πεζικού
Διά την ακρίβειαν
Το κλιμάκιον Ηπείρου - Δυτικής Στερεάς
ARCADIA IT HURTS
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου